حسین محمدی در گفت و گو با خبرنگار فارس در قزوین با اشاره به جایگاه زن در اندیشه حضرت امام به لحاظ نظری و عملی اظهار کرد: در اندیشه نظری امام راحل برای زن دو جایگاه متصور بود؛ نخست جایگاه تربیتی زن و نقشی که زن می تواند در درون نهاد خانواده برای ساختن خانواده مستحکم و منسجم ایفا کند و در یک نگاهی کلان تر، در نگاه امام مفهوم تربیت و نقش تربیتی زن با نگاه به جامعه است که فرمود: «مردان بزرگ از دامن تربیتی زنان رشد و پرورش پیدا می کنند.» وی افزود: وقتی امام از جایگاه تربیتی زن در خانواده صحبت می کند جایگاه زن را محدود و منحصر به فضای خانواده نمی داند بلکه آن را در امتداد نقش اجتماعی ذکر می کند که زن می تواند در جامعه نقش خود را ایفا کند. در واقع نقش تربیتی زن در خانواده امتداد به فضای اجتماعی است که بر اثر تربیت، مردان و انسان های بزرگ رشد می کنند و می توانند با اثرگذاری خود تاریخ را بسازند و تاریخ را متحول کنند. این استاد دانشگاه با بیان اینکه فضای تربیتی که امام برای زن قائل است با نگاه به نقش اجتماعی زن هم است، ادامه داد: دومین جایگاهی که امام برای زن متصور است جایگاه اجتماعی است که معتقد بود فضای عملکردی و کنشگری زنان فقط به نقش تربیتی منحصر نمی شود بلکه زنان با حفظ حریم اجتماعی و رعایت عفت عمومی می توانند احضور و نقش موثری در فرایندهای مختلف اجتماعی ایفا کنند. عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) استان قزوین با طرح این سوال که آیا فضای نظری و فکری امام در مقام عمل هم خود را نشان داده، بیان کرد: امام از ابتدای انقلاب تا پیروزی انقلاب و حتی ایام بعد از پیروزی انقلاب نقش بسیار ویژه ای برای زنان قائل بوده که اساسا مبارزه خود را که مهمترین شاخصه امام به شمار می آید اتکا به ایمان مردم به ویژه زنان تصور می کند و حتی می فرماید: «اگر زنان نبودند انقلاب پیروز نمی شد» یعنی امام راحل تا جایی که امکان پذیر بود و در طول مبارزات و دوران تثبیت انقلاب اسلامی به امکان حضور اجتماعی زنان و قدرت نقش آنان در مبارزات پی برده بود. محمدی معتقد است: انسان وقتی در فضای اجتماعی ظهور و بروز پیدا می کند با نگاه به جنبه اجتماعی حیات انسان ناخواسته به این می رسد که حد و حدودهایی باید برای آزادی قائل شود و اگر قرار باشد همه انسان ها هر طور که دل شان بخواهد در فضای اجتماعی باشند نظام اجتماعی شکل نمی گیرد و جامعه نظم اجتماعی خود را از دست می دهد یعنی قائل شدن آزادی مطلق موجب عدم شکل گیری نظم اجتماعی، تلاقی اراده های افراد انسانی و از هم گسیختگی جامعه می شود که باید برای آزادی حد و حدود اجتماعی وجود داشته باشد و قانون می تواند حد و حدودها را نسبت به آزادی اعمال کند. وی اضافه کرد: ادیان آسمانی هدفی که برای انسان متصور هستند دستیابی به کمال و سعادت است. یعنی اگر کسی بر مبنای آزادی بخواهد به مقدسات توهین کند و امر مقدس را تخطئه کند قانون جلوی آن می ایستد. این استاد دانشگاه اذعان کرد: از منظر امام آزادی یک عطیه و موهبت الهی است و در بستر فضای تفکر توحیدی آن را تحلیل می کند از سویی آزادی به خاطر اضطرار و اقتضائات اجتماعی و فرهنگی دو حد اساسی دارد. نخست نظم بخشی به جامعه و دیگری پای بندی به دین که می تواند اخلاق را در جامعه ترویج دهد. در واقع باید گفت پایبندی به دین، شرع، فرهنگ، فطرت و طبیعت انسان است. طبق اذعان محمدی، امام راحل در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی که هنوز نسبت به حجاب هجمه وجود نداشت مطرح کرد که حجاب یک مسئله ای است که می‌تواند از شیء انگاری زن در جامعه جلوگیری کند. تحلیل امام این بود که زن وقتی می خواهد در جامعه حضور پیدا کند با جذابیت‌های زنانگی نباشد بلکه با انسانیت خودش باشد و نگاه سایر اقشار جامعه به زن بیش از آنکه بر مبنای نگاه جذابیت های زنانگی باشد بر مبنای نگاه انسانی و توانمندی‌هایی باشد که زن می تواند داشته باشد. وی ادامه داد: از نگاه امام، زن می تواند با اتکا به فضای حجاب و عفاف در جامعه به صورت امن حضور یابد بدون اینکه نگاه جنسی و شی انگارانه دیگران نسبت به زن وجود داشته باشد. این استاد دانشگاه امام خمینی (ره) با ذکر اینکه برای آزادی دو معنا مطرح می شود، توضیح داد: برخی آزادی را به این معنا می دانند که هر کسی هر کاری که می تواند و می خواهد، در جامعه انجام دهد و هیچ محدودیتی برای انسان ها برای انجام هر کاری در هر حیطه ای وجود ندارد و هیچ مانعی بر سر راه انسان نباید قرار گیرد که نگاه لیبرالی است اما نگاه دوم که بسیار دقیق و نگاه امام هم محسوب می شود این است که آزادی یک عطیه و محبت الهی است و به انسان ها داده شده و مسئله آزادگی انسان ها را به توحید گره می زند یعنی همه در پرتو توحید همه آزادند و می‌توانند با اتکا به آزادی مسیر و راهشان را انتخاب کنند. نظر قرآن هم بر همین مبنا بوده و مبنای اندیشه امام هم قرآن کریم است و آن را به رسمیت می شناسد یعنی آزادی این امکان را برای انسان فراهم می آورد که راه صحیح و درست را از راه ناصحیح و نادرست انتخاب کند که ارزشمندی و قوه انتخاب گری انسان هم این است که آزادانه مسیر خود را انتخاب کند. عضو هیات علمی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) افزود: تعبیر دیگری که امام در خصوص آزادی دارد این است که آزادی اعطا شدنی نیست چرا که برخی در دوران طاغوت و شاه اذعان کرده بودند که آزادی را ما به مردم دادیم و برای مردم آوردیم که امام با لحن تند خطاب به دستگاه حاکم فرموده بود: مگر آزادی اعطا شدنی است، آزادی را خدا و قانون به مردم می دهد در واقع از منظر اندیشه امام آزادی یک محبت و عطیه ای است که ساز و کارهای اجتماعی هم به انسان داده است. پایان پیام/
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید