سرمایه گذاری فعال و غیرفعال دو استراتژی متضاد را برای افزایش سوددهی انجام می‌دهند؛ یعنی هر دو موفقیت سرمایه‌گذاری‌های خود را براساس معیار S&P 500 می‌سنجند. سرمایه‌گذاری غیرفعال و فعال معایب و مزایای خاص خود را دارد که آن را از دیگری متمایز می‌کند. اگر شما هم قصد دارید یکی از این دو نوع را شروع کنید، بهتر است ابتدا این مقاله را مطالعه کنید تا اولاً با تعاریف این دو آشنا شوید و سپس براساس آن بسنجید کدام‌یک روش برای شما مناسب‌تر است.
فهرست این مقاله
سرمایه گذاری فعال چیست؟
سرمایه گذاری فعال یک استراتژی شامل معاملات مکرر به‌منظور شکست‌دادن میانگین بازده شاخص سهام است. این احتمالاً همان چیزی است که مردم درباره معامله‌کنندگان وال استریت فکر می‌کنند؛ اگرچه امروزه می‌توانید این کار را به‌راحتی با گوشی تلفن همراه خود نیز انجام دهید. کوین دوگان، مشاور سرمایه‌گذاری و شریک ارشد در شرکت برنامه‌ریزی مالی Dugan Brown می‌گوید: «این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً به سطح بالایی دانش برای تجزیه و تحلیل بازار نیاز دارد تا شخص بتواند بهترین زمان برای خرید یا فروش را تعیین کند». سرمایه گذاری فعال را می‌توانید خودتان یا از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و EFT ها انجام دهید. متخصصان و مشاوران این صندوق‌ها صدها روش سرمایه‌گذاری مختلف را در اختیار شما قرار خواهند داد.
مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری طیف وسیعی از داده‌های کمی و کیفی درباره اوراق بهادار، روندهای آتی بازار و جهش‌های اقتصادی گسترده را جمع‌آوردی و ارزیابی کرده‌اند. با استفاده از این اطلاعات، مدیران اقدام به خرید و فروش دارایی‌ها می‌کنند تا از نوسانات کوتاه‌مدت سود کنند و دارایی‌های صندوق را در مسیر خود نگه دارند. اگر پرتفولیو به‌صورت مداوم و دقیق مدیریت نشود، می‌تواند طعمه نوسانات بازار شود و با ضررهایی که در سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت متوجه دارایی‌های آنان شده، در سرمایه‌گذاری و اهداف بلندمدت نیز آسیب ببیند؛ به همین دلیل به سرمایه‌گذاران، توصیه می‌شود دارایی‌های خود را در سرمایه گذاری فعال قرار ندهند؛ به‌خصوص وقتی صحبت از پس‌انداز بازنشستگی به میان می‌آید.
مزایای سرمایه گذاری فعال
اگر بخواهیم سرمایه گذاری فعال را دقیق‌تر بررسی کنیم، باید به مزایا و معایب آن نگاه کنیم. سه مزیت مهم سرمایه گذاری فعال شامل موارد زیر است:
۱. انعطاف پذیری در بازارهای بی‌ثبات
برایان استیورز، مشاور سرمایه‌گذاری و مؤسس خدمات مالی استیورز می‌گوید: «سرمایه‌گذار فعال این پتانسیل را دارد تا در بازه زمانی که بازارها سیر نزولی در پیش گرفته، موقعیت دفاعی در پیش بگیرد یا دارایی‌هایش را نگه دارد تا از ضررهای فاجعه‌بار جلوگیری کند». به همین شکل، سرمایه‌گذارانی که به‌صورت فعال مشغول هستند نیز می‌توانند در بازه‌هایی که بازار شکل صعودی دارد، سهام بیشتری خریداری کنند. همچنین با پاسخ لحظه‌ای و سریع به شرایط بازار ممکن است بتوانند عملکرد معیارهای بازار مانند S&P 500 را در کوتاه‌مدت شکست دهند.
۲. گزینه های معاملاتی گسترده
سرمایه‌گذاران فعال می‌توانند از استراتژی‌های معاملاتی مانند پوشش ریسک (Hedging) برای تولید سودهای زیاد استفاده کنند که شانس موفقیت آن‌ها بر شاخص‌های بازار را افزایش می‌دهد. با این حال این کار می‌تواند هزینه‌ها و ریسک‌های مرتبط با سرمایه گذاری فعال را تا حد زیادی افزایش دهد که تنها متخصصان و سرمایه‌گذاران باتجربه می‌توانند آن را انجام دهند.
۳. مدیریت مالیات
یک مشاور مالی باهوش یا مدیر پرتفولیو می‌تواند از سرمایه گذاری فعال برای انجام معاملاتی استفاده کند که از سود به‌دست‌آمده آن می‌توان مالیات را پرداخت کرد. درحالی‌که می‌توانید از سرمایه‌گذاری غیرفعال هم برای جبران ضرر مالیاتی استفاده کنید، میزان معاملاتی که با استراتژی‌های سرمایه گذاری فعال انجام می‌شود، ممکن است فرصت‌های بیشتری را به دست آورد.
معایب سرمایه گذاری فعال
با مطالعه معایب سرمایه گذاری فعال می‌توان به دیدی نسبتاً جامعی از این نوع سرمایه‌گذاری دست یافت.
۱. هزینه های بالاتر
این روزها بیشتر کارگزاری‌ها برای خریدهای معمولی سهام و EFT کارمزد معاملاتی دریافت نمی‌کنند، اما استراتژی‌های معاملاتی پیچیده‌تر ممکن است کارمزد داشته باشد. اگر در صندوق‌هایی با مدیریت فعال سرمایه‌گذاری می‌کنید، باید هزینه بالاتری را پرداخت کنید. به‌دلیل تحقیقات و میزان معاملات انجام‌شده، وجود دارای مدیریت فعال نسبت هزینه بالایی را داشته که تا سال ۲۰۲۰ به‌طور متوسط ۰.۷۱ درصد بوده است.
۲. ریسک بالا
اگر به سرمایه‌گذار این اجازه داده شود سرمایه‌گذاری بزرگی انجام دهد، این موضوع احتمال ریسک را بالا می‌برد؛ بنابراین ممکن است دارایی شما متوجه ضرر بسیار زیادی شود؛ به‌خصوص اگر بخشی از این دارایی به‌صورت قرض و حاشیه سود بوده باشد؛ بنابراین همان‌طور که احتمال سوددهی بالایی دارد، به همان میزان نیز ریسک بالاتری خواهید داشت.
۳. قرارگرفتن در معرض ترندها
در سرمایه گذاری فعال بسیار ساده است که در مسیر حرکت قرار بگیرید و از ترندها پیروی کنید. تفاوتی هم ندارد که این ترند قرار است به کدام سمت و سو برود. شخص سرمایه‌گذاری را در نظر بگیرید که در ۴ ژانویه ۲۰۲۱ تصمیم گرفته روی سهام لوازم ورزشی خانگی سرمایه‌گذاری کند. او سهام را با قیمت ۱۴۵ دلار خریداری کرده و در تاریخ نوامبر ۲۰۲۱ با کاهش محدودیت‌های کرونا، سهام لوازم ورزشی خانگی کاهش پیدا کرده و در این لحظه در بهترین حالت او ۵۰ دلار در اختیار دارد. این درست همان چیزی است که سرمایه‌گذاری مبتنی بر ترندها را سخت می‌کند.
سرمایه گذاری غیرفعال چیست؟
سرمایه‌گذاری غیرفعال روی استراتژی خرید و نگهداری دارایی‌ها برای بلندمدت متمرکز است. بهتر است این روش را رویکردی توصیف کرد که براساس آن شما مسیری را انتخاب می‌کنید که ریسک کمتری دارد و برای بلندمدت برنامه‌ریزی می‌کنید. درحالی‌که سرمایه گذاری فعال روی اوراق بهادار تمرکز دارد، استراتژی‌های غیرفعال معمولاً شامل خرید سهام صندوق‌های شاخص یا ETF بوده که هدفشان تکرار عملکرد شاخص‌های اصلی بازار مانند S&P 500 یا Nasdaq Composite است. شما می‌توانید سهام این وجوه را در هر حساب کارگزاری خریداری کنید یا از یک مشاور رباتیک بخواهید سرمایه‌گذاری را برای شما انجام دهد. از آنجا که این رویکرد یک هدف بلندمدت دارد، سرمایه‌گذاری غیرفعال به توجه مداوم و روزانه نیاز ندارد؛ به‌خصوص درمورد وجوه، این موضوع به تراکنش‌های کمتر و کارمزدهای بسیار پایینی منجر می‌شود؛ به همین دلیل این روش برای پس‌انداز بازنشستگی و سایر اهداف سرمایه‌گذاری مورد علاقه مشاوران مالی است.
مزایای سرمایه گذاری غیرفعال
سرمایه‌گذاری غیرفعال نیاز به بررسی مداوم ندارد؛ بنابراین بیشتر افراد برای اهداف بلندمدت از آن استفاده می‌کنند.
۱. هزینه های کمتر
با سرمایه‌گذاری غیرفعال حجم معاملات مرتبط کاهش پیدا می‌کند که همین موضوع سبب کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری نیز می‌شود. علاوه بر این وجوهی که به مدیریت فعالانه نیاز ندارند، در مقایسه با صندوق‌های فعال هزینه کمتری دریافت می‌کنند؛ زیرا به تحقیقات و نگهداری بسیار کمی نیاز دارند. متوسط نسبت هزینه برای صندوق‌های مشترک غیرفعال در سال ۲۰۲۰ برابر با ۰.۰۶ درصد و ETF های غیرفعال هم ۰.۱۸ درصد بود.
۲. کاهش ریسک
از آنجا که استراتژی‌های غیرفعال بر سرمایه متمرکز هستند، شما معمولاً در صدها یا هزاران سهام و اوراق مشارکت سرمایه‌گذاری می‌کنید. این موضوع سبب ایجاد تنوع می‌شود و احتمال اینکه یک سرمایه‌گذاری کل مجموعه دارایی شما را مختلف کند، کمتر می‌شود. اگر خودتان سرمایه گذاری فعال را مدیریت می‌کنید و تنوع مناسبی نیز ندارید، وجود یک سهام نامناسب می‌تواند بخش زیادی از سود شما را از بین ببرد.
۳. افزایش شفافیت
در سرمایه‌گذاری غیرفعال شما دقیقاً چیزی را که در حال سرمایه‌گذاری آن هستید مشاهده می‌کنید. ایندکس شما هیچ‌وقت سرمایه‌گذاری‌های خارج از شاخص همنام را نگه نمی‌دارد. از سوی دیگر، وجوهی که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند، همیشه این سطح از شفافیت را ارائه نمی‌دهند. بسیاری از موارد به صلاح‌دید مدیر واگذار می‌شود و حتی ممکن است برخی از تکنیک‌ها برای حفظ مزیت رقابتی به مردم گفته نشود.
۴. میانگین بازدهی بالاتر
اگر برای بلندمدت قصد سرمایه‌گذاری دارید، صندوق‌های غیرفعال همیشه بازدهی بیشتری دارند. حدود ۹۰ درصد از شرکت‌های ردیابی وجوه ایندکس در طی یک دوره ۲۰ ساله، از شرکت‌های فعال مشابه خود بهتر عمل کرده‌اند. براساس آخرین گزارش طی یک بازه سه ساله، شاخص S&P در مقابل شاخص Dow Jones بیش از ۵۰ درصد بهتر عمل کرده است.
معایب سرمایه گذاری غیرفعال
از آنجا که سرمایه‌گذاری غیرفعال به‌صورت بلندمدت انجام می‌شود، فاکتور ریسک کمتری دارد؛ با این حال بهتر است بدانید این نوع سرمایه‌گذاری نیز بدون عیب نیست.
۱. بدون هیجان
اگر به‌دنبال هیجان از مشاهده بازده‌های سرسام‌آور یک سهام هستید، این نوع سرمایه‌گذاری اصلاً انتخاب مناسبی نیست. سرمایه‌گذاری غیرفعال روندی آرام و آهسته را طی می‌کند.
۲. بدون استراتژی خروج
سرمایه‌گذاری غیرفعال چون به‌منظور اهداف بلندمدت ایجاد می‌شود، در طول رکود شدید بازار شیب منفی خواهد داشت؛ درحالی‌که از نظر تاریخی پس از هر اصلاحی، اوضاع به سمت بهبود پیش می‌رود، اما هیچ تضمینی نیست که روند بازار منفی نشود. این بخشی از این دلیل است که چرا باید به‌طور منظم تخصیص دارایی‌های خود را در دوره‌های طولانی‌تر بازبینی کنید. به این ترتیب با نزدیک‌شدن به پایان جدول زمان‌بندی سرمایه‌گذاری، می‌توانید سبد سهام خود را محافظه‌کارتر کنید تا زمان کمتری برای بازیابی پس از افت بازار داشته باشید.
نتیجه گیری
سؤالی که مطرح می‌شود این است که با توضیحات اخیر صندوق سرمایه گذاری فعال بهتر است یا باید سرمایه‌گذاری غیرفعال را انتخاب کنیم؟
با توجه به اینکه در درازمدت، سرمایه‌گذاری غیرفعال معمولاً بازدهی بالاتر با هزینه کمتری را دارد، ممکن است تعجب کنید که چرا برخی از افراد به سمت سرمایه گذاری فعال می‌روند. برای برخی از افراد این نوع سرمایه‌گذاری پاسخ بهتری می‌دهد. سرمایه‌گذارانی که حفظ ثروت خود را به رشد آن ترجیح می‌دهند، می‌توانند از استراتژی‌های سرمایه گذاری فعال بهره‌مند شوند. علاوه بر این برخی به دنبال استراتژی‌های ترکیبی هستند. به این معنا که تنها به دنبال یکی از این دو نوع نیستند، بلکه می‌خواهند با استفاده از سرمایه گذاری فعال برای محافظت از دارایی خود در برابر نوسانات استفاده کرده و از سرمایه‌گذاری غیرفعال برای سودهای بلندمدت استفاده کنند. با توجه به این مقاله شما کدام روش را تاکنون امتحان کرده‌اید؟ کدام روش سرمایه‌گذاری را بیشتر ترجیح می‌دهید؟ نظرات خود را در کامنت با ما در میان بگذارید.
سوالات متداول
برای اهداف بلندمدت کدام نوع سرمایه گذاری مناسب تر است؟
اگر به‌دنبال سوددهی در زمان طولانی هستید، سرمایه‌گذاری غیرفعال هم ریسک پایین‌تری دارد و هم در بازه زمانی سود بالاتری را به شما می‌دهد.
تفاوت اصلی سرمایه گذاری غیرفعال و فعال در چیست؟
مهم‌ترین تفاوت را می‌توان در میزان ریسک و همچنین نرخ سوددهی مشاهده کرد. سرمایه‌گذاری غیرفعال سوددهی بالاتر و ریسک کمتر و سرمایه گذاری فعال ریسک بالاتری دارد.
آیا کارگزاری های سرمایه گذاری فعال انجام می دهند؟
بله، کارگزاری‌ها هریک براساس میزان فعالیت و تحقیقی که باید روی سرمایه‌گذاری‌های شما انجام دهند، درصد کارمزد گرفته و این بخش را عهده‌دار می‌شوند.
توجه: با وجود اینکه دو صرافی کوینکس و کوکوین هر دو فعلا بدون نیاز به تغییر IP فعالیت می‌کنند اما بهتر است برای امنیت بیشتر از IP ثابت خارج از ایران استفاده کنید.
برای ورود به صرافی کوینکس حتما باید با IP خارج از ایران وارد شوید.
به این مقاله امتیاز دهید تا با کمک شما کیفیت آن را بسنجیم