راهنمای نحوه مبادله قراردادهای اختیار معامله بایننس برای iOS و اندروید
بایننس مشتاق است تعداد زیادی از خدماتی که میتوانید از آنها برای ایجاد انقلاب در دنیای رمز ارزها استفاده کنید را به شما معرفی کند.
شما باید انتخاب کنید که در بازار مبادلات لحظهای (spot exchange)، مارجین (margin) یا در بایننس دکس (Binance DEX) معامله کنید.
اگر به دنبال راههای غیرفعال برای افزایش داراییهایتان هستید، میتوانید داراییهایتان را با استفاده از سرویس Binance Savings قرض داده، رمز ارز استیک (stake) کرده یا موارد بیشمار دیگری انجام دهید.
شما میتوانید مشتقات را در بازار آتی بایننس (Binance futures) معامله کنید. اکنون شما میتوانید به مبادلهٔ قراردادهای اختیار معامله (options) نیز بپردازید!
این مقاله به شما نحوهٔ انجام معامله قراردادهای اختیار معامله با استفاده از اپ موبایل ما – که برای سیستم عاملهای اندروید و iOS در دسترس است – را آموزش میدهد.
مقداری به قراردادهای اختیار معامله میپردازیم و نحوهٔ کار آنها را بررسی میکنیم. اگر شما علاقه دارید تا بیشتر در خصوص این قراردادها بدانید، مقاله آموزشی «قراردادهای اختیار معامله چیست؟» را بخوانید.
بایننس مشتاق است تعداد زیادی از خدماتی که میتوانید از آنها برای ایجاد انقلاب در دنیای رمز ارزها استفاده کنید را به شما معرفی کند. شما باید انتخاب کنید که در بازار مبادلات لحظهای (spot exchange)، مارجین (margin) یا در بایننس دکس (Binance DEX) معامله کنید. اگر به دنبال راههای غیرفعال برای افزایش داراییهایتان هستید، میتوانید داراییهایتان را با استفاده از سرویس Binance Savings قرض داده، رمز ارز استیک (stake) کرده یا موارد بیشمار دیگری انجام دهید.
قرارداد اختیار معامله چیست؟
قراردادهای اختیار معامله نوعی از مشتقات هستند که به شما حق (و نه الزام) خرید یا فروشی دارایی با یک قیمت خاص را میدهد.
وقتی شما قراردادهای اختیار معامله خریداری میکنید، شما در مورد حرکت قیمت در یک جهت معامله انجام میدهید.
دو نوع از قراردادهای اختیار معامله وجود دارند، قرارداد اختیار معامله خرید (buy options) و قرارداد اختیار معاملهٔ فروش (put options).
در یک قرارداد اختیار معامله خرید، شما انتظار دارید که قیمت افزایش پیدا کند و در قرارداد اختیار معامله فروش، شما انتظار دارید تا قیمتها افت کنند.
به بیانی دیگر، قرارداد اختیار معامله خرید این حق (و نه الزام) را به شما میدهند تا دارایی پایه را با قیمتی مشخص (و از پیش تعیینشده) خریداری نمایید.
یک قرارداد اختیار معاملهٔ فروش نیز به شما حق (و نه الزام) فروش دارایی پایه با قیمتی مشخص میدهد.
قرارداد اختیار معامله آمریکایی چیست؟
بایننس به شما اجازهٔ مبادلهٔ قراردادهای اختیار معامله آمریکایی (American options) را میدهد. این بدین معنی است که شما میتوانید قراردادهای اختیار معامله را پیش از تاریخ انقضایشان (expiration date) به اجرا بگذارید.
نوع دیگری از قراردادهای اختیار معامله محبوب، قرارداد اختیار معاملهٔ اروپایی (European options) است. این قراردادها باید در روز انقضا و یا در بازهٔ زمانی کوتاهی از تاریخ انقضا اجرایی شوند.
از قراردادهای اختیار معامله چه استفادههایی میشود؟
ممکن است از قراردادهای اختیار معامله برای اهداف معاملهگری نیز استفاده شود اما بیشتر استفاده از این قراردادها مربوط به پوشش ریسک (hedging) است. Hedging یک استراتژی مدیریت ریسک است.
زمانی که معاملهگران یا سرمایهگذاران از استراتژی پوشش ریسک استفاده میکنند، آنها سعی در محافظت از سرمایهگذاریهایشان در برابر حوادثی با اثر منفی داشته و تلاش میکنند تا زیان خود را حداقل کنند.
حال شما یک درک مختصر از قراردادهای اختیار معامله بهدست آوردهاید. هر چند باید بدانید استفاده از این قراردادها بسیار پیچیده است. پیش از ورود به این حوزه اطمینان حاصل کنید که بهاندازهٔ کافی با مفاهیم آن آشنایی پیدا کردهاید.
قراردادهای اختیار معامله نوعی از مشتقات هستند که به شما حق (و نه الزام) خرید یا فروشی دارایی با یک قیمت خاص را میدهد. وقتی شما قراردادهای اختیار معامله خریداری میکنید، شما در مورد حرکت قیمت در یک جهت معامله انجام میدهید. دو نوع از قراردادهای اختیار معامله وجود دارند، قرارداد اختیار معامله خرید (buy options) و قرارداد اختیار معاملهٔ فروش (put options). در یک قرارداد اختیار معامله خرید، شما انتظار دارید که قیمت افزایش پیدا کند و در قرارداد اختیار معامله فروش، شما انتظار دارید تا قیمتها افت کنند.
چیزهایی که باید پیش از معامله در بازار قراردادهای اختیار معامله بایننس بدانید
نکتهٔ مهمی که باید پیش از شروع به یاد داشته باشید این است که عملکرد مبادلاتی شما در قراردادهای اختیار معامله بهحساب مبادلات آتی بایننس شما متصل است این بدین معنی است کاری که شما با قراردادهای اختیار معامله انجام میدهید ممکن است بر موقعیتهای معاملاتی باز شما در بازار قراردادهای آتی اثرگذار باشد.
هنگام مبادله قراردادهای اختیار معامله دقت مضاعف بهکار ببرید تا از هرگونه نتیجهٔ ناخواسته در خصوص پوزیشنهای آتی خود پیشگیری کنید.
لطفاً بهخاطر داشته باشید که هیچ دفتر سفارشاتی (order book) در بازار قراردادهای اختیار معامله بایننس وجود ندارد.
اگر شما یک قرارداد اختیار معامله را خریداری کنید، این قرارداد تا زمانی که شما آن را اجرایی کنید (و تا پیش از تاریخ انقضا) معتبر خواهد ماند، البته در صورت عدم اجرا نیز این قرارداد تا تاریخ انقضای خود اعتبارش را حفظ خواهد کرد.
بیایید به بررسی یک سری از عوامل بنیادی که شما باید پیش از معاملات از آنها اطلاع داشته باشید بپردازیم:
قیمت پرداختی (premium): این مبلغ پولی است که شما برای خرید یک قرارداد اختیار معامله پرداخت میکنید. این هزینه از حساب کیف پول آتی بایننس شما کسر خواهد شد.
تاریخ انقضا (expiry date): مدتزمانی که تا تاریخ انقضای قرارداد اختیار معامله باقی مانده است. شما میتوانید بین گزینههایی مانند 10 دقیقه، 30 دقیقه، 1 ساعت، 8 ساعت و قرارداد اختیار معامله 1 روزه انتخاب کنید. پس اگر شما یک قرارداد اختیار معامله 30 دقیقهای خریداری نمایید، شما یک بازهٔ زمانی 30 دقیقهای برای اجرایی کردن آن قرارداد فرصت دارید. اگر این قرارداد منقضی شود، شما تنها مبلغ قیمت پرداختیتان را از دست دادهاید.
قیمت توافق شده (strike price): قیمتی است که شما در آن قرارداد اختیار معامله را خریداری کردهاید.
قیمت بسته شدن (closing price): قیمتی است که شما در آن قیمت، قرارداد را اجرایی کردهاید. این قیمت را با نام قیمت تسویه (settlement price) نیز میشناسند.
چگونه قراردادهای اختیار معامله را با استفاده از اپلیکیشن موبایل بایننس مبادله کنیم
1. اپ بایننس را دانلود کنید
اگر هنوز اپ بایننس را دانلود نکردهاید، میتوانید آن را از این صفحه دانلود کنید. امکان مبادله قراردادهای اختیار معامله برای اندروید و iOS وجود دارد.
2. حساب آتی خود را فعال کنید
حساب کاربری قراردادهای اختیار معامله بایننس شما با حساب قراردادهای آتی مرتبط است. پس اگر هنوز حساب قراردادهای آتی ندارید، آن را فعال کنید. حال، شما آمادهاید که قراردادهای اختیار معامله را مبادله کنید!
3. شروع به مبادله قراردادهای اختیار معامله کنید
به زبانه (tab) traders مراجعه کرده و در بالا بر روی گزینه Options کلیک کنید.
از وجود وجه در حساب آتی خود اطمینان حاصل کنید. اگر وجهی ندارید، بر روی آیکون فلش در بالا سمت راست کلیک کرده تا مقادیری وجه از کیف پولتان در صرافی را به کیف پول آتی خود انتقال دهید.
شما میتوانید قراردادهای اختیار معاملهای با تاریخ انقضای 10 دقیقه، 30 دقیقه، 1 ساعت، 8 ساعت و قرارداد اختیار معامله 1 روزه انتخاب نمایید.
انتخاب کنید که قصد خرید کدام یک را دارید. در این مثال ما میخواهیم قرارداد اختیار معامله خرید 1 ساعته خریداری نماییم، پس قاعدتاً ما انتظار داریم که قیمت طی یک ساعت آینده رشد کند.
در ادامه، سایز قرارداد را در بخش مقدار (quantity) مشخص نمایید.
به یاد داشته باشید که شما دارایی پایه را مشخص میکنید که در این مثال بیت کوین (BTC) است. هر چند قیمت پرداختی (PREMIUM) باید با واحد تتر (USDT) پرداخت شود.
حالا که آماده شدهاید، بر روی گزینه خرید (buy call) کلیک کنید.
در ادامه یک پنجره میبینید که تأییدیهای (confirmation) به شما نمایش میدهد. اگر همهچیز درست و مناسب بود، بر روی گزینه تأیید (confirm) کلیک کنید.
خب، در اینجا چه اتفاقی میافتد؟ ما در حال خرید یک قرارداد اختیار معامله خرید 1 ساعته BTCUSDT بهاندازه 0.1 BTC با قیمت 7069.75 هستیم. قیمت پرداختی 2.18 USDT از کیف پول حساب آتی شما کسر خواهد شد. اگر قیمت بیت کوین تا 7091.58 بالا برود ما به نقطه سربهسر (break even) میرسیم.
4. رصد و بستن موقعیت معاملاتی
شما میتوانید موقعیتهای باز خود را در «زبانه موقعیتها – positions tab» مشاهده نمایید. در ادامه آنچه پیشتر گفتیم، شما میتوانید مقدار زمان باقیمانده تا انقضای قرارداد اختیار معامله را مشاهده کرده و تخمینی از سود/زیان تحققنیافته (unrealized PnL) خود داشته باشید.
اگر علاقه به بستن موقعیت معاملاتی (اجرایی کردن قرارداد) دارید، بر روی گزینه «اجرا – settle» در سمت راست positions tab کلیک کنید.
پس از کلیک بر روی گزینهٔ تأیید، قرارداد اختیار معامله شما اجرایی میشود.
شما میتوانید مبادلات اخیر خود را در «زبانه تاریخچه – history tab» رصد نمایید.
سخن پایانی
قراردادهای اختیار معامله مشتقاتی هستند که به معاملهگران حق (و نه الزام) خرید یا فروش یک دارایی در آینده – بدون توجه به قیمت بازار – را میدهند.
اما برخلاف قراردادهای آتی (Futures contract)، معاملهگران میتوانند از اجرایی کردن این قرارداد خودداری نمایند.
با اینکه که از آنها برای اهداف معاملهگری استفاده میشود اما قراردادهای اختیار معامله بایننس میتوانند در استراتژیهای مدیریت ریسک مانند hedging (پوشش ریسک) کاربردی باشند.
ممکن است همچنان قراردادهای اختیار معامله برای معاملهگران کمتجربه و تازهکار گیجکننده باشد، پس مهم است پیش از عهدهگیری هرگونه ریسک مالی در مورد آنها اطلاعات کافی و لازم را جمعآوری کرد.
پیش از افتتاح یک حساب آتی در بایننس شما نیاز به یک حساب عادی در بایننس خواهید داشت. اگر شما چنین حسابی ندارید، هماکنون به بایننس مراجعه کرده و روی گزینه «ثبتنام – Register» در سمت راست بالای صفحه کلیک کنید. سپس قدمهای زیر را دنبال کنید:
آدرس ایمیل خود را وارد کرده و یک پسورد ایمن ایجاد کنید. اگر ID ارجاعی دارید آن را در باکس ID درج نمایید. برای ۱۰٪ تخفیف در هزینه معاملات لحظهای/مارجین، از این لینک استفاده کنید.
زمانی که آماده شدید روی گزینه «ساخت حساب – Create account» کلیک کنید.
اندکی بعد ایمیل تأییدیهای دریافت خواهید کرد. دستورالعمل ارائهشده در ایمیل را دنبال کرده تا ثبت حسابتان با موفقیت انجام شود.
سپس بهحساب کاربری خود ورود (log in) کنید. ماوس خود را به منوی بالای صفحه حرکت داده و سپس بر گزینه آتی (futures) کلیک کنید.
روی دکمه (open now) کلیک کرده تا حساب آتی بایننس خود را افتتاح کنید. تمام شد. شما آماده معامله هستید!
میتوانید به بخش Binance futures FAQ نیز برای به دست آوردن دید کلی نسبت به خصوصیات این قراردادها مراجعه کنید.
اگر علاقه دارید تا پلتفرم را بدون درخطر انداختن سرمایهتان آزمایش کنید، میتوانید از Binance futures testnet استفاده کنید.
چطور وجوه موردنیاز را بهحساب آتی بایننس خود واریز کنیم؟
شما میتوانید وجوه را بین کیف پول صرافی (کیف پولی که در بایننس از آن استفاده میکنید) و کیف پول آتی (کیف پولی که از آن در معاملات آتی بایننس استفاده میکنید) جابجا نمایید.
اگر شما هیچوجهی در بایننس ندارید، پیشنهاد میکنیم مقاله چطور در بایننس سپردهگذاری کنید؟ را مطالعه نمایید.
برای انتقال وجوه به کیف پول آتی، روی دکمه انتقال (transfer) در پایین سمت راست صفحه معاملات آتی بایننس کلیک کنید.
مقداری که موردنظرتان است را وارد کرده و سپس روی دکمه تأیید انتقال (confirm transfer) کلیک کنید. شما بهزودی افزوده شدن موجودی به کیف پول آتیتان را مشاهده خواهید کرد.
این تنها راه انتقال وجه به کیف پول آتی نیست. شما میتوانید از وجوه کیف پول صرافی بهعنوان وثیقه استفاده کرده و برای انجام معاملات خود از صفحه Futures Wallet Balances page USDT قرض کنید.
در این روش شما نیازی به انتقال مستقیم وجوه به کیف پول آتی ندارید. البته باید تمامی USDT هایی که قرض گرفتهاید را پس بدهید.
راهنمای رابط کاربری مبادلات آتی بایننس
در سمت چپ، ماوس را روی information نگهداشته و به اطلاعات جزئی و گوناگونی از بازار، در کنار نمایشهای بصری و بخش سؤالات متداول معاملات آتی (futures FAQ) دسترسی داشته باشید. شما میتوانید تاریخچه نرخ تأمین وجه، نرخ بهره، نسبت خرید / فروش، موجودی کنونی صندوق بیمه و دیگر اطلاعات بازار دسترسی پیدا کنید. روی گزینه spot کلیک کنید تا به صرافی معاملات لحظهای بایننس هدایت شوید.
در سمت راست صفحه شما میتوانید بهحساب کاربری بایننس و داشبورد خود دسترسی پیدا کنید. شما میتوانید بهآسانی میزان موجودی حساب خود را در تمامی اکوسیستم بایننس با کلیک روی گزینه wallet and orders بررسی کنید. شما همچنین میتوانید رقابتهای معاملات آتی بایننس را با کلیک روی Tournaments چک کنید.
اینجا جایی است که شما میتوانید:
قرارداد موردنظر را با نگهداشتن ماوس روی نام قرارداد فعلی انتخاب کنید (BTCUSDT بهصورت پیشفرض است)
قیمت مارک را چک کنید (مهم است که نگاهی به آن داشته باشید زیرا تصفیه بر اساس قیمت مارک انجام میشود.)
نرخ تأمین وجه مورد انتظار و شمارش معکوس تا دور بعدی تأمین وجه را بررسی کنید.
نمودار فعلی را ببینید. شما میتوانید بین حالت اریجینال و نمودار تریدینگویو سوئیچ کنید. شما یک نمایش زنده از وضعیت عمق دفتر سفارشات را با انتخاب گزینه عمق (depth) مشاهده خواهید کرد.
اطلاعات دفتر سفارشات را در کنار نمایش بصری از عمق سفارشات، بهصورت زنده مشاهده کنید. میتوانید دقت این دفتر از منوی بالای صفحه سمت راست تغییر دهید (میزان پیشفرض روی عدد 0.01 تنظیمشده است.)
فید (feed) زنده از معاملات اجرایی اخیر در پلتفرم را مشاهده کنید.
هرگاه شما یک علامت پیکان (arrow) در پایین سمت راست یک بخش مشاهده کردید، بدین معنی است که شما میتوانید آن عنصر را حرکت داده و اندازه آن را تغییر دهید. بدین ترتیب شما میتوانید بهآسانی رابط کاربری را برای خود شخصیسازی کنید!
در اینجا میتوانید فعالیت معاملاتی خودتان را زیر نظر بگیرید. شما میتوانید بین زبانههای مختلف سوئیچ کرده و وضعیت فعلی معاملات، دستورات فعال فعلی و دستورهای اجراشده را مشاهده نمایید. شما میتوانید تاریخچهای کامل از فعالیت معاملاتی و تبادلات انجامشده در یک بازه زمانی مشخص را دریافت کنید.
در اینجا شما همچنین میتوانید موقعیت خود در صف کاهش بدهی خودکار (auto de-leveraging queue) را ببینید. (توجه به این بخش زمانی که نوسان بازار بالاست از اهمیت زیادی برخوردار است.)
در اینجا شما میتوانید داراییهای در دسترس و سپردهگذاریها را کنترل کرده و یا رمزارزهای بیشتری خریداری نمایید. همچنین شما میتوانید اطلاعات مرتبط با قرارداد فعلی یا موقعیتهای معاملاتی خود را بررسی نمایید. از بررسی نسبت مارجین جهت جلوگیری از نقد شدن چشمپوشی نکنید.
با کلیک بر گزینه انتقال (transfer) شما میتوانید وجوه خود را بین کیف پول آتی و بخشهای دیگر اکوسیستم بایننس انتقال دهید.
در اینجا شماره سفارش خود را وارد میکنید. در ادامه این مقاله شما میتوانید توضیحات کامل در خصوص دیگر انواع دستورهای معاملاتی را مشاهده نمایید. همچنین در این بخش شما میتوانید بین کراس مارجین (cross margin) و (isolated margin) سوئیچ کنید. لوریج خود را با کلیک روی مقدار موردنظر تنظیم کنید (این مقدار بهصورت پیشفرض برابر با ۲۰ میباشد)
چگونه میزان لوریج را تنظیم کنیم؟
مبادلات آتی بایننس به شما اجازه تنظیم دستی میزان لوریج برای هر قرارداد را میدهد. برای انتخاب قرارداد به بالا سمت چپ صفحه رفته و ماوس را روی گزینه (current contract) نگهدارید (در اینجا BTCUSDT انتخاب پیشفرض است.)
برای تنظیم میزان لوریج، به بخش «ورود سفارش معاملات» رفته و روی لوریج فعلی (current leverage) کلک کنید (که این مقدار بهصورت پیشفرض برابر 20x است.). مقدار لوریج موردنظر را با حرکت دادن کشوی لغزنده (slider) تنظیم کرده یا مقدار موردنظرتان را تایپ کنید. سپس روی دکمه تأیید (confirmation) کلیک کنید.
باید بدانید که هرچه اندازه موقعیت معاملاتی شما بزرگتر باشد، مقدار لوریج کمتری در دسترس شما قرار میگیرد. بهطور مشابه، هرچه اندازه موقعیت معاملاتی شما کوچکتر باشد امکان استفاده از لوریج بیشتری وجود دارد.
لطفاً به خاطر بسپارید که مقادیر بالای لوریج ریسک تصفیه شدن سرمایه (liquidation risk) بالاتری به همراه دارند. معاملهگران تازهکار باید با دقت بالایی میزان لوریج خود را انتخاب کنند.
تفاوت بین قیمت مارک و آخرین قیمت چیست؟
برای اجتناب از حرکات جهشی (spikes) و تصفیه بیمورد موقعیتهای معاملاتی در طی نوسانهای بالای بازار، مبادلات آتی بایننس از آخرین قیمت (last price) و قیمت مارک (mark price) استفاده میکند.
درک مفهوم آخرین قیمت ساده است. این مورد به آخرین قیمتی اشاره دارد که قراردادی در آن معاملهشده است. بهبیاندیگر آخرین معامله انجامشده در بازار تعیینکننده میزان last price میباشد. از این مورد برای محاسبه میزان سود و زیان تحققنیافته (unrealized profit and loss – PnL) استفاده میشود.
قیمت مارک جهت پیشگیری از دستکاری قیمتها طراحیشده است. این قیمت از ترکیب اطلاعات تأمین وجه و سبدی از اطلاعات قیمتی (که از چندین صرافی لحظهای اطلاعات دریافت میکنند) تشکیلشده است. سطح قیمت تصفیه و میزان سود و زیان تحققنیافته نیز بر اساس قیمت مارک محاسبه میشوند.
لطفاً به خاطر داشته باشید که ممکن است قیمت مارک با آخرین قیمت تفاوت داشته باشد.
وقتی شما از دستوری استفاده میکنید که از قیمت توقف بهعنوان تریگر (ماشه ورود) بهره میبرد، میتوانید سطح قیمتی که شما میخواهید این محرک ورود در آن قرار داشته باشد را انتخاب نمایید – آخرین قیمت یا قیمت مارک.
برای انجام این کار، قیمتی که بهعنوان تریگر مدنظرتان است را از منوی پایین صفحه (پایین بخش order entry field) انتخاب نمایید.
چه دستورهای معاملاتیای در دسترس ما قرار دارند و چه زمانی باید از آنها استفاده کرد؟
دستورهای معاملاتی زیادی در بازار مبادلات آتی بایننس وجود دارند که شما میتوانید از آنها استفاده کنید:
Limit order:
Limit order دستوری است که شما آن را با حد قیمت مشخصی در دفتر سفارشات بازار ثبت میکنید. وقتی شما یک دستور Limit order را در بازار قرار دهید، سفارش شما تنها زمانی اجرایی خواه شد که قیمت بازار به حد قیمتی مشخصشده (یا سطوح بالاتر – پایینتر از آن) برسد.
بنابراین شما میتوانید از دستور Limit order برای خرید در یک قیمت پایینتر و یا فروش در قیمتی بالاتر از قیمت کنونی بازار استفاده کنید.
Market order:
Market order دستوری برای خرید یا فروش در بهترین قیمت در دسترس است. این دستور در نقطه مقابل limit order قرار میگیرد زیرا Limit order باید از پیش در دفتر سفارشات ثبت شود.
وقتی یک دستور Market order را در بازار قرار میدهید، باید مقداری هزینه پرداخت کنید زیرا در اینجا نقش taker را ایفا کردهاید.
Stop limit order:
آسانترین راه برای درک دستور Stop limit order تقسیم آن به دو قسمت stop price و limit price است. stop price سطح قیمتی است که باعث فعال شدن دستور limit order میشود، و limit price قیمتی است که دستور limit order در آن فعال میشود.
این بدین معنی است که پس از رسیدن قیمت به stop price، دستور limit order شما بهصورت خودکار در دفتر سفارشات ثبت خواهد شد.
باوجوداینکه stop price و limit price میتوانند یکسان باشند اما لزوماً موردنیاز نیستند. درواقع بهتر است شما قیمت stop price را مقداری بالاتر (در معاملات فروش) یا مقداری پایینتر از قیمت limit price (در معاملات خرید) قرار بدهید. این مورد شانس اجرایی شدن دستور شما پس از رسیدن قیمت به سطح stop price را افزایش میدهد.
Stop market order:
مانند دستور stop limit، دستور Stop market order نیز از سطح قیمتی stop price بهعنوان یک محرک فعالسازی استفاده میکند. هرچند پس از رسیدن قیمت به سطح stop price، یک market order اجرایی میشود.
Take profit limit order:
اگر مفهوم stop limit order را درک کردهاید میتوانید بهسادگی متوجه مفهوم دستور take profit limit order شوید. مانند دستورهای stop ordet، این دستور نیز شامل یک قیمت محرک (trigger price)، قیمتی که دستور را اجرایی میکند و یک قیمت limit price؛ بهعلاوهی یک سطح قیمتی است که دستور take profit در آن به دفتر سفارشات اضافه میشود.
تفاوت اصلی بین دستور stop limit و take profit limit order این است که از مورد دوم تنها میتوان برای تقلیل موقعیتهای معاملاتی باز استفاده کرد.
دستور take profit limit order میتواند برای مدیریت ریسک و تضمین سود در سطوح قیمتی مشخصی کاربردی باشد. همچنین میتوان از این دستور در کنار دیگر دستورات استفاده کرد (مانند دستورهای stop limit) تا به شما کنترل بیشتری بر موقعیتهای معاملاتیتان اعطا کنند.
به یاد داشته باشید که این دستور از نوع دستورات OCO (One Cancels the Other – یکی دیگری را لغو میکند) نیستند. برای مثال اگر دستور stop limit order شما در حینی که یک دستور فعال take profit limit order در بازار دارید فعال شود، دستور دوم تا زمانی که شما آن را لغو کنید فعال باقی میماند (و بهصورت خودکار لغو نمیشود). شما میتوانید یک take profit limit order را پایینتر از stop limit options در بخش ورود اطلاعات دستور معاملاتی تنظیم نمایید.
Take profit market order:
این دستور نیز مانند دستور قبلی از یک قیمت stop price بهعنوان محرک فعالسازی استفاده میکند. هرچند پس از رسیدن قیمت به stop price، یک دستور از نوع market order اجرایی میشود.
شما میتوانید دستور take profit market order را از پایین stop market option در بخش ورود اطلاعات دستور (order entry field) تنظیم کنید.
Trailing stop order:
دستور trailing stop order به شما در حفاظت از سود کسبشده، در عین محدود کردن مقدار ضرر احتمالی پوزیشنهای باز کمک میکند. در یک موقعیت معاملاتی خرید، این دستور با حرکت صعودی قیمت به سمت بالا حرکت میکند.
هرچند اگر قیمت در همین حین به پایین حرکت کند، دستور trailing stop order در جای خود ثابت مانده و پایینتر نمیرود. اگر قیمت درصدی مشخص (که بانام callback rate شناخته میشود) در مسیر دیگری حرکت کند، یک دستور فروش (sell order) صادر میشود.
همین موضوع در مورد یک موقعیت معاملاتی فروش نیز صدق میکند، البته به شکل عکس. در این حالت دستور trailing stop order با حرکت نزولی قیمت به سمت پایین حرکت میکند و زمانی که قیمت به سمت بالا حرکت میکند، از حرکت بازمیایستد. اگر قیمت درصد مشخصی در جهت دیگر حرکت کند، دستور خرید (buy order) صادر میشود.
قیمت فعالسازی (activation price) قیمتی است که دستور trailing stop order را فعال میکند. اگر شما قیمت فعالسازی را مشخص نکنید، این مورد به شکل خودکار و با توجه به آخرین قیمت و قیمت مارک تعیین میشود. شما میتوانید این مورد را در پایین بخش order entry field تنظیم کنید.
Callback rate تعیینکننده مقدار درصدی است که دستور trailing stop order قیمت را دنبال میکند. پس اگر callback rate را ۱ درصد تنظیم کنید دستور trailing stop order قیمت را با فاصله ۱ درصدی دنبال میکند. اگر قیمت بیش از یک درصد در خلاف جهت معامله شما حرکت کند، یک دستور خرید یا فروش (بسته به دستور اولیه) صادر میشود.
چطور از ماشینحساب آتی بایننس استفاده کنیم؟
آموزش ویدیویی را میتوانید در این لینک ببینید.
شما میتوانید این ماشینحساب را در بالای بخش order entry field پیدا کنید. این ماشینحساب به شما اجازه محاسبه مقادیر پیش از ورود به موقعیتهای خرید یا فروش را میدهد. شما میتوانید میزان لوریج را نیز با استفاده از نوار لغزنده تعبیهشده تغییر داده تا بتوانید محاسبات خود را بر پایه میزان لوریج موردنظر انجام دهید.
این ماشینحساب دارای سه زبانه است:
PnL: از این زبانه برای محاسبه مارجین اولیه (initial margin)، سود و زیان PnL، بازگشت سرمایه (Retain on Equity – ROE) بر اساس قیمتهای ورود و خروج مدنظر و حجم معامله، استفاده کنید.
قیمت هدف (Target price): از این زبانه برای محاسبه نقطه خروج مناسب خود (که در آن به درصد سود مدنظر میرسید) استفاده نمایید.
قیمت تصفیه (Liquidation price): از این زبانه برای محاسبه قیمت تصفیه تخمینی استفاده کنید. البته این محاسبات بر اساس موجودی کیف پول، نقطه ورود و حجم معامله انجام میشوند.
چگونه از حالت پوشش ریسک استفاده کنیم؟
در حالت پوشش ریسک (Hedge mode) شما میتوانید همزمان در موقعیت خرید و موقعیت فروش یک دارایی حاضر باشید. چرا شما باید چنین کاری را انجام دهید؟ خب، فرض میکنیم که شما انتظار دارید که روند صعودی بیتکوین مدتزمان بیشتری ادامه داشته باشد، پس یک موقعیت معاملاتی خرید (long position) باز دارید.
در همین حین، شما علاقه دارید تا وارد موقعیتهای معاملاتی فروش (short positions) در تایم فریم کوتاهمدت بشوید. حالت پوشش ریسک اجازه انجام این کار را به شما میدهد. در این حالت موقعیتهای معاملاتی فروش شما تأثیری بر موقعیت خرید شما نخواهند گذاشت.
حالت پیشفرض پوزیشنهای معاملاتی، حالت یکطرفه (One-Way mode) است. این بدان معنی است که شما نمیتوانید برای یک قرارداد بهطور همزمان وارد موقعیتهای خریدوفروش بشوید.
اگر این کار را انجام دهید هر یک از این پوزیشنها دیگری را لغو میکنند. پس اگر میخواهید از حالت پوشش ریسک استفاده کنید، باید خودتان آن را بهصورت دستی فعال نمایید. در ادامه مراحل این کار را مشاهده میکنید.
ماوس را روی آیکون حساب کاربری خود نگاه داشته و گزینه preferences را انتخاب کنید.
حالت پوشش ریسک (hedge mode) را انتخاب نمایید.
لطفاً به خاطر داشته باشید که اگر معاملات باز در بازار داشته باشید، نمیتوانید تنظیمات مربوطه را انجام بدهید.
نرخ تأمین وجه چیست و چگونه باید آن را چک کرد؟
نرخ تأمین وجه از اینکه قیمت قراردادهای آتی دائمی نزدیک به قیمت لحظهای (spot) دارایی پایه میمانند اطمینان اصل میکنند. در اصل معاملهگران بر اساس موقعیتهای باز خود به یکدیگر پول میدهند.
موردی که تعیین میکند کدامیک از طرفین پول را دریافت نمایند میزان تفاوت بین قیمت قراردادهای آتی دائمی و قیمت لحظهای است.
وقتی نرخ تأمین وجه مثبت است، موقعیتهای معاملاتی خرید (longs) به آنهایی که در موقعیت فروش (shorts) هستند؛ پول پرداخت میکنند. زمانی که نرخ تأمین وجه منفی است، عکس حالت فوق رخ میدهد.
اگر علاقهمندید تا بیشتر در خصوص این پروسه بدانید، مقاله دیجی کوینر قراردادهای آتی دائمی چیست؟ را مطالعه فرمایید.
این موضوع چه معنایی برای شما دارد؟ خب، بسته به اینکه شما یک موقعیت معاملاتی باز شما و نرخ تأمین وجه، شما یا مقادیری پول پرداخت کرده و یا مبالغی را دریافت میکنید.
در مبادلات آتی بایننس، پرداخت وجوه تأمینی هر ۸ ساعت انجام میشود. شما میتوانید زمان و نرخ برآوردی تأمین وجه در دوره بعد را از بالای صفحه، در کنار mark price چک کنید.
اگر علاقه دارید تا اطلاعات نرخهای تأمین وجه پیشین را مشاهده کنید، ماوس خود را روی بخش information نگاه داشته و گزینه Funding rate history را انتخاب نمایید.
دستورهای معاملاتی post-only، time in force و reduce-only چیست؟
وقتی شما از دستورات limit استفاده میکنید درواقع یکسری دستورات اضافی را به سفارشات معاملاتی خود اضافه میکنید. در مبادلات آتی بایننس، این دستورات میتوانند از نوع post-only یا Time in Force) TIF) باشند. این دستورات شاخصههایی اضافه در دستورات limit شما لحاظ میکنند. شما میتوانید به آنها از پایین بخش order entry field دسترسی داشته باشید.
Post-only به این معناست که دستور شما از ابتدا به دفتر سفارشات اضافهشده و هرگز در برابر یک دستور از پیش حاضر در دفتر سفارشات اجرایی نمیشوند. استفاده از این مورد زمانی که تنها علاقه به پرداخت هزینه maker دارید کاربردی است.
دستورات TIF به شما اجازه میدهند تا مدتزمانی که میخواهید دستور پیش از اجرا یا انقضا، فعال باقی بماند را تعیین کنید. شما میتوانید یکی از گزینههای زیر را از دستورات TIF انتخاب فرمایید:
(GTC (Good Till Closed: این دستور تا زمانی که اجرایی شده یا لغو شود، فعال باقی میماند.
(IOC (Immediate Or Cancel: این دستور فوراً اجرایی خواهد شد (یا بهصورت جزئی و یا کلی). اگر این دستور تنها به شکل جزئی اجرایی گردد، بخشی که اجرایی نشده لغو میشود.
(FOK (Fill Or Kill: این دستور باید فوراً اجرا شود وگرنه کلاً اجرایی نمیشود.
وقتی در حالت معامله یکطرفه (One-way mode) قرار دارید، استفاده از دستور reduce-only به شما اطمینان میدهد که دستورات جدید شما تنها باعث کاهش در پوزیشنها شده و هرگز تعداد پوزیشنهای باز را افزایش نخواهد داد.
چه زمانی موقعیتهای معاملاتی شما در معرض خطر تصفیه قرار میگیرند؟
تصفیه (liquidation) زمانی انجام میشود که موجودی مارجین به حدی کمتر از مارجین نگهداری (maintenance margin) موردنیاز میرسد. موجودی مارجین برابر با موجودی حساب آتی بایننس شما بهعلاوهی سود – زیان محقق نشده (unrealized PnL) است.
پس سود و زیان شما بر مقدار موجودی مارجین شما اثرگذار بوده و میتواند آن را کاهش داده یا افزایش دهد. اگر از حالت کراس مارجین (cross margin mode) استفاده میکنید، این موجودی با تمامی موقعیتهای معاملاتیتان به اشتراک گذاشته خواهد شد.
اگر از حالت Isolated margin استفاده میکنید، میزان موجودی بهطور اختصاصی به پوزیشنهای معاملاتی اختصاص داده خواهد شد.
مارجین نگهداری حداقل مقداری است که شما نیاز دارید تا یک موقعیت معاملاتی را باز نگهدارید. این مورد با توجه بهاندازه موقعیت معاملاتی شما تغییر خواهد یافت. موقعیتهای معاملاتی بزرگتر نیازمند مارجین نگهداری بیشتری هستند.
میتوانید نرخ مارجین (Margin ratio) را در پایین صفحه در سمت راست بررسی کنید. اگر نرخ مارجین شما به ۱۰۰٪ برسد، پوزیشنهای شما بهصورت خودکار تصفیه خواهد شد.
وقتی عمل تصفیه انجام میشود، تمامی موقعیتهای باز شما لغو میگردند. بهطور ایده آل شما باید تمامی موقعیتهای معاملاتی خود را دنبال کرده و با بررسی آنها از وقوع این اتفاق پیشگیری کنید.
تصفیه باعث ایجاد هزینههای جانبی برای شما نیز میشود. اگر موقعیت معاملاتی شما نزدیک به تصفیه شدن است، بهتر است خودتان پیش از تصفیه خودکار از این موقعیت معاملاتی خروج کنید.
کاهش بدهی خودکار چیست و چگونه میتواند بر شما تأثیر بگذارد؟
وقتی موجودی حساب یک معاملهگر از صفر پایینتر میرود، از صندوق بیمه (Insurance fund) برای پوشش ضررها استفاده میشود. بااینحال، در برخی حالات که بازار نوسانهای شدیدی را تجربه میکند؛ ممکن است صندوق بیمه نیز نتواند ضررها را جبران نماید.
این بدین معنی است که در چنین شرایطی، موقعیتهای معاملاتی باز شما نیز ممکن است در معرض ریسک کاهش قرار بگیرند.
کاهش از این موقعیتهای معاملاتی نیز توسط یک صف تعیین میشود، صفی که در آن معاملهگران با بیشترین سود کسبشده و یا آنهایی که از لوریجهای بالا استفاده میکردند در ابتدای آن قرار میگیرند. میتوانید وضعیت موقعیت معاملاتی کنونی خود را با استفاده از گزینه ADL در زبانه positions بررسی نمایید.
سخن پایانی
قراردادهای آتی مشتقاتی هستند که معاملهگران را موظف به خرید / فروش دارایی پایه در آینده میکنند. اما برخلاف قراردادهای آتی سنتی، قراردادهای آتی دائمی (perpetual futures contracts) هیچ تاریخ اجرای قراردادی ندارند.
بااینحال، مشتقات مالی برای بسیاری از معاملهگران تازهکار پیچیده و گیجکننده است. بنابراین حیاتی است که از نحوه کار این قراردادها پیش از قرارگیری در معرض ریسک مالی اطلاعات کسب کنید. همانطور که اشاره شد شما میتوانید از بخش Binance futures testnet برای آزمایش پلتفرم بایننس بدون تحمل ریسک واقعی استفاده نمایید.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
قرارداد آتی یک توافق برای خرید یا فروش یک دارایی، ارز یا ابزاری دیگر با قیمتی از پیش تعیینشده و در یک تاریخ مشخص در آینده میباشد.
برخلاف بازارهای لحظهای سنتی، در بازار آتی معاملات در لحظه انجام نمیشوند. بلکه دو طرف معامله یک قرارداد را تنظیم میکنند که طبق اجرای آن به تاریخی در آینده موکول میشود.
همچنین بازار آتی بهصورت مستقیم به کاربران اجازه خرید یا فروش کالاها یا داراییهای دیجیتالی را نمیدهند. بلکه کاربران تنها شکل قراردادی از آن داراییها را معامله میکنند و مبادله اصلی آن داراییها (یا پول) در آینده و به هنگام اجرایی شدن قرارداد انجام میشود.
بهعنوان یک مثال ساده، قرارداد آتی برای یک کالاهای فیزیکی مانند گندم یا طلا را در نظر بگیرید. در برخی از بازارهای آتی سننی، این قراردادها مشمول تحویل کالا میشوند، یعنی باید کالای ذکرشده در قرارداد بهصورت فیزیکی تحویل مشتری داده شود.
در نتیجه طلا یا گندم باید جهت انتقال فیزیکی در جایی انبار شوند که خود هزینههای جانبی به وجود میآورد (هزینههایی که تحت عنوان هزینههای حمل – carrying costs – شناسایی میشوند).
با این حال بسیاری از بازارهای آتی امروزه بر مبنای پول نقد کار میکنند، بدین معنی که تنها معادل پولی ارزش کالاهای مذکور در قرارداد در تاریخ اجرا باید بین دو طرف مبادله شود و خبری از تحویل فیزیکی کالاها نخواهد بود.
بهعلاوه، قیمت طلا یا گندم در بازار آتی ممکن است براساس اینکه چقدر تا زمان اجرایی شدن قرار باقیمانده، متفاوت باشد. هرچه این بازه زمانی بیشتر باشد، هزینههای حمل نیز بیشتر شده، عدم قطعیت قیمت در آینده بالاتر رفته و احتمال اختلاف بیشتر قیمت بین بازار لحظهای و آتی افزایش پیدا میکند.
قرارداد آتی یک توافق برای خرید یا فروش یک دارایی، ارز یا ابزاری دیگر با قیمتی از پیش تعیینشده و در یک تاریخ مشخص در آینده میباشد. برخلاف بازارهای لحظهای سنتی، در بازار آتی معاملات در لحظه انجام نمیشوند. بلکه دو طرف معامله یک قرارداد را تنظیم میکنند که طبق اجرای آن به تاریخی در آینده موکول میشود.
چرا کاربران قراردادهای آتی را معامله میکنند؟
پوشش و مدیریت ریسک: دلیل اصلی ابداع بازارها و قراردادهای آتی همین مسئله بود.
زیان اندک: معاملهگران میتوانند در خصوص عملکرد یک دارایی حتی با وجود عدم مالکیت آن، معامله انجام دهند.
عامل اهرمی (leverage): معاملهگران میتوانند وارد موقعیتهای معاملاتیای شوند که از موجودی حسابشان بزرگتر است.
مارجین نگهداری (maintenance margin) حداقل مبلغ وثیقهای است که شما باید در حساب خود برای باز نگهداشتن موقعیت معاملاتیتان داشته باشید. اگر موجودی مارجین شما به پایینتر از این حد برسد شما یا مارجین کال (margin call) میشوید – و از شما خواسته میشود که مقداری پول بهحساب خود واریز کنید – و یا حسابتان بسته میشود. بیشتر صرافیهای رمز ارز مورد دوم را انجام میدهند. (موقعیت معاملاتی شما را بسته میبندند.)
قراردادهای آتی دائمی چیست؟
یک قرارداد آتی دائمی نوعی خاص از قرارداد آتی است اما برخلاف فرم سنتی این قراردادها، فاقد هرگونه تاریخ انقضا (expiry date) میباشد.
پس هرکسی میتواند موقعیت معاملاتیاش را تا زمانی که دوست دارد نگهداری کند. بهغیر از آن، معامله قراردادهای دائمی براساس قیمت شاخص پایه دارایی (underlying price index) انجام میشود.
این شاخص قیمتی از میانگین قیمت دارایی با استناد به بازارهای لحظهای اصلی و حجم معاملاتی آنها تعیین میشوند.
به همین سبب برخلاف قرارداد آتی معمول، قراردادهای دائمی بهطور معمول با قیمتی برابر یا بسیار نزدیک به بازارهای لحظهای مبادله میشوند.
هر چند در دوران سخت بازار، ممکن است قیمتها از میزان موجود در بازارهای لحظهای منحرف شوند. با این حال بیشترین تفاوت بین قراردادهای آتی سنتی و قراردادهای آتی دائمی «تاریخ اجرایی شدن» این قراردادها است.
تأمین وجه شامل یک سری از پرداختهای عادی بین خریداران و فروشندگان، طبق نرخ تأمین وجه (funding rate) کنونی است. وقتی این نرخ بالای صفر (مثبت) باشد، معاملهگران تا زمانی که در موقعیت معاملاتی خرید (long) هستند باید به آنهایی که در موقعیت معاملاتی فروش (short) هستند، مبالغی را بپردازند.
مارجین اولیه چیست؟
مارجین اولیه (initial margin) حداقل مبلغ پولی است که شما برای باز کردن یک موقعیت معاملاتی با عامل اهرمی باید بپردازید. برای مثال شما میتوانید 1000 BND با مارجین اولیه 100 BNB خریداری کنید (که در اینجا عامل اهرمی 10x است). پس مارجین اولیه شما برابر با 10٪ از کل معامله خواهد بود. مارجین اولیه چیزی است که از موقعیت معاملاتی اهرمی شما حفاظت کرده و نقش وثیقه دارد.
مارجین نگهداری چیست؟
مارجین نگهداری (maintenance margin) حداقل مبلغ وثیقهای است که شما باید در حساب خود برای باز نگهداشتن موقعیت معاملاتیتان داشته باشید.
اگر موجودی مارجین شما به پایینتر از این حد برسد شما یا مارجین کال (margin call) میشوید – و از شما خواسته میشود که مقداری پول بهحساب خود واریز کنید – و یا حسابتان بسته میشود. بیشتر صرافیهای رمز ارز مورد دوم را انجام میدهند. (موقعیت معاملاتی شما را بسته میبندند.)
بهبیان دیگر، مارجین اولیه ارزشی است که شما برای ورود به یک موقعیت معاملاتی پرداخت میکنید و مارجین نگهداری اشاره به حداقل موجودی حسابی دارد که برای باز نگهداشتن موقعیت معاملاتی شما نزد کارگزاری مورد نیاز است. مارجین نگهداری مقدار متغیر دارد که براساس قیمت بازار و موجودی حساب شما تغییر پیدا میکند.
تسویه چیست؟
اگر ارزش وثیقه شما از میزان مارجین نگهداری کمتر شود، ممکن است حساب آتی شما تسویه شود. در بایننس، تسویهحساب به روشهای مختلفی با استناد بر ریسک و ضریب اهرمی هر کاربر (که براساس میزان وثیقه پرداختی و زیان خالص آنهاست) صورت میگیرد. هر چه موقعیت معاملاتی بزرگتر باشد نیاز به مارجین بیشتری دارد.
این مکانیسم در بازارها و صرافیهای مختلف متفاوت است، اما بایننس هزینهٔ اسمی 0.5٪ برای تصفیه درجه اول (زیان خالص کمتر از 500000 تتر) لحاظ میکند. اگر هرگونه وجه اضافی پس از تسویه بهحساب واریز شود، باقیمانده به کاربر بازگردانده خواهد شد. اگر کمتر از این حد باشد، کاربر ورشکسته اعلام میشود.
به یاد داشته باشید که وقتی موقعیت شما تسویه میشود شما باید هزینههای اضافی بپردازید. برای جلوگیری از چنین چیزی شما یا باید پیش از رسیدن موقعیت معاملاتیتان به قیمت تسویه آن را ببندید و یا وجوه بیشتری را به موجودی وثیقه خود واریز نمایید – اتفاقی که باعث دور شدن قیمت تسویه از قیمت کنونی بازار خواهد شد.
نرخ تأمین وجه چیست؟
تأمین وجه شامل یک سری از پرداختهای عادی بین خریداران و فروشندگان، طبق نرخ تأمین وجه (funding rate) کنونی است. وقتی این نرخ بالای صفر (مثبت) باشد، معاملهگران تا زمانی که در موقعیت معاملاتی خرید (long) هستند باید به آنهایی که در موقعیت معاملاتی فروش (short) هستند، مبالغی را بپردازند.
بهطور عکس، نرخ تأمین وجه منفی به این معنی است که آنهایی که در موقعیت فروش هستند باید مبالغی به آنهایی که در موقعیت خرید هستند پرداخت کنند.
نرخ تأمین وجه از دو عنصر تشکیلشده است: نرخ بهره (interest rate) و هزینهٔ پرداختشده (premium). در بازار آتی بایننس، نرخ بهره در 0.03٪ ثابت نگه داشته شده و میزان هزینهٔ پرداختی بسته به تفاوت قیمت بین بازارهای آتی و لحظهای متفاوت است. بایننس هیچگونه هزینهای را بابت انتقال نرخ تأمین وجه بین کاربران دریافت نمیکند.
پس وقتی که یک قرارداد آتی دائمی با هزینهٔ پرداختی (بالاتر از بازارهای لحظهای) مبادله میشود، آنهایی که در موقعیت معاملاتی خرید هستند به دلیل نرخ تأمین وجه مثبت، باید مبالغی را به آنهایی که در موقعیت معاملاتی فروش هستند پرداخت کنند.
انتظار میرود چنین شرایطی قیمتها را پایین بیاورند زیرا آنهایی که در موقعیت خرید هستند از معاملهٔ خود خارج شده و افراد بیشتری وارد موقعیت فروش میشوند.
قیمت نشانه (مارک) چیست؟
قیمت مارک تخمینی از ارزش واقعی یک قرارداد (fair price) در مقایسه با قیمت معاملاتی آن (last price) است. محاسبه قیمت مارک از تسویه غیرمنصفانه در زمانی که نوسان در بازار بسیار زیاد است جلوگیری میکند.
پس در عین اینکه قیمت شاخص مرتبط به قیمت در بازارهای لحظهای است 7 قیمت مارک نشاندهندهٔ ارزش منصفانه قراردادهای آتی دائمی هستند. در بایننس قیمت مارک براساس شاخص قیمت و نرخ تأمین وجوه است و همچنین بخش اصلیای در محاسبات «unrealized PnL» بهشمار میرود.
ذخیره بیمه چیست؟ اگر بخواهیم ساده بگوییم، ذخیره بیمه چیزی است که از منفی شدن حساب معاملهگران زیاندیده جلوگیری میکند و در عین حال به معاملهگران برنده اطمینان پرداخت سودشان را میدهد.
PnL چیست؟
PnL به معنی سود و زیاد است و میتواند محقق شده (realized) یا محقق نشده (unrealized) باشد. وقتی شما موقعیتهای باز در یک بازار آتی دارید، PnL شما محقق نشده است.
بدین معنی که همچنان در پاسخ به حرکات بازار تغییر خواهد یافت. وقتی شما موقعیتتان را میبندید، PnL محقق نشده شما محقق میشود (به شکل بخشی یا کلی).
به دلیل اینکه PnL محقق شده به سود/زیان نشأت گرفته از موقعیتهای بستهشده اشاره میکند، هیچ ارتباط مستقیمی با قیمت مارک نخواهد داشت، مگر تنها در قیمت اجرایی شدن سفارشها.
از سویی دیگر PnL محقق نشده دائماً در حال تغییر است محرک اصلی تسویه در بازار است. به همین سبب از قیمت مارک برای اطمینان یافتن از محاسبه دقیق PnL تحققنیافته استفاده میشود.
ذخیره بیمه چیست؟
اگر بخواهیم ساده بگوییم، ذخیره بیمه چیزی است که از منفی شدن حساب معاملهگران زیاندیده جلوگیری میکند و در عین حال به معاملهگران برنده اطمینان پرداخت سودشان را میدهد.
بهعنوان مثال، فرض کنید آلیس 2000 دلار در حساب آتی بایننس خود دارد که از آن برای ورود به یک موقعیت 10x BNB با قیمت 20 دلار بهازای هر سکه استفاده کرده است.
دقت کنید که آلیس این قرارداد را از بایننس بلکه از یک معاملهگر دیگر خریداری کرده است. به هر حال اگر قیمت BNB از 20 دلار به 18 دلار برسد امکان بسته شدن موقعیت معاملاتی آلیس وجود دارد. این بدین معنی است که داراییهای او تسویهشده و وثیقه 2000 دلاری او بهطور کامل از دست میرود.
اگر به هر دلیلی سیستم قادر به بستن موقعیت او در زمان مناسب نشده و قیمت بازار بیشتر افت کند، ذخیرهٔ بیمه برای جبران زیانها – تا زمانی که موقعیت بسته شود – فعال میگردد.
در این حالت نیز تغییر چندانی برای آلیس رخ نمیدهد زیرا پول او تسویهشده و موجودی حسابش به صفر رسیده است، اما طرف مقابل این معامله «باب» را از دریافت سود خود مطمئن میکند.
بدون ذخیره بیمه، نهتنها حساب آلیس از 2000 دلار به صفر میرسید، بلکه حتی امکان منفی شدن موجودی حساب او نیز وجود داشت.
هر چند در عمل موقعیت خرید او پیش از آنکه مارجین نگهداری به سطح کمتر از حداقل موردنیاز برسد، بسته میشود. هزینه تسویه بهطور مستقیم به ذخیره بیمه میرسد و وجوه مانده نیز به کاربر بازگردانده میشود.
پس ذخیره بیمه یک مکانیسم است که از وثیقههای دریافت شده از معاملهگرانی که حسابشان تسویهشده است استفاده میکند تا ضررهای حسابهای ورشکسته را جبران نماید. در شرایط عادی بازار، انتظار میرود که ذخیرهٔ بیمه به رشد خود (در نتیجه تسویه شدن یک سری از کاربران) ادامه بدهد.
جمعبندی
ذخیره بیمه زمانی که کاربران پیش از رسیدن حسابشان به نقطهٔ سربهسر یا منفی تسویه میشود، رشد پیدا میکند. اما در شرایط خاص ممکن است سیستم قادر نباشد تا تمامی معاملات را ببندد و در این زمان است که از ذخیرهٔ بیمه برای جبران ضرر و زیانهای احتمالی استفاده میشود.
با وجود اینکه این اتفاق غیرمعمول است اما ممکن است حین نوسانهای شدید بازار یا وجود نقدینگی کم در آن، از ذخیرهٔ بیمه استفاده شود.
کاهش بدهی خودکار چیست؟
کاهش بدهی خودکار (auto – deleveraging) اشاره به روشی از تسویهسازی طرف مقابل دارد که تنها زمانی مورداستفاده قرار میگیرد که ذخیرهٔ بیمه از ادامه فعالیت باز بماند (در طی شرایط خاص). با اینکه احتمال چنین رخدادی کم است، اما در چنین شرایطی یک سری از معاملهگران سودده باید بخشی از سودشان را برای کمک به جبران زیان معاملهگران زیاندیده اختصاص دهند.
متأسفانه به دلیل نوسان موجود در بازارهای رمز ارز و ضرایب اهرمی بالایی که به مشتریان پیشنهاد میشود، امکان پیشگیری کامل از چنین رویدادی وجود ندارد.
بهبیان دیگر، تسویه طرف مقابل در قدم آخر و زمانی که ذخیرهٔ بیمه نتواند ضرر تمامی موقعیتهای ورشکسته را جبران کند مورداستفاده قرار میگیرد.
بهطور معمول، معاملاتی با بیشترین سود و اهرم سهم بیشتری در جبران این زیانها خواهند داشت. بایننس از یک اندیکاتور خاص استفاده میکند که به کاربران در خصوص موقعیتشان در صف کاهش بدهی اطلاع میدهد.
در بازار آتی بایننس، سیستم ما از هر روش ممکن برای پیشگیری از پروسه کاهش بدهی خودکار استفاده میکند. اگر این اتفاق رخ دهد، تسویهٔ طرف مقابل بدون هیچ هزینهٔ بازاری انجام میشود و یک اطلاعیه بهسرعت به معاملهگران تحت اثر ارسال میگردد. کاربران میتوانند در هر زمانی به موقعیتها، ورودی دوباره داشته باشند.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
قرارداد اختیار معامله (option contract) قراردادی است که به معاملهگر حق خرید یا فروش یک دارایی با قیمتی از پیش تعیینشده را قبل از تاریخ معین (یا در روز معین) میدهد.
با وجود اینکه این توصیفات این نوع از قراردادها را بسیار شبیه به قراردادهای آتی (futures contract) نشان میدهند، معاملهگرانی که قراردادهای اختیار معامله را خریداری میکنند مجبور نیستند که قراردادها را به اجرا بگذارند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قراردادهای آتی میتوانید از مطلب آموزشی «قراردادهای آتی چیست؟» دیدن نمایید.
قراردادهای اختیار معامله مشتقاتی هستند که میتوانند بر پایه رنج وسیعی از داراییهای پایه (underlying assets) مانند سهام و رمز ارزها باشند.
این قراردادها ممکن است از شاخصهای مالی (financial indexes) نیز مشتق شده باشند. بهطور معمول از قراردادهای اختیار معامله برای پوشش ریسک موقعیتهای معامله و یا برای مقاصد معاملاتی استفاده میشود.
قرارداد اختیار معامله (option contract) قراردادی است که به معاملهگر حق خرید یا فروش یک دارایی با قیمتی از پیش تعیینشده را قبل از تاریخ معین (یا در روز معین) میدهد. با وجود اینکه این توصیفات این نوع از قراردادها را بسیار شبیه به قراردادهای آتی (futures contract) نشان میدهند، معاملهگرانی که قراردادهای اختیار معامله را خریداری میکنند مجبور نیستند که قراردادها را به اجرا بگذارند.
قراردادهای اختیار معامله چگونه کار میکنند؟
دو نوع پایه از قراردادهای اختیار معامله وجود دارد که با نامهای put و call شناخته میشوند. قراردادهای اختیار معامله خرید (call options) به قراردادهایی گفته میشود که به صاحبشان حق خرید دارایی پایه را میدهند در حالی که قراردادهای اختیار معاملهٔ فروش (put options) به صاحبشان حق فروش دارایی پایه را اعطا میکنند.
به همین دلیل معاملهگران معمولاً زمانی به قراردادهای اختیار معامله خرید وارد میشوند که انتظار افزایش قیمت دارایی پایه را دارند. زمانی از قراردادهای اختیار معامله فروش استفاده میکنند که انتظار کاهش قیمت دارایی پایه را دارند.
آنها حتی ممکن است بهطور همزمان از این دو قرارداد با این امید که قیمتها ثابت میمانند استفاده کرده و یا حتی هر دو نوع این قراردادها را بهصورت ترکیبی بهکارگیرند و بدین ترتیب، در جهت یا خلاف جهت نوسانهای بازار معامله کنند.
یک قراردادهای اختیار معامله حداقل از 4 بخش تشکیل شده است: اندازه (size)، تاریخ انقضا (expiration date)، قیمت توافقی (strike price) و قیمت پرداختی (premium). اندازهٔ سفارش، نشاندهندهٔ تعداد قراردادهایی است که مورد معامله قرار میگیرند.
تاریخ انقضا، تاریخی است که پس از آن امکان اجرایی کردن قرارداد وجود ندارد. قیمت توافقی، نیز قیمتی است که دارایی طبق آن خریدوفروش میشود (بهشرطی که خریدار قرارداد تصمیم به اجرایی کردن این قرارداد بگیرد) و در نهایت قیمت پرداختی نیز قیمت قرارداد اختیار معاملهٔ مورد مبادله است.
این نشاندهندهٔ مقدار پولی است که سرمایهگذار برای داشتن حق انتخاب باید پرداخت نماید. پس خریداران قراردادها را از فروشندگان طبق قیمت پرداختی (premium) خریداری میکنند. البته قیمت پرداختی دائماً در حال تغییر است، بهخصوص زمانی که تاریخ انقضای قرارداد نزدیک میشود.
بهطور کلی، اگر قیمت توافقی کمتر از قیمت بازاری باشد معاملهگر میتواند دارایی پایه را با تخفیف خریداری کرده و پس از لحاظ کردن قیمت پرداختی در معادله، ممکن است تصمیم به اجرایی کردن قرارداد (برای کسب سود) بگیرند.
اما اگر قیمت توافقی بالاتر از قیمت کنونی بازار باشد، صاحب قرارداد هیچ دلیلی برای اجرایی کردن قرارداد (و کسب سود) ندارد و قرارداد بدون استفاده میماند. وقتی قراردادی بدون استفاده بماند خریدار آن تنها قیمت پرداختی برای ورود به آن موقعیت معاملاتی را از دست میدهد.
مهم است بهخاطر داشته باشید که با وجود اینکه خریداران قادر به انتخاب اجرایی کردن یا نکردن قراردادهای اختیار معامله خود هستند، در هر صورت فروشندگان این قراردادها باید تابع تصمیم خریداران باشند. پس اگر خریدار قرارداد اختیار معامله خرید تصمیم به اجرای قرارداد خود بگیرد، فروشنده موظف است تا دارایی پایه را بهدست خریدار برساند.
بهطور مشابه اگر خریدار قرارداد اختیار معامله فروش (put)، قصد فروش قرارداد خود را داشته باشد فروشنده قرارداد موظف است داراییهای پایه را از او خریداری کند. این بدین معنی است که فروشندگان این نوع قرارداد، در معرض ریسک زیان بیشتری نسبت به خریداران هستند. در حالی که زیان خریداران محدود به قیمت پرداختی برای قرارداد میشود، زیان فروشندگان میتواند بسته به قیمت بازاری دارایی مدنظر متغیر باشد.
برخی قراردادها به معاملهگران حق اجرایی کردن قرارداد اختیار معامله را در هر تاریخی پیش از تاریخ انقضا میدهند. معمولاً این دسته را با نام قراردادهای اختیار معامله آمریکایی (American option contracts) میشناسند. در مقابل، قراردادهای اختیار معامله اروپایی (European option contracts) هستند که تنها امکان اجرایی نمودن آنها در تاریخ انقضای قرارداد وجود دارد. مهم است بدانید که این نامگذاریها هیچ ارتباطی با موقعیت جغرافیایی آنها ندارد.
ارزش قیمت پرداختی قراردادهای اختیار معامله به فاکتورهای زیادی وابسته است. برای سادهسازی، ما فرض میکنیم که قیمت پرداختی یک قرارداد اختیار معامله حداقل به 4 عامل وابسته است: قیمت دارایی پایه، قیمت توافقی، زمان باقیمانده تا تاریخ انقضای قرارداد و نوسان بازار (شاخص) مربوطه. این 4 عامل تأثیرات متفاوتی بر قیمت پرداختی قراردادهای اختیار معامله خریدوفروش میگذارند. در زیر این عوامل را در جدول آوردهایم.
افزایش قیمت دارایی
قیمت پرداختی قرارداد call
قیمت پرداختی قرارداد put
افزایش مییابد
کاهش مییابد
قیمت ورود بالاتر
کاهش مییابد
افزایش مییابد
کاهش زمان
کاهش مییابد
کاهش مییابد
نوسان
افزایش مییابد
افزایش مییابد
بهطور طبیعی «قیمت دارایی» و «قیمت ورودی» بر قیمت پرداختی قراردادهای اختیار معامله خریدوفروش بهطور عکس اثر میگذارد. در مقابل، رمان کمتر معمولاً به معنی قیمت پرداختی کمتر برای هر دو نوع از این قراردادها است.
دلیل اصلی آن این است معاملهگران کمتری این قراردادها را برای خود سودمند میدانند (و زمان کمتری نیز برای این قراردادها برای رسیدن به چنین شرایطی وجود دارد). از سویی دیگر افزایش میزان نوسانهای بازار معمولاً باعث افزایش قیمت پرداختی میشود. به همین سبب، قیمت پرداختی قراردادهای اختیار معامله نتیجهٔ ترکیب نیرویهای فوق است.
دو نوع پایه از قراردادهای اختیار معامله وجود دارد که با نامهای put و call شناخته میشوند. قراردادهای اختیار معامله خرید (call options) به قراردادهایی گفته میشود که به صاحبشان حق خرید دارایی پایه را میدهند در حالی که قراردادهای اختیار معاملهٔ فروش (put options) به صاحبشان حق فروش دارایی پایه را اعطا میکنند. به همین دلیل معاملهگران معمولاً زمانی به قراردادهای اختیار معامله خرید وارد میشوند که انتظار افزایش قیمت دارایی پایه را دارند. زمانی از قراردادهای اختیار معامله فروش استفاده میکنند که انتظار کاهش قیمت دارایی پایه را دارند.
گریک قراردادهای اختیار معامله
گریک قراردادهای اختیار معامله (options greeks) ابزاری هستند که برای اندازهگیری چندین عامل و نحوهٔ تأثیرگذاری آنها بر قیمت یک قرارداد طراحیشدهاند.
بهخصوص اگر آنها دارای ارزش آماری برای اندازهگیری میزان ریسک یک قرارداد خاص در متغیرهای پایه متفاوت باشند. در ادامه برخی از گریکهای اصلی و توضیحی مختصر در خصوص موردی که اندازهگیری میکنند آوردهایم:
دلتا: به اندازهگیری میزان تغییر قیمت در ارتباط با قیمت دارایی پایه میپردازد. برای مثال دلتای 0.6 نشاندهندهٔ این است که اگر قیمت دارایی پایه 1 دلار حرکت کند، قیمت پرداختی 0.6 دلار حرکت خواهد کرد.
گاما: گاما به اندازهگیری نرخ تغییر دلتا در طی زمان میپردازد. پس اگر دلتا از 0.6 به 0.45 برسد، گامای قرارداد اختیار معامله برابر با 0.15 خواهد بود.
تتا: تتا به اندازهگیری تغییرات قیمت در ارتباط با کاهش یکروزه در زمان قرارداد میپردازد. این مورد به میزان تغییر مورد انتظار قیمت پرداختی، هر چه به تاریخ انقضای قرارداد نزدیک میشویم اشاره میکند.
وِگا: وگا نرخ تغییر قیمت قرارداد در ارتباط با تغییر 1 درصدی در نوسان قیمت دارایی پایه است. افزایش در وگا معمولاً بیانگر افزایش قیمت قراردادهای اختیار معامله خریدوفروش است.
رو: رو (Rho) تغییرات قیمتی مورد انتظار را در رابطه با نوسانهای نرخ بهره میسنجد. نرخ بهرهٔ افزایشیافته بهطور کلی باعث افزایش قراردادهای اختیار معامله خرید و کاهش قراردادهای اختیار معامله فروش میشود. به همین سبب ارزش «رو» برای قراردادهای اختیار معامله خرید مثبت بوده و برای قراردادهای اختیار معامله فروش منفی است.
موارد معمول استفاده از این قراردادها
پوشش ریسک
از قراردادهای اختیار معامله بهصورت گستردهای برای پوشش ریسک ابزارهای مالی استفاده میشود. یک مثال ساده از استراتژی پوشش ریسک برای معاملهگران، خرید قراردادهای اختیار معامله فروش سهامی است که آنها خود صاحبشان هستند. اگر ارزش کلی داراییهای اصلی در نتیجهٔ کاهش قیمتها از دست برود، اجرای قراردادهای اختیار معاملهٔ فروش (که پیشتر خریداری شدند) باعث کاهش ضرر و زیانها میشود.
برای مثال، فرض کنید آلیس 100 سهم از یک شرکت با قیمت 50 دلار بهازای هر سهم خریداری کرده و امیدوار است که قیمتها افزایش پیدا کنند.
با این حال برای حفاظت از ریسکِ احتمالِ سقوط قیمت سهام، او تصمیم به خرید قراردادهای اختیار معامله فروش با قیمت 48 دلار میگیرد و قیمت 2 دلار بهازای هر قرارداد پرداخت مینماید.
اگر بازار نزولی شده و قیمتها تا سطح 35 دلار کاهش پیدا کنند، آلیس میتواند قرارداد را اجرایی کرده و ضررهایش را جبران نماید. در این حالت او سهام را به قیمت 48 دلار (و نه 35 دلار بازار) به فروش میرساند.
اما اگر بازار صعودی شود، او نیازی ندارد که قراردادها را اجرایی کند و تنها قیمت پرداختی (2 دلار بهازای هر سهم) را از دست میدهد.
در چنین سناریویی، آلیس در سطح قیمتی 52 دلار (50 دلار + 2 دلار قیمت پرداختی قرارداد اختیار معامله) به نقطهٔ سربهسر (break-even) میرسد. در حالی که ضرر او به 400- دلار محدود میشد. (200 دلار برای قیمت پرداختی و 200 دلار بیشتر اگر او سهام را در قیمت 48 دلار به فروش میرساند.)
معاملهگری
از قراردادهای اختیار معامله بهطور وسیعی برای معاملهگری استفاده میشود. برای مثال یک معاملهگر که باور دارد قیمت دارایی بالا خواهد رفت، میتواند یک قرارداد اختیار معامله خرید (call) خریداری نماید.
اگر قیمت دارایی به بالاتر از قیمت توافقی رسید، معاملهگر میتواند قرارداد را به اجرا گذاشته و دارایی پایه را با تخفیف خریداری نماید. وقتی قیمت یک دارایی بالاتر یا پایینتر از قیمت توافقی است، میتواند قرارداد را سودده کند که اصطلاحاً به آن (in-the-money) گفته میشود. به همین شکل اگر قرارداد (at-the-money) باشد یعنی در نقطهٔ سربهسر بوده و اگر (out-of-the-money) باشد یعنی زیانده است.
استراتژیهای پایه
حین معاملهٔ قراردادهای آتی، معاملهگران میتوانند از دستهٔ وسیعی از استراتژیها استفاده کنند که در چهار حالت پایه قرار دارند. بهعنوان خریدار، شما میتوانید قرارداد اختیار معامله خرید (حق خرید) یا قرارداد اختیار معاملهٔ فروش (حق فروش) بخرید.
بهعنوان یک فروشنده، شما میتوانید قرارداد اختیار خرید یا اختیار فروش را به فروش برسانید. همانطور که اشاره شد، فروشندگان موظفاند که در صورت اجرای قرارداد از سوی خریدار، موارد ذکرشده را خریداری کرده یا به فروش برسانند.
استراتژیهای متفاوت معامله قراردادهای option براساس چندین ترکیب ممکن از قراردادهای call و put است. قراردادهای اختیار معامله فروش حفاظتکننده (protective puts)، قراردادهای اختیار معامله خرید جبرانکننده (cover calls)، استراتژی straddle و strangle. این موارد مثالهایی پایه از استراتژیهای قراردادهای اختیار معامله هستند.
Protective puts: این استراتژی شامل خرید یک قرارداد اختیار معامله فروش داراییای است که از پیش، شما مالک آن هستید. این یک روش محافظت در برابر ریسک است که آلیس از آن در مثال قبلی استفاده کرد. این روش را با نام بیمه پرتفوی (portfolio insurance) نیز میشناسند زیرا از سرمایهگذار در برابر روندهای نزولی احتمالی حفاظت میکند. البته هنوز در افزایش قیمتها به نوبهٔ خود باعث کاهش بخشی از سود میشوند.
Covered calls: این روش شامل فروش قرارداد اختیار معامله خرید داراییای است که شما از پیش صاحب آن هستید. این استراتژی توسط سرمایهگذاران جهت ایجاد درآمد اضافه (options premium) از داراییهایشان مورد استفاده قرار میگیرد. اگر قرارداد اجرایی نشود، آنها پول پرداختشده برای داراییها را نگهداری میکنند. هر چند اگر قراردادها اجرا شوند، با توجه به افزایش قیمت در بازار، آنها مجبور میشوند که داراییهای خود را به فروش برسانند.
Straddle: این استراتژی شامل خرید یک قرارداد اختیار معامله خرید و یک قرارداد اختیار معامله فروش از یک دارایی، با قیمت توافقی و تاریخ انقضای یکسان است. این روش به معاملهگر اجازه میدهد تا جایی که قیمت دارایی در یکی از این دو جهت حرکت کند، معاملهگر از آن حرکت سود ببرد. به بیان سادهتر معاملهگر بر روی نوسان بازار معامله میکند.
Strangle: این استراتژی شامل خرید قراردادهای اختیار معامله خریدوفروشی است که هر دوی آنها (out-of-the-money) هستند (قیمت توافقی بالاتر از قیمت بازار برای قرارداد اختیار معامله خرید و قیمت توافقی پایینتر از قیمت بازار برای قراردادهای اختیار معامله فروش). بهطور ساده، strangle شبیه به straddle است اما با هزینههای کمتر برای ایجاد یک موقعیت معاملاتی. هر چند، strangle نیازمند سطح بالایی از نوسان در بازار است تا بتواند سودده باشد.
مزایا
مناسب برای پوشش و محافظت در برابر ریسکهای بازار است.
انعطاف بیشتری در معاملهگری وجود دارد.
امکان ایجاد ترکیبات متنوع و ساخت استراتژیهای مختلف با الگوهای ریسک / سود خاص.
امکان کسب سود از بازارهای صعودی، نزولی و بدون روند (حرکت افقی در بازار).
ممکن است از آن برای کاهش هزینههای ورود به موقعیتهای معاملاتی استفاده شود.
اجازهٔ اجرایی شدن همزمان چندین معامله را میدهند.
معایب
درک مکانیسم کار و جمعآوری قیمت پرداختی ممکن است همیشه آسان نباشد.
شامل ریسک زیاد بهخصوص برای فروشندگان (writers) است.
استراتژیهای معاملاتی پیچیدهتری در مقایسه با دیگر ابزارهای معاملاتی وجود دارد.
بازار قراردادهای اختیار معامله معمولاً به سطوح پایینی از نقدینگی دچار میشوند که این موضوع باعث کاهش جذابیت آنها برای بیشتر معاملهگران میشود.
مقدار قیمت پرداختی برای قراردادهای اختیار معامله بسیار نوسانی بوده و با نزدیک شدن به تاریخ انقضا، این مبلغ کاهش پیدا میکند.
قراردادهای اختیار معامله vs. قراردادهای آتی
قراردادهای اختیار معامله و آتی هر دو از ابزارهای مشتق شده هستند و به همین سبب، اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند. اما سوای شباهتهای این دو، یک تفاوت اصلی در مکانیسم اجرای قرارداد وجود دارد.
برخلاف قراردادهای اختیار معامله، قراردادهای آتی همواره پس از رسیدن به تاریخ سررسید خود اجرایی میشوند، به این معنی که صاحبان قرارداد بهصورت قانونی موظفاند که دارایی پایه را مبادله کنند (یا معادل نقدی آن را دریافت – پرداخت نمایند).
قراردادهای اختیار معامله اما تنها در صورت تمایل صاحب قرارداد اجرایی میشوند. اگر خریدار قرارداد آن را به اجرا بگذارد، فروشنده موظف است که دارایی پایه را مبادله کند.
قرارداد اختیار معامله خرید (Call Option) چیست؟
قراردادهای اختیار خرید (Call Option) قراردادهای مالی هستند که به خریدار آنها این حق، و نه اجبار، را میدهند تا بتوانند سهام، اوراق قرضه، کالا، یا دیگر داراییها را با قیمتی از پیش تعیینشده و در زمانی معین خریداری نمایند.
به این سهام، اوراق قرضه و یا کالاهایی که نام بردیم داراییهای پایه اطلاق میگردد. خریدار قراردادهای اختیار خرید زمانی به سود میرسد که قیمت داراییهای پایه (Underlying Asset) آنها افزایش یابد.
ممکن است یک قرارداد اختیار معامله خرید (Call Option) با یک قرارداد اختیار فروش (Put Option) اشتباه گرفته شود. قرارداد اختیار فروش به خریدار این امکان را میدهد تا بتواند داراییهای پایه را در قیمتی معین پیش از تاریخ انقضای قرارداد به فروش برساند.
نکات مهم قرارداد اختیار معامله خرید:
قراردادهای اختیار خرید این حق (و نه الزام) را به خریدار میدهد تا بتواند مقدار معینی از داراییهای پایه را با قیمتی معین و در تاریخ معین خریداری کنند.
قیمت مشخص شده تحت عنوان قیمت اعمال و زمان تعیینشده نیز زمان باقیمانده تا تاریخ انقضای سررسید قرارداد میباشد.
قراردادهای اختیار خرید ممکن است برای اهداف معاملهگری، و یا فروش برای کسب درآمد خریداری شوند. همچنین از این قراردادها میتوانیم برای استراتژیهای ترکیبی استفاده نماییم.
مبانی قراردادهای اختیار معامله خرید
در قراردادهای اختیار معامله سهام، قراردادهای اختیار خرید به خریداران این اجازه را میدهد تا بتوانند تعداد 100 سهم از یک شرکت را با قیمتی مشخص که بهعنوان قیمت اعمال – Sttrike Price – شناخته میشود و در تاریخ مشخص که همچنین از آن بهعنوان تاریخ انقضا – Expiration date – نیز یاد میشود خریداری نمایند.
برای مثال، یک قرارداد اختیار معامله خرید ممکن است به خریدار آن این حق را بدهد تا بتواند تعداد 100 سهم از سهام شرکت اپل را در قیمت 100 دلاری تا تاریخ انقضایش که 3 ماه دیگر است خریداری نماید.
قراردادهای اختیار خرید متفاوتی با تاریخ انقضای متفاوت و قیمتهای اعمال متنوع در بازار وجود دارند و معاملهگران میتوانند از هر کدام که تمایل بیشتری داشتند استفاده نمایند.
اگر در همین حین، ارزش سهام اپل رشد کند، ارزش قرارداد اختیار معامله خرید نیز بالا میرود. اگر در این حین، ارزش سهام اپل سقوط نماید، از ارزش قرارداد اختیار معامله خرید نیز کاسته خواهد شد.
خریدار قرارداد اختیار معامله خرید میتواند این قرارداد را تا تاریخ انقضای آن نگهداری نماید، و سپس او میتواند در این تاریخ تعداد 100 سهم از شرکت را دریافت کرده و یا قرارداد اختیار معامله خرید را بهفروش برساند. البته، این فروش قرارداد باید در تاریخی پیش از تاریخ انقضای آن انجام شود.
به قیمت بازاری قراردادهای اختیار خرید (هزینه کل – Premium) نیز گفته میشود. هزینه کل برابر با تمامی هزینههایی است که خریدار قرارداد اختیار معامله میپردازد تا بتواند از حقوقی که در آن ذکر شده استفاده نماید.
اگر در زمان انقضای قرارداد قیمت دارایی پایه از قیمت ورودی کمتر باشد، معاملهگر هزینهٔ کلی که پرداخت کرده را از دست میدهد و بهعبارتی زیان میکند. این حداکثر زیان ممکن است.
اگر قیمت داراییهای پایه بالاتر از قیمت اعمال در تاریخ سررسید باشد، معاملهگر از اختلاف قیمت کنونی با قیمت ورودی سود کرده، و زیانی نمیکند. در ادامه میزان سود هر سهم ضرب در تعداد کل سهام قیدشده در قرارداد میگردد تا میزان کل سود دریافتی معاملهگر محاسبه شود.
مثال موردی قرارداد اختیار معامله خرید
برای مثال، اگر سهام شرکت اپل در تاریخ انقضای قرارداد در قیمت 110 دلاری قرار داشته باشد، و قیمت اعمال نیز برابر 100 دلار باشد و هزینه کل قرارداد اختیار را نیز 2 دلار در نظر بگیریم، میزان سودی که معاملهگر بهازای هر سهم بهدست آورده برابر است با 110 دلار منهای 102 دلار که مساوی 8 دلار میباشد.
اگر خریدار ما، قراردادی را با تعداد 100 سهام خریداری کرده باشد به میزان 800 دلار میتواند سود کند. اگر قراردادی با تعداد 200 سهم را خریداری کرده باشد میتواند بهمیزان 1600 دلار سود کسب نماید. اما اگر در تاریخ انقضای قرارداد سهام اپل در قیمتی زیر 100 دلار معامله شود، در آن زمان خریدار قرارداد بهمیزان 200 دلار که برابر است با 2 دلار هزینه کل ضربدر 100 سهم ضرر کرده است و قرارداد او با ضرر بسته میشود.
قراردادهای اختیار خرید (Call Option) قراردادهای مالی هستند که به خریدار آنها این حق، و نه اجبار، را میدهند تا بتوانند سهام، اوراق قرضه، کالا، یا دیگر داراییها را با قیمتی از پیش تعیینشده و در زمانی معین خریداری نمایند. به این سهام، اوراق قرضه و یا کالاهایی که نام بردیم داراییهای پایه اطلاق میگردد. خریدار قراردادهای اختیار خرید زمانی به سود میرسد که قیمت داراییهای پایه (Underlying Asset) آنها افزایش یابد.
نکتهٔ مهم: از قراردادهای اختیار خرید معمولاً برای سه هدف اصلی استفاده میشود. این سه هدف اصلی شامل کسب درآمد (Income – Generation) معاملهگری (Speculation) و مدیریت مالیاتی (Tax Management) میشوند.
در زمان فروش قراردادهای اختیار خرید باید به فاکتورهای مهم و زیادی توجه کرد. معاملهگر حتماً باید در زمان معامله قراردادهای اختیار خرید خود، از ارزش واقعی آن و میزان سوددهی آن قرارداد اطلاع کافی داشته باشد، زیرا در غیر این صورت ممکن است این قرارداد در آینده سود بسیار زیادی را نصیب خریدارش بکند و فروشنده عملاً این سود را از دست بدهد.
استراتژی خرید تحت پوشش (Covered Calls) برای کسب درآمد
برخی از سرمایهگذاران از قراردادهای اختیار خرید استفاده میکنند تا بتوانند با استفاده از استراتژی خرید تحت پوشش (Covered Calls) درآمد کسب کنند. در این حالت، شما باید صاحب تعدادی سهم باشید و همزمان قرارداد اختیار معامله خریدی را نیز تنظیم نمایید و یا به شخصی دیگر این حق را بدهید تا بتوان سهام شما را خریداری نمایند.
در این حالت، سرمایهگذار هزینهٔ کل را از خریدار دریافت میکند و به این امید میماند که قیمت در تاریخ انقضا، در سطحی پایینتر از قیمت ورودی بسته شود. این استراتژی میتواند یک جریان درآمدی برای سرمایهگذاران فراهم کند اما از طرفی میزان سود آنها را نیز محدود میکند زیرا که قیمت سهام ممکن است با جهشی بزرگ مواجه شده و بدین ترتیب، سرمایهگذار سود زیادی را از دست بدهد.
دلیل سودآوری استراتژی خرید تحت پوشش، این است که اگر قیمت سهام در سطحی بالاتر از قیمت ورودی بسته شود، خریدار این قرارداد میتواند سهام را با قیمتی از پیش توافق شده یا همان قیمت اعمال، خریداری نماید. در این صورت، سرمایهگذار از افزایش قیمت سهام سودی نمیبرد و حداکثر قیمت سودی که کسب کرده است برابر با هزینهٔ کلی است که خریدار این قرارداد به او پرداخت کرده است.
استفاده از قراردادهای اختیار معامله خرید برای معاملهگری (Speculation)
قراردادهای اختیار معامله به خریدارانشان این فرصت را میدهد تا بتوانند از حرکات کوچک در قیمت سهام بهرههای بالا ببرند. اگر آنها بهتنهایی مورد استفاده قرار گیرند، میتوانند موجب رشد زیاد سرمایه در صورت بالا رفتن قیمت سهام شوند.
اما آنها همچنین میتوانند موجب از دست دادن صددرصدی هزینهٔ کل پرداختی شوند، بهخصوص در زمانی که قیمت سهام در تاریخ انقضا در سطحی پایینتر از سطح قیمت ورودی بسته شود. نکتهٔ مثبتی که در استفاده از قراردادهای اختیار خرید وجود دارد این است که همواره میزان ضرر شما در نهایت برابر با هزینهٔ کل پرداختیتان است.
سرمایهگذاران میتوانند بهصورت همزمان به خریدوفروش قراردادهای اختیار خرید بپردازند، و با این کار میتوانند بر درآمد خود بیافزایند. البته این موضوع خود میتواند هم بر میزان سود احتمالی سرمایهگذار و هم بر میزان ضررهای احتمالی او در استفاده از این استراتژی بیافزاید.
اما استفاده از این روش در بسیاری از اوقات بهینهترین حالت ممکن محسوب میشود زیرا سرمایهگذار در این حالت میتواند هزینهٔ کلی که از فروش قرارداد اختیار معامله خریدش به یک شخص دیگر بهدست آورده، در صورت ضرر احتمالی، به شخص فروشندهٔ دیگری پرداخت نماید و بدین ترتیب ضرر خود را جبران کند.
استفاده از قراردادهای اختیار معامله برای مدیریت مالیاتها (Using Options for Tax Management)
سرمایهگذاران گاهی اوقات از قراردادهای اختیاری برای تغییر دادن سبد سهام (پورتفوی – Portfolio ) و ایجاد تغییر در سهم داراییهایشان استفاده میکنند، آن هم بدون انجام هیچگونه خرید یا فروشی از دارایهای پایهای که آنها را تشکیل میدهند.
برای مثال، یک سرمایهگذار ممکن است 100 سهم از شرکت الف را داشته باشد و به دلیل سود زیادی که به دست آورده است محکوم به پرداخت مالیات باشد. از آنجایی که سرمایهگذاران نمیخواهند که کسب سرمایهشان بهعنوان یک رویداد مالیاتپذیر (Taxable Event) شناخته شود، از قراردادهای اختیاری استفاده میکنند تا از افشای داراییهای خود بدون فروش جلوگیری کنند.
با وجود اینکه کسب سود از قراردادهای اختیاری خرید و فروش نیز مشمول مالیات میشود، نحوهٔ برخورد با آنها توسط سرویس درآمد داخلی ایالات متحده آمریکا (Internal Revenue Service – IRS) بسیار پیچیدهتر خواهد بود، زیرا که قراردادهای اختیار خرید انواع و اقسام متفاوتی دارند. در حالتی که ذکر شد، تنها هزینهای که سهامدار برای استفاده از این استراتژی باید بپردازد، هزینهٔ خود قرارداد اختیار معامله (یا همان هزینه کل – Premium) میباشد.
مثالهای واقعی استفاده از قراردادهای اختیار معامله خرید
در نظر بگیرید که سهام شرکت مایکروسافت در حال مبادله شدن با قیمت 108 دلار بهازای هر سهم میباشد. شما تعداد 100 سهم از این سهام را در اختیار دارید و میخواهید که درآمدی بالاتر و فراتر از سود سهام تقسیمی این سهم بهدست بیاورید. شما همچنین بر این باور هستید که قیمت سهم تا ماه آینده از 115 دلار بالاتر نخواهد رفت.
در این حالت شما نگاهی به قراردادهای اختیار خرید ثبت شده برای ماه آینده میاندازید و میبینید که یک قرارداد در سطح قیمتی 115 دلار وجود دارد، بهازای هر قرارداد مبلغ 37/0 دلار را بهعنوان هزینه دریافت میکند. در این حالت شما میتوانید با فروش یک قرار اختیار خرید، مبلغ 37 دلار هزینه کل بهدست بیاورید. (37/0 دلار × 100 سهم). این عدد تقریباً برابر با 4٪ از درآمد سالانه سهم میباشد.
اگر قیمت سهام بهسطحی بالاتر از 115 دلار برسد، خریدار قرارداد اختیار معامله را اعمال کرده و شما باید تعداد 100 سهم را با قیمت 115 دلار به ازای هر سهم به او تحویل دهید.
با وجود اینکه شما در حال حاضر، مبلغ 7 دلار به ازای هر سهم سود کردهاید، اما سودهای آیندهٔ آن سهم را از دست دادهاید زیرا آن را به خریدار قرارداد اختیار معامله خرید واگذار کردهاید. اگر قیمت سهام نیز از سطح 115 دلار به بالاتر نرود، شما سهامتان را نگه داشته و مبلغ 37 دلار هزینه کل را نیز بهدست آوردهاید.
سخن پایانی
همان طور که نام آن نشان میدهد، قراردادهای اختیار معامله به سرمایهگذار قدرت انتخاب خرید یا فروش یک دارایی در آینده، بدون توجه به قیمت بازار را میدهد.
این نوع از قراردادها بسیار فراگیر بوده و از آنها در سناریوهای بسیاری استفاده میشود – نه تنها به منظور معاملهگری بلکه برای اجرای استراتژیهای محافظت از ریسک.
مهم است بهخاطر داشته باشید که معاملهٔ قراردادهای اختیار معامله مانند هر ابزار مشتق دیگری دارای ریسکهای زیادی است. پس معاملهگران باید پیش از استفاده از این قراردادها درک خوبی از نحوهٔ عملکردشان بهدست بیاورند.
همچنین داشتن درکی مناسب از ترکیبات متفاوت قراردادهای خریدوفروش و ریسک احتمالی همراهشان نیز الزامی است. از این گذشته، معاملهگران باید استراتژیهای مدیریت ریسک را در کنار تحلیل تکنیکال یا بنیادی برای کاهش ضررهای احتمالی به کار بگیرند.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
چطور یک حساب معامله مارجینی در بایننس افتتاح کنیم؟
پس از ورود به حساب بایننس، ماوس خود را به گوشهٔ بالای صفحه برده و بر روی آیکون پروفایل خود نگهدارید. این مورد برای هر شخص متفاوت بوده و دو حرف ابتدایی آدرس ایمیل شما به نمایش درمیآید. وقتی که پنجره باز میشود، بر روی ایمیل خود کلیک کرده و وارد داشبورد حسابتان شوید.
اگر چیزی درباره معامله با مارجین نمیدانید، پیشنهاد میکنیم پیش از افتتاح حساب مارجین در بایننس مقاله آموزشی «معامله با مارجین چیست؟» را مطالعه نمایید.
حالا در داشبورد حسابتان هستید. شما میتوانید موجودی حسابتان را در این صفحه ببینید. در زیر «جزئیات موجودی» بر روی گزینه مارجین کلیک کرده تا پروسهٔ افتتاح حساب مارجین در بایننس را آغاز کنید.
شما نیاز به تأیید هویت (Identity verification – KYC) دارید و باید عدمِ وجودِ نام کشورتان در لیست سیاه نیز اطمینان حاصل کنید. همچنین فعالسازی 2FA الزامی است.
در ادامه، شما هشداری در خصوص ریسک معامله با مارجین را میبینید. لطفاً آن را کامل مطالعه کرده و اگر موافق به ادامه مراحل بودید، بر روی دکمهٔ «افتتاح حساب مارجین – Open margin account» کلیک کنید.
لطفاً برای مطالعهٔ دقیق توافقنامه حساب مارجین وقت مناسب را صرف نمایید. اگر شما بهخوبی شرایط و ضوابط را درک کرده و با آنها موافق بودید، بر روی جعبه کوچک کلیک کرده و سپس روی دکمه «متوجه شدم – I understand» کلیک کنید.
چگونه وجوه را انتقال دهیم؟
پس از فعالسازی حساب مارجین، شما میتوانید وجوه مورد نیاز را از کیف پول عادی بایننس خود به کیف پول معامله با مارجین انتقال دهید.
برای انجام این کار روی زبانه کیف پول (wallet) کلیک کرده گزینه مارجین را انتخاب کنید و سپس بر روی دکمه انتقال (transfer) در سمت راست صفحه کلیک کنید.
سپس انتخاب کنید که قصد انتقال چه کوینی را دارید. در این مثال ما از BNB استفاده میکنیم.
مقدار ارزی که میخواهید از کیف پولتان در صرافی به کیف پول مارجین انتقال دهید را در کادر نوشته و سپس روی «تأیید انتقال – confirm transfer» کلیک کنید.
چگونه وجوه را قرض بگیریم؟
پس از انتقال کوینهای BNB به کیف پول مارجین شما خواهید توانست از آن کوینها بهعنوان وثیقهای جهت قرض وجوه مورد نیاز استفاده کنید.
موجودی کیف پول حساب مارجین شما مقدار وجوهی که میتوانید قرض بگیرید را با نسبت 5:1 (5x) تعیین میکند. پس اگر شما 1 بیت کوین دارید میتوانید 4 تای دیگر نیز قرض کنید. در این مثال، ما 0.02 بیت کوین قرض میکنیم.
پس از انتخاب کوینی که میخواهید قرض بگیرید، روی دکمه «تأیید قرض – Confirm borrow» کلیک کنید.
اکنون کوینهایی که قرض گرفتهاید به حساب شما لحاظ میشوند. شما اکنون میتوانید از وجوه قرضی برای معامله استفاده کنید. به یاد داشته باشید که هماکنون شما میزان 0.02 بیت کوین بهعلاوهٔ بهرهٔ پرداختی مقروض هستید.
نرخ بهره هر یک ساعت یکبار بهروزرسانی میشود. شما میتوانید جفتارزهای موجود و نرخ آنها را در صفحه هزینه مارجین مشاهده نمایید.
برای بررسی وضعیت کنونی حساب مارجینتان میتوانید به صفحهٔ «موجودی کیف پول – Wallet Balance» مراجعه کرده و زبانهٔ مارجین را انتخاب کنید.
سطح مارجین
در سمتِ راستِ صفحه، شما میتوانید سطح مارجین خود را ببینید. در اینجا شما سطح ریسکِ با توجه به وجوه قرضی (بدهی کل) در کنار وجوهی که شما بهعنوان وثیقه در حسابتان دارید را مشاهده میکنید (میزان سرمایه حساب).
سطح ریسک مطابق حرکات بازار تغییر پیدا میکند. پس اگر قیمت برخلاف جهت پیشبینی شما حرکت کرد داراییهای شما نقد خواهند شد. به یاد داشته باشید که اگر داراییهای شما نقد شده و تسویه گردند، هزینهٔ اضافی برای شما لحاظ میشود.
فرمول محاسبهٔ سطح مارجین (margin level) به شرح زیر است:
(کل بهرهٔ دریافتی + کل مبلغ قرض گرفتهشده) / ارزش کل داراییها = سطح مارجین
اگر سطح مارجین شما تا 1.3 افت کند شما مارجین کال (margin call) میشوید مارجین کال یک یادآور که شما باید یا مقدار وثیقه خود را (با سرمایهگذاری وجوه بیشتر) افزایش داده و یا از میزان قرض خود (با بازپرداخت مبالغ قرضی) بکاهید.
اگر سطح مارجین شما به 1.1 برسد، داراییهای شما بهصورت خودکار نقد و تسویه خواهند شد. بدین معنی که بایننس وجوه شما را به قیمت بازار فروخته و از آنها برای بازپرداخت بدهیها استفاده میکند.
بر روی «موقعیتهای معاملاتی – positions» کلیک کنید تا جزئیات بیشتری در خصوص موقعیتهای معاملاتی فعلی خود بهدست آورید.
اگر ترجیحتان بر این است که ارزش پوزیشنها را به واحد USDT ببینید، گزینه «مبنای USDT – USDT Benchmark» را از سمت راست انتخاب نمایید.
چطور با مارجین معامله کنیم؟
اگر علاقهمندید تا با استفاده از وجوه قرضی معامله کنید، به صفحه صرافی (exchange) مراجعه کرده، زبانه مارجین را انتخاب نمایید و با استفاده از دستورهای limit، market، stop-limit و OCO (One Cancels the Other) معامله کنید.
چطور بازپرداخت بدهیها را انجام دهیم؟
برای بازپرداخت بدهیهایتان روی دکمه «قرض / بازپرداخت – Borrow/Repay» کلیک کرده و سپس زبانه «بازپرداخت – repay» را انتخاب کنید.
مقدار کل قابل پرداخت برابر با جمع میزان وجوه قرض گرفتهشده بهعلاوهٔ بهره پرداختنی است. از داشتن موجودی کافی در حساب خود پیش از ادامه مراحل اطمینان حاصل کنید.
زمانی که آماده بودید، کوین و مقداری که میخواهید پرداخت کنید را انتخاب کرده و سپس روی گزینه «تأیید بازپرداخت – Confirm repayment» کلیک کنید.
دکمه سوئیچ
شما متوجه وجود دکمه سوئیچ (switch button) در کنار موجودی حساب خود خواهید شد. این دکمه به شما اجازهٔ تغییر وضعیت بین حالت دارایی (asset mode، که در آن دستورات معاملات عادی اجرا میشوند) و حالت مارجین (margin mode، که در آن دستورات مارجینی اجرایی میشود) را میدهد.
برای مثال اگر شما 5 BNB در حساب مارجین خود داشته باشید، میتوانید به میزان جمعاً 15 BNB فروش انجام دهید.
به یاد داشته باشید که شما اکنون دکمه «فروش BNB با مارجین – Margin sell BNB» را بهجای دکمه عادی «فروش BNB – Sell BNB» مشاهده میکنید.
پس اگر تصمیم به فروش مارجینی 7 BNB بگیرید، سیستم بهطور خودکار 2 BNB از شما قرض میگیرد (به یاد دارید که موجودی اصلی حساب شما 5 BNB بود.)
پس از کلیک روی دکمه «فروش BNB با مارجین» شما پیغام تأییدیه زیر را مشاهده خواهید کرد:
پس دکمهٔ سوئیچ به شما اجازه میدهد تا بهسرعت برای ورود به یک موقعیت معاملاتی جدید وجه قرض بگیرید. هر چند شما باید وجوه قرضی را شخصاً بازپرداخت کنید.
بازگرداندن وجوه
اگر علاقه دارید وجوه خود را از کیف پول مارجین به کیف پول معمول بایننسی خود برگردانید، روی گزینهٔ «انتقال» کلیک کرده از دکمهٔ موجود بین دو کیف پول برای تغییر جهت انتقال استفاده کنید. سپس کوین مورد نظر را انتخاب، مقدار را وارد کرده و روی گزینهٔ «تأیید انتقال» کلیک کنید.
شما میتوانید بدون پرداخت هیچ هزینهای و بهآسانی وجوه را از کیف پولی به دیگری انتقال دهید. اما به یاد داشته باشید که اگر شما داراییهای قرضی داشته باشید، هرچه از میزان کیف پول مارجین شما کاسته شود سطح ریسک شما افزایش پیدا خواهد کرد.
اگر سطح ریسک شما خیلی افزایش پیدا کند احتمال نقد شدن داراییهایتان وجود خواهد داشت. پس پیش از استفاده از معاملات مارجین در خصوص نحوهٔ کارشان درک کامل بهدست آورید.
یک مثال
آلیس باور دارد که قیمت BNB، افزایش خواهد یافت و به همین سبب او میخواهد وارد یک موقعیت معاملاتی خرید اهرمی BNB شود. او ابتدا مقداری وجه به کیف پول مارجین خود انتقال داده و سپس BTC قرض میگیرد. در ادامه آلیس از BTC برای خرید BNB استفاده خواهد کرد.
اگر قیمت BNB همانطور که آلیس انتظار داشت افزایش پیدا کند، او میتواند آن را فروخته و BTC قرضی بهعلاوهٔ بهره را بپردازد. مقدار باقیمانده از این معامله نشاندهندهٔ میزان سود او خواهد بود.
با اینحال، معامله با مارجین میتواند هم میزان سود شما را تقویت کرده و هم بر میزان ضرر شما بیفزاید. پس اگر بازار در خلاف جهت موقعیت معاملاتی آلیس حرکت کند، او ضرر و زیان بیشتری تجربه خواهد کرد.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
یک رمز ارز است که در ژانویهٔ 2009 در پی سقوط بازار املاک که خود عامل بحران اقتصادی بود به وجود آمد. ایدههای این رمز ارز توسط شخصی ناشناس با نام مستعار “ساتوشی ناکاموتو” ایجاد شد. هویت این شخص تا به امروز مخفی مانده است.
بیت کوین به شما پیشنهاد انتقال ارزها در سراسر دنیا را با کارمزدی بسیار پایین ارائه میدهد. کارمزد این نوع انتقال، از روشهای معمول انتقالِ آنلاینِ ارزها کمتر میباشد. بیت کوین برخلاف سایر ارزها که هر یک توسط دولتی اداره میشود غیرمتمرکز است و هیچ کشوری نمیتواند ادعای تسلط کامل بر این شبکه را داشته باشد و یا تصمیمگیریای برای آن انجام دهد.
هیچ بیت کوینی بهصورت فیزیکی وجود ندارد، تنها زیرحسابها هستند که بهصورت دفتر کل و شفاف در دسترس همهٔ مردم قرار دارد. برای پردازش این حجم عظیم از اطلاعات و تراکنشهای مالی، نیازمند قدرت پردازشی بسیار زیادی برای شبکهٔ بیت کوین میباشیم.
بیت کوین توسط دولتها و قدرتهای مرکزی پشتیبانی نمیشود، به همین سبب است که دولتها بیت کوین را بهعنوان یک کالای رسمی و با ارزش محسوب نمیکنند. با وجود اینکه بیت کوین یک پول رایج و قانونی نمیباشد، نمودارهای بیت کوین در بین معاملهگران از طرفداران زیادی برخوردار است، و بیت کوین خودْ سببِ بهوجود آمدن چندین رمز ارز دیگر تحت عنوان “آلت کوین” شده است. (ALTCOIN، به هر رمز ارزی به غیر از بیت کوین گفته میشود.)
بیت کوین چیست ؟ بیت کوین بزرگترین رمز ارز از لحاظ حجم معاملات در بازار است. این رمز ارز در سال 2009 عرضه شده است.
بیت کوین چیست ؟ برخلاف ارزهای رسمی، ساخت، توزیع، معامله و ذخیرهٔ بیت کوینها همگی توسط یک شبکهٔ غیرمتمرکز تخت عنوان Block Chain انجام میشود.
بیت کوین چیست ؟ بیت کوین در سیرِ خود، روندِ پُرتلاطمی را تجربه کرده است، بهخصوص در سال 2017 که قیمت هر بیت کوین تا 20 هزار دلار آمریکا بالا رفت. هماکنون که 3 سال از آن اتفاق میگذرد بیت کوین با قیمتی در حدود نصف قیمت قلهٔ 2017 معامله میگردد.
بیت کوین چیست ؟ بیت کوین بهعنوان اولین رمز ارزی که توانست تقاضای بازار را تأمین کند، موفقیتهای زیادی بهدست آورد. بیت کوین خود بهعنوان یک مرجع در پروژههای مشابه در فضای بلاک چین در نظر گرفته میشود.
درک بیت کوین
بیت کوین چیست ؟ بیت کوین شامل مجموعهای از کامپیوترهاست که به آنها “گره” گفته میشود. این کامپیوترها کُدهای بیت کوین را اجرا کرده و آنها را در فضایی به نام بلاک چین ذخیره میکنند. بلاک چینها را میتوان بهصورت مجموعهای از بلوکهای مکعبی شکل در نظر گرفت که در هر یک از آنها مجموعهای از معاملات ذخیره شده است.
بیت کوین شامل مجموعهای از کامپیوترهاست که به آنها “گره” گفته میشود. این کامپیوترها کُدهای بیت کوین را اجرا کرده و آنها را در فضایی به نام بلاک چین ذخیره میکنند. بلاک چینها را میتوان بهصورت مجموعهای از بلوکهای مکعبی شکل در نظر گرفت که در هر یک از آنها مجموعهای از معاملات ذخیره شده است.
از آنجایی که تعداد بسیار زیادی از کامپیوترها بهصورت همزمان در حال اجرای این کُدها و ذخیرهسازی کردن آنها در بلاک چینها هستند و همانطور که اشاره کردیم، همهٔ افراد چه کسانی که گرهها را در اختیار دارند و چه افراد معمولی نیز میتوانند به اطلاعات تراکنشها بهصورت شفاف و فیلترنشده دسترسی داشته باشند، پس میتوان این نکته را بیان کرد که امکان تقلب در این شبکه در حدود صفر درصد میباشد.
برای انجام هرگونه اقدام خرابکارانه در این شبکه، شخص یا شرکت باید بتواند 51% از قدرت پردازشی کامپیوترهای بیت کوینی را در اختیار بگیرد. بیت کوین در حال حاضر بیش از 10000 گره پردازشی دارد و تعداد این عدد نیز هر لحظه در حال افزایش است، این موضوع احتمال وقوع چنین حملاتی را بیش از پیش کاهش میدهد. حتی اگر حملهای به شبکه صورت بگیرد، گرههای بیت کوین یا افرادی که با کامپیوترهایشان در شبکهٔ بیت کوین فعالیت میکنند، یک عملیات فورک به یک بلاک چین جدید را انجام میدهند، بدین ترتیب حمله بیاثر شده و چیزی به مهاجمان نمیرسد.
فورک – Fork (چنگال): به یک سری تغییرات مانند اضافه کردن ویژگیهای جدید، ایجاد لایههای امنیتی، رفع باگهای شبکه و غیره گفته میشود که خود به دو دستهٔ سخت و نرم (Hard Fork و Soft Fork) تقسیم میشوند.
بیت کوین یک نوع رمز ارز است. صورتحسابهای بیت کوین در توکنهایی بهصورت کلیدهای عمومی و خصوصی نگهداری میشوند توکن به وسایل سختافزاریِ امنیتیِ کوچکی گفته میشود که در اختیار کاربران یک شبکه قرار میگیرد تا با متصل کردن آنها به دستگاهشان، هویتشان شناسایی و تأیید شود این کلیدها خود شامل رشتهای طولانی از اعداد و حروف هستند که از طریق الگوریتمهای رمزنگاری پیچیدهای به یکدیگر متصل شدهاند.
کلید عمومی که میتوان آن را با شمارهحساب بانکی قیاس کرد بهعنوان یک آدرس در سراسر شبکه و در کل جهان منتشر میشود و اشخاص میتوانند به آن کلید عمومی، بیت کوین ارسال کنند و کلید خصوصی که میتوان آنرا با رمزکارتهای بانکی قیاس کرد نیز بهعنوان یک عامل حفاظتی برای محافظت از حساب بیت کوین فرد و انتقالات مجاز بیت کوین استفاده میشود.
کلیدهای بیت کوینی را نباید با کیف پولهای بیت کوین (Bitcoin Wallets) اشتباه بگیریم. کیف پول بیت کوین یک سختافزار یا یک نرمافزار است که معاملات بیت کوین را تسهیل کرده و اجازه ردیابی مالکیت کوینها را به افراد میدهد. البته واژه Wallet (کیف پول) کمی با طبیعت بیت کوین در تضاد است. زیرا که بیت کوین بهطور ذاتی غیرمتمرکز است و برخلاف مفهوم واژهٔ “کیف پول” در یک نقطه ذخیرهسازی نمیگردد و بهصورت غیرمتمرکز در شبکهٔ بلاک چین میباشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کیف پول بیت کوین میتوانید از مطلب آموزشی «کیف پول بیت کوین» دیدن نمایید.
پینوشت: با استناد به بنیاد رسمی بیت کوین، واژه Bitcoin با B بزرگ زمانی استفاده میشود که ما قصد اشاره به مفهوم یا موجودیت بیت کوین را داریم، در حالی که واژه bitcoin با b کوچک زمانی استفاده میشود که قصد اشاره به مقداری مشخص از این رمز ارز را داریم. واژهٔ جمع بیت کوین را نیز به هر دو صورت bitcoin یا bitcoins مینویسند. بیت کوین بهصورت عمومی با سه حرفی BTC مخفف میکنند.
بیت کوین چگونه کار میکند؟
بیت کوین چیست ؟ بیت کوین یکی از اولین رمز ارزهایی است که از سیستم peer to peer استفاده میکند. در این سیستم مجازی، اطلاعات بین دو فرد و بدون دخالت هیچگونه قدرت و دولت مرکزی اتفاق میافتد. استفاده از این سیستم باعث تسهیل پرداختهای آنی میشود. افراد و کامپیوترهایی که در شبکهٔ بیت کوین بهعنوان “واحدهای پردازش اطلاعات” مشغول به فعالیت هستند را گره (Node) و یا ماینر (Miner، با معنی تحتاللفظی “معدن کار”) مینامند.
بیت کوین یکی از اولین رمز ارزهایی است که از سیستم peer to peer استفاده میکند. در این سیستم مجازی، اطلاعات بین دو فرد و بدون دخالت هیچگونه قدرت و دولت مرکزی اتفاق میافتد. استفاده از این سیستم باعث تسهیل پرداختهای آنی میشود. افراد و کامپیوترهایی که در شبکهٔ بیت کوین بهعنوان “واحدهای پردازش اطلاعات” مشغول به فعالیت هستند را گره (Node) و یا ماینر (Miner، با معنی تحتاللفظی “معدن کار”) مینامند.
ماینرها افرادی هستند که در قبال انجام محاسبات مربوط به شبکه بیت کوین، جایزههایی را بهشکل آزاد شدن مقادیری از بیت کوین یا دریافت مبلغی در قالب بیت کوین برای حقالزحمهٔ فعالیتهایشان دریافت میکنند. ماینرها را میتوان به نیروهایی غیرمتمرکز تشبیه کرد که در تلاش برای هر چه معتبرتر کردن شبکهٔ بیت کوین هستند.
بیت کوینهای جدید با اندازهای یکسان برای ماینرها آزاد میشوند. البته نکتهٔ مهمی که باید در نظر داشت این است که نرخ آزادسازی این بیت کوینها بهطور مرتب در حال کاهش است. یعنی هر بار مدتزمان بیشتری و تعداد محاسبات بیشتری باید انجام شود تا ماینر بتواند به بیت کوینهای جدید دسترسی پیدا کند. زیرا که تعداد کل بیت کوینهای موجود استخراج شده و نشده برابر با 21 میلیون واحد است. استخراج بیت کوین
در حال حاضر، تنها 3 میلیون بیت کوین دیگر استخراج نشدهاند. بیت کوین و رمز ارزهایی که با پروسهای مشابه ساخته میشوند، یک مزیت نسبت به ارزهای رسمی دولتها دارند، و آن اینکه تعداد آنها برخلاف ارزهای دولتی در طی زمان از حدی زیادتر نمیشود.
استخراج بیت کوین پروسهای است که در طی آن مقادیری از بیت کوین وارد چرخهٔ خریدوفروش میشود. برای استخراج، کامپیوترها زمان زیادی را صرف حل کردن مسائل و پازلهای ریاضیاتی بسیار پیچیده و مفهومی میکنند تا بتوانند یک بلوک جدید را کشف کنند، بلوکی که پس از کشف شدن به شبکهٔ بیت کوین میپیوندد.
در حین کشف بلوکها، اطلاعات مربوطه در بلاک چین ثبت شده و همان طور که بالاتر اشاره شد، “همه از کشف شدن این بلوک جدید با خبر میشوند”. در مشارکتی که این ماینرها در شبکهٔ بلاک چین دارند، ماینرها کارهایی مثل ثبت و تأیید نقلوانتقالات در شبکهٔ بلاک چین را انجام میدهند، یعنی ماینرها همان کارهای بانکی را اما بهصورت غیرمتمرکز انجام میدهند.
در ازای اضافه شدن این بلوک جدید به شبکهٔ بلاک چین، ماینرها تعداد کمی بیت کوین را بهعنوان هدیه دریافت میکنند. میزان این جایزه نیز بهازای کشف هر 210000 بلوک نصف میشود. در سال 2009 که بیت کوین بهتازگی معرفی شده بود، پاداش کشف بهازای هر بلاک 50 بیت کوین بود. این مبلغ در حال حاضر 6.25 بیت کوین است. به نصف شدن جایزهٔ کشف بلوکهای جدید به اصطلاح Halving میگویند.
تعداد زیادی از سختافزارها را میتوان برای پروسهٔ استخراج استفاده کرد، اما یک سری از این سختافزارها کارایی بهتر و سرعتی بالاتر در حل معادلات مربوطه و کشف بلاکهای جدید دارند. چیپهای خاصی به نام مدارهای مجتمع ویژه کاربردی (ASIC: Application Specific Integrated Circuits) یک دسته از چیپسِتهای کامپیوتری مؤثر در کنار “واحدهای پردازش گرافیکی Graphic Processing Units” هستند که میتوانند کارایی بالاتری را در قیاس با سایر سختافزارها داشته باشند. به این سختافزارهایی که بهصورت اختصاصی برای عملیات استخراج طراحی شدهاند “تجهیزات استخراج – Mining Rigs” میگویند.
یک بیت کوین را میتوان تا هشت رقم اعشار تقسیم نمود (صدمیلیونیوم یک بیت کوین). به کوچکترین واحد از این رمز ارز، یعنی یک صدمیلیونیوم بیت کوین، یک ساتوشی گفته میشود. بیت کوین را میتوان حتی به واحدهایی ریزتر نیز تقسیم نمود، البته زمانی که این عمل لازم باشد و ماینرها نیز با انجام این عمل موافقت خود را اعلام کنند.
آغاز بیت کوین چگونه بود؟
18 آگوست 2008: سایتی تحت عنوان bitcoin.org ثبت شد. حداقل تا به امروز این دامنه با پروتکل WhoisGuard Protected محافظت میشود. این بدین معنی است که هیچکس از اطلاعات ثبتکنندهٔ این دامنه در اینترنت خبر ندارد.
31 اکتبر 2008: یک شخص یا یک گروه تحت عنوان ساتوشی ناکاموتو، یک اعلامیه در وبسایت metzdowd.com منتشر میکند. در متن این اعلامیه به Peer to Peer بودن این سیستم و عدم حضور هیچگونه طرف سوم در این پروژه اشاره شده است. بهروزترین متن نیز در لینک (اینجا) موجود است. این متن از آن زمان بهعنوان اساسنامهای در خصوص نحوهٔ فعالیت بیت کوین تاکنون وجود دارد.
3 ژانویه 2009: اولین بلوک بیت کوین استخراج شد. نام این بلوک، بلوک شمارهٔ صفر بود. از این بلوک بهعنوان “بلوک پیدایش” نیز یاد میشود. در متن مرتبط با آن تاریخ نیز آمده است: “صدراعظم آمادهٔ انجام دومین کمک مالی خود برای بانکها است.” از این مطلب چنین استنباط میشود که اولین بلوک در آن تاریخ یا بعد از آن استخراج شده است. هرچند که این جمله دارای بارهای سیاسی نیز بوده است.
8 ژانویه 2009: اولین نسخه از نرمافزار بیت کوین در لیست ایمیل کریپتوگرافی معرفی میشود.
9 ژانویه 2009: بلاک شمارهٔ 1 استخراج میگردد، و استخراج بیت کوینها با جدیت بیشتری دنبال میشود.
چه کسی بیت کوین را اختراع کرد؟
بیت کوین چیست ؟ هیچکس خبر ندارد که چه کسی بیت کوین را اختراع کرده است. نام ساتوشی ناکاموتو نیز به یک شخص یا جمعی از افراد که در سال 2008 اساسنامه و در سال 2009 اولین نسخه از نرمافزار بیت کوین را منتشر کردند مورد استفاده قرار میگیرد.
هیچکس خبر ندارد که چه کسی بیت کوین را اختراع کرده است. نام ساتوشی ناکاموتو نیز به یک شخص یا جمعی از افراد که در سال 2008 اساسنامه و در سال 2009 اولین نسخه از نرمافزار بیت کوین را منتشر کردند مورد استفاده قرار میگیرد. در طی این سالها، افراد بسیاری ادعا کردهاند که آنها ساتوشی ناکاموتوی معروف میباشند. تعدادی نیز ادعا کردهاند که این فرد مرموز را میشناسند، اما تا تاریخ نگارش این متن (5 تیر سال 1399) هنوز هویت واقعی شخص ساتوشی ناکاموتو مشخص نشده است.
قبل از ساتوشی
هر چند که رسانهها ساتوشی ناکاموتو را شخصیتی منزوی، نابغه و مبهم معرفی کردهاند که بیت کوین را از هیچ خلق کرد، اما باید در نظر داشته باشیم که چنین اختراعات عظیمی هیچگاه خلقالساعه به وجود نیامدهاند. همهٔ کشفهای برجسته دنیای علم، دارای یک سابقهٔ تحقیقاتی در خور بودهاند. برای بیت کوین میتوان از پیشینیان زیر نام برد:
هَش کَش از آدام بَک (Hashcash) که در سال 1997 معرفی شد.
در نامهٔ سفید (Whitepaper) بیت کوین، بهطور مستقیم به Hashcash و B – Money اشاره شده است. حتی بسیاری از افراد فکر میکنند که تیمی متشکل از افراد نامبرده به همراه دیگر افراد خبره در توسعه و معرفی بیت کوین نقش مستقیمی داشتهاند. این موضوع تا امروز تأییدنشده باقی مانده است.
برای چه ساتوشی ناشناس مانده است؟
میتوان یک سری انگیزه را در مخفی ماندن هویت خالق یا خالقان بیت کوین مدنظر قرار داد. اولین مورد حریم خصوصی است. از آنجایی که این رمز ارز هر روز در دنیا محبوبتر میشود، ساتوشی ناکاموتو مرکز توجه بسیاری از مردم، رسانهها و دولتها میشد. یک دلیل دیگر را میتوان در قابلیتهای بیت کوین برای ایجاد اختلال در شبکه بانکی و سیستمهای ارزی عنوان داشت. اگر این ارز مورد اقبال عدهٔ کثیری قرار گیرد، میتواند از بسیاری سیستمهای مالی دولتی پیشی بگیرد. این موضوعات میتوانست موجب اقدامات قانونی و رسمی دولتها بر علیه خالق بیت کوین باشد.
یک دلیل دیگر نیز امنیت است. تنها در سال 2009، 32489 بلوک استخراج شد، کل بیت کوینهایی که در سال 2009 با نرخ هر بلوک 50 بیت کوین به ماینرها پرداخت شد بهاندارهٔ 1624500 بیت کوین بود. این مقدار بیت کوین در تاریخ 25 اکتبر 2019، 13.9 میلیون دلار ارزش داشت.
ساتوشی و احتمالاً تعدادی دیگر، استخراجهای زیادی را طی سال 2009 انجام دادند و مقدار زیادی از بیت کوینهای استخراج شده را ذخیره نمودهاند. شخصی با این حجم از ثروت میتواند بهآسانی طعمهای برای جنایتکاران قرار گیرد. بهخصوص با توجه به این نکته که بیت کوین بیشتر شبیه به پول است نه سهام.
البته ساتوشی از قبل به فکر این موارد بوده و به همین علت است که تمامی معاملات را بهصورت قابلردیابی کُدنویسی کرده است. هر چند با تمامی این موراد نیز، برای دور بودن از هرگونه تهدید، بهتر است که هویت او مخفی بماند.
دریافت بیت کوین بهعنوان پرداختی
افراد میتوانند از بیت کوینها بهعنوان ابزاری برای پرداختها استفاده کنند. اگر شما یک مغازهٔ مصالحفروشی هم داشته باشید، کافی است با نصب علامت “بیت کوین پذیرفته میشود” از مشتریان خود بیت کوین دریافت کنید. بسیاری از مشتریانتان نیز از این ایدهٔ شما استقبال خواهند کرد.
تراکنش مالی بیت کوین را میتوان با بهرهگیری از پایانههای سختافزاری مخصوص یا استفاده از شماره حسابتان (یا همان کلید عمومی) انجام داد. یک کسبوکار آنلاین نیز میتواند بهسادگی و با اضافه کردن درگاه پرداخت بیت کوین برای مشتریان خود، بهازای محصولات یا خدماتی که ارائه میدهد بیت کوین دریافت نماید.
اگر شما هم مقداری بیت کوین ذخیره کرده باشید احتمالا با نوسانات قیمتها به این فکر افتاده اید که بیت کوین خود را به فروش برسانید. دیجی کوینر برای تسلط کامل شما بر خرید و فروش بیت کوین مطالعه دو مقاله «چگونه بیت کوین بخریم؟» و «چگونه بیت کوین را بفروشیم؟» پیشنهاد میدهد.
کار کردن بهازای بیت کوین
افرادی که خودشان کار میکنند نیز میتوانند دریافتیهای خودشان را به واحد بیت کوین داشته باشند. سایتهایی در اینترنت وجود دارد که مؤسس آنها بهازای خدماتی که ارائه میدهد درخواست بیت کوین میکنند. از این وبسایتها میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
Cryptogrind.com سایتی است که بسیاری از افرادی که بهدنبال کار میگردند و تعدادی از کارمندان تازهکار را گردهم آورده است.
Cointality.com سایتی است که فریلنسرها و کارکنان پارهوقت را گردهم آورده و بهازای کارشان به آنها بیت کوین پرداخت میکند. البته در این سایت پرداختها با رمز ارزهایی مانند DodgeCoin یا Litecoin نیز انجام میشود.
Jobs4bitcoins.com که بخشی از سایت مشهور reddit.com میباشد.
Bitgigs.com
Bitwage.com که در آن به شما پیشنهاد میشود درصدی از مبلغ دریافتیتان را با دادن شماره حسابتان بهصورت بیت کوین دریافت کنید.
سرمایهگذاری در بیت کوین
بیت کوین چیست ؟ بسیاری از حامیان بیت کوین بر این باورند که آینده از آنِ رمز ارزهاست است. بسیاری از کسانی که از بیت کوین حمایت میکنند، باور دارند که این سیستم به نقلوانتقالات سریعتر پول با کارمزدی کمتر در سراسر جهان کمک شایانی میکند.
بسیاری از حامیان بیت کوین بر این باورند که آینده از آنِ رمز ارزها است. بسیاری از کسانی که از بیت کوین حمایت میکنند، باور دارند که این سیستم به نقلوانتقالات سریعتر پول با کارمزدی کمتر در سراسر جهان کمک شایانی میکند.
هرچند که هیچیک از دولتها و بانکها از بیت کوین پشتیبانی نمیکنند، اما بیت کوین را میتوان با ارزهای سنتی مبادله نمود. در واقع، نرخ تبدیل آن در برابر نرخ دلار باعث جذب شدن بسیاری از سرمایهگذاران و معاملهگرانِ علاقهمند به بازاریهای ارزی میشود. شایان ذکر است که یکی از اصلیترین دلایل رشد رمز ارزهایی مانند بیت کوین، ایفای نقششان بهعنوان یک واحد جایگزین برای پول ملی یا کالاهایی مانند طلا میباشد.
در مارس 2014، IRS (سرویس درآمدهای داخلی – Internal Revenue Service، نهادی دولتی در ایالات متحده است که وظیفهٔ جمعآوری مالیات و اعمال قوانین مالیاتی را برعهده دارد.) خبر داد که از این بهبعد تمامی ارزهای مجازی که شامل بیت کوین نیز میشوند، بهعنوان “دارایی” اشخاص در نظر گرفته شده و بهخاطرشان مالیات دریافت خواهد شد.
سود یا زیان بیت کوینهایی که بهصورت “سرمایه” نگهداری شدهاند، تحت عنوان سود و زیان سرمایهای در نظر گرفته میشود. اما سود و زیان بیت کوینهایی که بهصورت دارایی ثبت شدهاند را در ردهٔ سود و زیان عادی دستهبندی میکنند. فروش بیت کوینهایی که شما استخراج نمودهاید یا از اشخاص دیگر خریدهاید، به مانند استفاده از بیت کوینها بهمنظور پرداخت خدمات و کالا همگی شامل مالیات میشوند.
مانند بسیاری دیگر از داراییها، قاعده “خریدن در قیمت کم و فروختن در قیمت زیاد” در مورد بیت کوین نیز صادق است. مشهورترین روش برای جمعآوری بیت کوین، خرید آنها از طریق صرافیهای بیت کوین است. اما راههای دیگری نیز برای کسب بیت کوین وجود دارند.
ریسکهای سرمایهگذاری در بیت کوین
بیت کوین چیست ؟ از آنجایی که بیت کوین بهعنوان یک دارایی برای سرمایهگذاری طراحی نشده بود، به همین سبب نیز سهامی از آن در هیچ بازاری عرضه نشده است. برخی از سرمایهگذاران پس از روند روبهبالای ماه می 2011 و نوامبر 2013 وارد دنیای بیت کوین شدند. بسیاری از مردم نیز بیت کوین را نه صرفاً بهخاطر خاصیت ارزیاش بلکه بهخاطر ارزش و پتانسیل سرمایهگذاریاش خریداری مینمایند.
از آنجایی که بیت کوین بهعنوان یک دارایی برای سرمایهگذاری طراحی نشده بود، به همین سبب نیز سهامی از آن در هیچ بازاری عرضه نشده است. برخی از سرمایهگذاران پس از روند روبهبالای ماه می 2011 و نوامبر 2013 وارد دنیای بیت کوین شدند. بسیاری از مردم نیز بیت کوین را نه صرفاً بهخاطر خاصیت ارزیاش بلکه بهخاطر ارزش و پتانسیل سرمایهگذاریاش خریداری مینمایند.
هر چند، نبود هیچنوع گارانتیای در ثبات ارزش و البته طبیعت این رمز ارزها سبب شده است که خرید و نگهداری بیت کوینها خود دارای یک ریسک ذاتی باشد. تعدادی اخطار نیز از جانب کمیسیون سهام و بورس (SEC)، سازمان تنظیم مقررات صنایع مالی (FINRA)، دفتر حمایت مالی مصرفکنندگان (CFPB) و بسیاری از نهادهای دیگر به سرمایهگذاران این حوزه صادر شده است.
مفهوم ارزهای مجازی، مفهومی نو بهشمار میرود و در مقایسه با روشهای سنتیتر سرمایهگذاری، بیت کوین تا امروز نتوانسته ثبات و اعتبار خود را در شرایط مختلف اقتصادی و جهانی نشان دهد. بیت کوینها، هر روز معروفتر میشوند و دیگر به آنها به چشم یک ارز آزمایشی نگاه نمیشود. پس از 10 سال، مثل همهٔ رمز ارزهای دیگر، بیت کوین نیز هنوز در حال طی کردن مراحل پیشرفت و تکامل خود میباشد.
بَری سیلبرت، مدیر عامل شرکت Digital Currency Group میگوید: «سرمایهگذاری در بیت کوین، یک سرمایهگذاری با ریسک بسیار بالا، یا یک سرمایهگذاری با بازگشت مالی بسیار بالا میباشد که میتوانید انجام دهید.». این شرکت در استخراج و سرمایهگذاری در بیت کوین و شرکتهای فعال در حوزهٔ بلاک چین فعالیت میکند.
ریسکهای تنظیمی بیت کوین
سرمایهگذاری در بیت کوین و مشتقات آن را نمیتوان بهعنوان راهی برای گریز از ریسکهای سرمایهای دانست. بیت کوینها بهعنوان یک رقیب برای ارزهای دولتی بهشمار میروند و میتوانند بهجهت فعالیت در بازارهای سیاه، پولشویی، فعالیتهای غیرقانونی یا فرارهای مالیاتی مورد استفاده قرار گیرند. در نتیجه، دولتها به دنبال انجام قوانین نظارتی و یا منع فعالیتهای خریدوفروش بیت کوین هستند که البته این اتفاق در برخی از نواحی رخ داده است.
در سال 2015 دپارتمان سرویسهای مالی نیویورک قوانین نظارتیای را اجرایی کرد که طبق آنها شرکتهای عرضهکننده و صرافیهای آنلاین موظف به ثبت معاملات انجام شده مشتریان آنها و ارائهٔ مدارک مورد نیاز نهادهای قانونی هستند. همچنین، تراکنشهای بالای 10000 دلار نیز باید ثبت شده و به نهادهای مربوطه گزارش گردد.
نبود قوانین نظارتی جامع در مورد بیت کوینها و سایر ارزهای مجازی باعث ایجاد سؤالهایی در مورد طول عمر، نقدشوندگی و جامعیت این ارزها شده است.
ریسکهای امنیتی بیت کوین
بیشتر افرادی که از بیت کوین استفاده میکنند توکنهای خود را از طریق انجام عملیات استخراج بهدست نیاوردهاند. بلکه، آنها خریدوفروش بیت کوین را در سایتهای صرافی آنلاین انجام دادهاند.
این سایتها سامانههایی کاملاً دیجیتال و مجازی هستند که بهمانند هر سامانهٔ مجازی دیگری، خطر حملات هک، بدافزارهای مخرب و اشکالات فنی، آنها را تهدید میکند. اگر یک دزد به هارد درایو کامپیوتر شخص مالک بیت کوینها دسترسی پیدا کند، میتواند کلید خصوصی او را دزدیده، وارد حساب کاربری او شده و بیت کوینها را به کیف پول شخصی خودش انتقال دهد.
البته برای جلوگیری از این نوع دزدی، کاربران میتوانند از کامپیوترهایی استفاده کنند که متصل به اینترنت نبوده یا از یک کیف پول کاغذی بهره ببرند. در این روش پرینت کُدها و اطلاعات مورد نیاز فرد در کاغذ انجام شده و دیگر نیازی به نگهداری این اطلاعات مهم در کامپیوتر نمیباشد.
هکرها میتوانند صرافیهای بیت کوین را نیز هدف حملات خود قرار دهند. این حملات به آنها اجازه دسترسی به بیش از هزاران کیف پول و اطلاعات کاربری را میدهد. در سال 2014، صرافی Mt. Gox در ژاپن مجبور به تعطیلی شد، زیرا که میلیونها دلار از داراییهایش از این طریق سرقت شده بود.
مشکل اصلی زمانی رخ میدهد که بدانید موقعی که انتقال بیت کوین رُخ داد دیگر قابلبرگشت نیست. بیت کوینها را تنها زمانی میتوانید پس بگیرید که شخصی که آنها را دریافت کرده است خودش بیت کوینها را به شما برگرداند. شخص ثالث یا پردازندهٔ پرداخت متمرکزی وجود ندارد که این کار را انجام دهد. بنابراین هیچ مرجع محافظتی یا رسیدگی به شکایات وجود ندارد.
علاوه بر مطالبی که بیان شد، میزان امنیت رمز ارزها با هم تفاوت دارند. برای آشنایی بیشتر با رمز ارزهای برتر در حفظ حریم خصوصی میتوانید مطلب «پنج رمزارز برتر در حفظ حریم خصوصی کدامند؟» مطالعه نمایید.
ریسک بیمه
برخی از سرمایهگذاریها توسط “شرکت حمایت از سرمایهگذاران” بیمه شدهاند. حسابهای بانکی عادی نیز تا سقف معینی که قانون تأیید نموده توسط “شرکت بیمه سپردهگذاری فدرال – Federal Deposit Insurance Corporation – FDIC” بیمه میشوند. اما رمز ارزها تحت هیچ پوشش بیمهای قرار نمیگیرند. در سال 2019، کارگزار مشهور و صاحب پلتفورم معاملاتی SFOX، اعلام کرده است که میتواند سرمایهگذاران بیت کوین را با FDIC بیمه کند، اما تنها آن بخش از سرمایهشان بیمه میشود که شامل وجه نقد نیز باشد.
ریسکهای کلاهبرداری در بیت کوین
با وجود اینکه بیت کوین برای احراز هویت از کلیدهای رمزنگاری شده استفاده میکند تا بتواند معاملات انجامشده را ثبت کند، کلاهبرداران میتوانند اقدام به فروش بیت کوینهای تقلبی کنند، نوعی دیگر از کلاهبرداری در زمنیهٔ فروش بیت کوینها را میتوان دستکاری در قیمت آنها و فروششان به قیمتهای بالاتر در نظر داشت.
ریسک بازار
مانند هر نوع سرمایهگذاریای، بیت کوین نیز دچار نوسانات قیمتی میشود. البته، این رمز ارز در طی حیات کوتاه خود شاهد نوسانات شدیدی بوده است. این رمز ارز علاوه بر حجمهای معاملاتی بالا در خریدوفروش، حساسیتی بالا به اخبار بازار دارد. طبق گزارش CFPB، قیمت بیت کوین در سال 2013 تنها در یک روز شاهد افت 61 درصدی بود. هر چند که رکورد افت قیمتی این رمز ارز در یک روز، به سال 2014 برمیگردد که در آن روز بیت کوین شاهد افت 80 درصدی بود.
اگر مردم کمتری حاضر به پذیرش بیت کوین بهعنوان یک ارز جدید باشند، ارزش این ارز کمتر شده و رو به سقوط قیمتی میرود. “حباب بیت کوین” در اواخر سال 2017 و اوایل 2018 رُخ داد و این حباب که به علت توجه زیاد به بازار رمز ارزها ایجاد شده بود در اوایل 2018 ترکید و باعث افت قیمتی شدید بیت کوین شد.
در بازار رمز ارزها رقیبان زیادی وجود دارند، هر چند همین الان نیز بیت کوین با فاصلهای زیاد از سایر رقبا پیش افتاده است. این پیشروی بیت کوین مدیون مشهور بودن نشانگان تجاری (بِرَند) آن و البته سرمایهگذاریهای انجام شده در استارتاپهای مرتبط به این حوزه بوده است.
برای مشاهده قیمت رمز ارزها می توانید از صفحه «قیمت رمز ارزها» دیدن نمایید. قیمت رمز ارزها در دیجی کوینر به صورت دقیقه ای (هر یک دقیقه) به روز رسانی میشوند. قیمت ها از صرافی های مختلف جمع آوری شده و میانگین قیمتها نمایش داده می شود.
ریسک مالیات بیت کوین
بیت کوین جزو داراییهایی است که نمیتواند در لیست حسابهای بازنشستگی قرار بگیرند. حسابهای بازنشستگی شامل موارد معافیت از مالیات هستند که بیت کوین از این قاعده مستثنی است و مالیات شاملش میشود. در حال حاضر هیچراه مناسب، مطمئن و قانونیای برای معاف کردن داراییهای بیت کوینی از مالیات وجود ندارد.
فورکها (انشعابات) بیت کوین
در طی سالهایی که بیت کوین عرضه شده، تعداد زیادی از موارد عدم توافق در بین جناحهای مختلف ماینرها پیش آمده است که باعث ایجاد جداییهای بزرگی در جامعهٔ رمز ارزها شده است. در برخی از این موارد، گروهی از کاربران بیت کوین و ماینرها پروتکلهای شبکهٔ بیت کوین را خودشان تغییر دادند. این پروسه را تحت عنوان فورکینگ فورک به معنای چنگال است، در اینجا مفهوم ایجاد انشعاب را میرساند میشناسند و معمولاً نیز سبب ایجاد نوع جدیدی از بیت کوین با نامی متفاوت میشود.
این جدایی میتواند بهصورت هاردفورک رخ دهد که در آن تمامی اطلاعات و تراکنشهای افراد فورککننده در نقطهٔ جدایی با آنها حمل شده و در رمز ارز جدید نیز همراه آنها خواهد بود. یعنی اگر شخصی قبل از فورک 10 بیت کوین داشته باشد، در فورک جدید نیز 10 بیت کوین یا معادلی برابر با آن را خواهد داشت. از رمز ارزهایی که در نتیجه هاردفورک ایجاد شدهاند میتوان به بیت کوین کَش (Bitcoin Cash) در آگوست سال 2017، بیت کوین گلد (Bitcoin Gold) در اکتبر 2017 و بیت کوین SV در نوامبر 2017 اشاره کرد.
اما نوعی دیگر از تغییرات وجود دارد که آن را تحت عنوان سافت فورکمیشناسند. سافت فورک شامل تغییراتی در سیستم یا پروتکل است که با سیستم قبلی سازگار است. در این حالت هیچ ارز جدیدی ایجاد نمیشود. یکی از مثالهای مشهور برای سافت فورک، افزایش سایز بلوکهای شبکه است.
جمع بندی
از تعریف بیت کوین چیست تا تاریخچه و شروع به کار آن و فراز و نشیب های این رمز ارز تازه وارد در دنیای اقتصاد به طور کامل و کاربردی صحبت گردید. اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
معامله با مارجین یکی از روشهای معامله با استفاده از وجوهی است که توسط یک طرف سوم تأمین میشود. در مقایسه با حسابهای عادی معاملاتی، حسابهای مارجین به معاملهگران این اجازه را میدهد تا به مقادیر بیشتری از سرمایه دسترسی پیدا کرده و از عامل اهرمی در معاملاتشان استفاده کنند.
معامله با مارجین این امکان را به معاملهگران میدهد که با کسب سود بیشتر نتایج معاملات خود را تقویت کنند. امکان وسعتبخشی به نتایج معاملاتی معامله با مارجین را به یک روش محبوب در بازارهایی با نوسان کم کرده است، بهخصوص در بازار بینالمللی فارکس.
هر چند از معامله با مارجین در بازار سهام (stocks)، کالا (commodity) و بازار مبادلات رمز ارزها (cryptocurrency markets) استفاده میشود.
در بازارهای سنتی، مقادیر وجه قرض گرفتهشده معمولاً توسط یک بروکر سرمایهگذار تأمین میشود. در مبادلات رمز ارزها اما این وجوه توسط دیگر معاملهگران تأمین میشوند، که براساس میزان تقاضا برای وجوه مارجین در بازار بهره کسب میکنند.
برخی از صرافیهای رمز ارز نیز وجوه مارجین برای کاربران خود فراهم میکنند هر چند این مورد کمتر معمول است.
معامله با مارجین یکی از روشهای معامله با استفاده از وجوهی است که توسط یک طرف سوم تأمین میشود. در مقایسه با حسابهای عادی معاملاتی، حسابهای مارجین به معاملهگران این اجازه را میدهد تا به مقادیر بیشتری از سرمایه دسترسی پیدا کرده و از عامل اهرمی در معاملاتشان استفاده کنند.
معامله با مارجین چگونه کار میکند؟
وقتی یک معامله مارجین شروع میشود، معاملهگر موظف است درصدی از ارزش کل معامله را تسلیم کند. این سرمایهگذاری اولیه با نام مارجین شناخته میشود و ارتباط نزدیکی با مفهوم لوریج (عامل اهرمی – leverage) دارد.
به بیان دیگر، از حسابهای معامله با مارجین برای ایجاد معاملات اهرمی استفاده میشود و این اهرم برابر با نسبت وجه قرضی به مارجین پرداخت شده است.
به عنوان مثال برای بار کردن یک معامله 100000 دلاری با لوریج 10:1 معاملهگر با مبلغ 10000 دلار از حسابش را تسلیم نماید.
طبیعتاً پلتفرمهای معاملاتی مختلف و بازارهای گوناگون قوانین و نرخهای لوریج متفاوتی را پیشنهاد میکنند. برای مثال نسبت 2:1 در بازار سهام نسبت معمولی است، در حالی که بیشتر قراردادهای آتی نسبت لوریج 5:1 دارند.
بروکرهای فارکس معاملات مارجینی با نسبت 50:1، 100:1 و 200:1 را پیشنهاد میدهند. لوریج 50:1 معمولترین نوع لوریج است هرچند از دو نوع دیگر نیز در مواردی استفاده میشود.
در بازارهای رمز ارز از نسبتهایی بین 2:1 تا 100:1 استفاده میشود و معمولاً جامعه کاربران از اصطلاح x استفاده میکنند (مانند 2x، 5x، 10x، 50x و ….)
معامله با مارجین میتواند برای ورود به موقعیتهای معاملاتی خریدوفروش مورد استفاده قرار بگیرد. موقعیت خرید بیانگر این فرض است که قیمت به سمت بالا حرکت میکند و موقعیت معاملاتی فروش نیز نمایانگر عکس مورد فوق است.
وقتی موقعیت معاملاتی مارجینی باز است، داراییهای معاملهگر، نقش وثیقه برای وجوه قرضی بازی میکنند. این یک موضوع مهم است که معاملهگران باید آن را درک کنند.، زیرا اکثر بروکرها حق فروش این داراییها در صورتی که بازار در خلاف جهت مدنظر حرکت کند را دارند (البته پس از گذر بازار به سطوح بالاتر – پایینتر نقطه آستانه).
برای مثال اگر معاملهگر وارد یک موقعیت معاملاتی خرید با لوریج شود، در صورت افت چشمگیر بازار امکان مارجین کال (margin call) شدن آنها وجود خواهد داشت.
مارجین کال زمانی اتفاق میافتد که از معاملهگر خواسته شود که مقادیر بیشتری وجه بهحساب مارجینی خود واریز کرده تا موجودی حساب او به حداقل مارجین معاملاتی تعیینشده برسد.
اگر معاملهگر نتواند این خواسته را محقق کند، داراییهای آنها بهصورت خودکار جهت جبران ضرر تسویه میشود. بهطور معمول این اتفاق زمانی رخ میدهد که ارزش داراییهای حساب مارجین (که با نام مارجین تسویه نیز شناخته میشود) به حد کمتر از مارجین کل مورد نیاز آن صرافی یا بروکر برسد.
وقتی یک معامله مارجین شروع میشود، معاملهگر موظف است درصدی از ارزش کل معامله را تسلیم کند. این سرمایهگذاری اولیه با نام مارجین شناخته میشود و ارتباط نزدیکی با مفهوم لوریج (عامل اهرمی – leverage) دارد. به بیان دیگر، از حسابهای معامله با مارجین برای ایجاد معاملات اهرمی استفاده میشود و این اهرم برابر با نسبت وجه قرضی به مارجین پرداخت شده است.
مزایا و معایب
بزرگترین مزیت معامله با مارجین این است که شما میتوانید با کنترل مقادیر بیشتر دارایی وارد موقعیتهای معاملاتی بزرگتری شده و سود بیشتری کسب کنید.
بهغیر از این مورد، معامله با مارجین میتواند در تنوعبخشی به سرمایهگذاریها کمک کند، از آنجایی که معاملهگران میتوانند به چندین موقعیت معاملاتی و با مقادیر اندک سرمایهگذاری وارد شوند.
در نهایت، داشتن یک حساب مارجین میتواند ورود به موقعیتهای معاملاتی را برای معاملهگران آسانتر کند زیرا دیگر نیازی به وارد کردن حجم زیاد پول بهحساب وجود ندارد.
در کنار تمامی این مزایا، معامله با مارجین معایب آشکاری هم دارد که یکی از آنها افزایش میزان زیان درست مانند افزایش میزان سود است.
برخلاف معاملات لحظهای، در معامله با مارجین ریسک از دست رفتن کل سرمایهگذاری اولیه وجود دارد و به همین دلیل یک روش سرمایهگذاری با ریسک بالا بهشمار میآید.
بسته به میزان ضریب اهرمی دخیل در یک معامله، حتی یک افت کوچک در قیمت میتواند منجر به ضرر معاملهگران شود. به همین خاطر، مهم است که سرمایهگذارانی که تصمیم به استفاده از مارجین برای معاملات خود میگیرند از استراتژیهای مناسب ریسک و ابزارهای حداقلرسانی ریسک بهخوبی استفاده کنند، ابزارهایی مانند دستور حد ضرر (stop-loss order).
معامله با مارجین در بازارهای رمز ارز
معامله با مارجین بهطور ذاتی ریسکیتر از معاملات عادی میباشد، اما در مورد رمز ارزها میزان این ریسک بیشتر هم میشود.
طبق میزان بالای نوسان که در این بازار بهکرات دیده میشود، معاملهگران مارجین رمز ارزها باید بسیار مراقب باشند. با وجود اینکه استراتژی پوشش ریسک (hedging) و دیگر استراتژیهای مدیریت ریسک میتوانند به ما در این خصوص کمک کنند اما لازم است دوباره تکرار کنیم که معاملهگران تازهکار قطعاً نباید به سمت معامله با مارجین بروند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پوشش ریسک میتوانید از مطلب آموزشی «پوشش ریسک چیست؟» دیدن نمایید.
توانایی بررسی نمودار، تشخیص روند و تعیین نقاط ورود و خروج ریسک موجود در معامله با مارجین را از بین نمیبرد، بلکه میتواند به شما در تخمین میزان ریسک مورد انتظار کمک کرده و منجر شود که مؤثرتر معامله کنید.
پس پیش از استفاده از لوریج در معاملات رمز ارزی، کاربران باید در ابتدا درکی عمیق از تحلیل تکنیکال بهدست آورده و تجربهٔ زیادی در معاملات لحظهای بهدست آورده باشند.
تأمین وجه مارجین
برای آن دسته از سرمایهگذارانی که قادر به تحمل ریسک ناشی از معامله با مارجین را ندارند، یک راه دیگر برای کسب سود از معاملات اهرمی وجود دارد.
برخی از پلتفرمهای معاملاتی و صرافیهای رمز ارز ویژگیای به نام «تأمین وجه مارجین – Margin funding» را به کاربرانشان پیشنهاد میکنند. در اینجا کاربران میتوانند از پول خود جهت تأمین وجه مورد نیاز معاملات مارجینی دیگر کاربران استفاده کنند.
بهطور معمول این پروسه دارای شروط مشخصی بوده و میزان بهرهٔ متفاوتی تولید میکند. اگر معاملهگر شرایط را قبول کرده و با این پیشنهاد موافقت کند، تأمینکنندهٔ وجوه مستحق دریافت وام پرداختی بهعلاوهٔ مقدار بهرهٔ توافقی میشود.
با وجود اینکه این مکانیسم از یک صرافی به دیگری متفاوت است، ریسک تأمین وجه مارجین نسبتاً پایین میباشد. با علم بر این واقعیت که موقعیتهای معاملاتی اهرمی میتوانند برای جلوگیری از زیان بیش از اندازه، به اجبار تسویه شوند. پس مهم است که ریسک موجود را در نظر گرفته و از نحوهٔ کار این ویژگی در صرافی مدنظر اطلاعات کسب کنیم.
سخن پایانی
قطعاً معامله با مارجین یک ابزار مفید برای کسانی است که به دنبال افزایش میزان سود معاملات موفقشان هستند. اگر این ابزار به شکلی مناسب مورداستفاده قرار بگیرد، میزان لوریج معاملاتیای که توسط حسابهای مارجین تأمین میشوند، میتوانند به سوددهی و وسعتبخشی به پرتفوی کمک کند.
هر چند همان طور که اشاره شد این روشِ معاملهگری میتواند بر میزان ضرر و زیان نیز بیفزاید. این روش دارای درجات بالاتری از ریسک است. بنابراین تنها معاملهگران حرفهای و خبره باید از این روش استفاده نمایند. حتی در حوزه رمز ارزها باید در استفاده از معاملات مارجینی احتیاط بیشتری لحاظ شود زیرا میزان نوسانها در این بازار بالا است.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
HODL عبارتی است که بین آن دسته از سرمایهگذارانی که از فروش رمز ارزهایشان – بدون توجه به افزایش یا کاهش قیمت آنها – خودداری میکنند، مرسوم میباشد.
از این عبارت بیشتر در بازارهای نزولی (bear markets) و زمانی که مردم از فروش داراییهایشان – سوای از اینکه قیمت آنها افت کرده – خودداری میکنند استفاده میشود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رمز ارز میتوانید از مطلب آموزشی «رمز ارز چیست؟» دیدن نمایید.
HODL بعدها بهعنوان یک مخفف برای «Hold On for Dear Life» یا «برای زندگی عزیزت نگهدار» تبدیل شد. این مخفف به نفروختن، حتی در زمان نوسان بالا و عملکرد ضعیف بازار اشاره میکند.
HODL عبارتی است که بین آن دسته از سرمایهگذارانی که از فروش رمز ارزهایشان – بدون توجه به افزایش یا کاهش قیمت آنها – خودداری میکنند، مرسوم میباشد. از این عبارت بیشتر در بازارهای نزولی (bear markets) و زمانی که مردم از فروش داراییهایشان – سوای از اینکه قیمت آنها افت کرده – خودداری میکنند استفاده میشود.
مبدأ پیدایش HODL:
HODL در ابتدا یک املای کاربری به نام GameKyuubi در BitcoinTalk بود. در رشته مطالبی که او در BitcoinTalk با تیتر «I AM HODLING» درج شده بود.
HODL از آن زمان تبدیل به یک استراتژی شده است که توسط افرادی که مهارت کافی برای معاملهگری کوتاهمدت – مانند اسکالپینگ، معاملهگری روزانه یا معامله سوئینگها – را نداشته و به آن اقرار میکنند مورد استفاده قرار میگیرد.
عبارت HODL باعث ایجاد یک عبارت مشابه با نام BUIDL نیز شده است. معمولاً از این عبارت در جوامع رمز ارزی برای اشاره به انواع کاربریهایی که در صنعت بلاک چین در حال ساخته شدن هستند استفاده میشود.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید میتوانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش دادهاید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاسهای آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاسها متعاقبا از طریق وبسایت اعلام خواهد شد.)
چه از قبل مقداری بیت کوین داشته باشید و چه قصد خرید آن را داشته باشید، دیر یا زود میخواهید بدانید که رمز ارز نامبرده هنگام تبدیل به واحد پول مدنظر شما چقدر ارزش دارد.
ممکن است بخواهید بدانید که آیا وقت آن رسیده تا رمز ارز خود را بهمنظور کسب سود بیشتر سریعاً بهفروش برسانید یا بهتر است آن را برای مدت طولانیتری نگهداری کنید. با این وجود، تجزیه و تحلیل نمودارهای قیمتی و فهم شرایط معاملات مالی جهانی، بهویژه برای افراد مبتدی میتواند نسبتاً دلهرهآور باشد. این راهنما، مبانی صنعت رمز ارزها را تشریح میکند.
بهترین مکان برای یافتن آخرین قیمت بیت کوین صرافیهایی هستند که بیت کوین را از آن خریدهاید (در حال حاضر از صرافیهای محبوب میتوان به صرافی بیت استمپ، بیت فینکس و BTC-e اشاره کرد) یا شاخص قیمت بیت کوین در سایت کوین دسک را مشاهده کنید.
دانستن قیمت فعلی بیت کوین یک چیز است ولی بهزودی میخواهید بدانید که قیمتها در آینده چگونه پیش خواهند رفت.
چگونه روند قیمت بیت کوین را پیشبینی کنیم؟
پیشبینی جابهجاییها و نوسانات قیمت بیت کوین که در صرافیها معامله میشود یک بازی احتمالاتی خطرناک است. هیچکس نمیتواند بهطور قطع پیشبینی درستی از این موضوع داشته باشد. بسیاری از معاملهگران پولهای بسیار زیادی را در این راه از دست دادهاند.
دو روش اصلی برای پیشبینی قیمت بیت کوین وجود دارد: تحلیل فاندامنتال یا بنیادی (fundamental analysis) و تحلیل تکنیکال یا فنی (technical analysis). در حالی که تحلیل فاندامنتال عواملی که باعث تغییر قیمت میشود را بررسی میکند، تحلیل تکنیکال براساس دادههای قبلی بازار، تاریخچهٔ قیمتها و حجم معاملات در نمودارهای قیمتی برای پیشبینی جهت و روند قیمتها تلاش میکند. تفاوت تحلیل بنیادی و تحلیل تکنیکال چیست؟
نمودارهای قیمت بیت کوین را از کجا پیدا کنیم
برای تحلیل تکنیکال قیمت بیت کوین و تاریخچهٔ حجم معاملات آن، به نمودارهای قیمت بیت کوین که دادهها را نسبت به جداول معمولی بهتر نشان میدهد، نیاز است. شاخص قیمت بیتکوین در سایت کوین دسک محل خوبی برای شروع این نوع تحلیل است.
برای شروع با نمودار قیمتی ساده آغاز میکنیم
ابتداییترین نوع نمودار، قیمت بیت کوین را بهصورت یک خط نشان میدهد:
از قیمتهای پایانی در هر دورهٔ زمانی (یک ماه، یک هفته، یک روز، یک ساعت و …) برای ترسیم خطوط قیمتی استفاده میشود. از این نوع نمودار میتوان برای مرور سریع قیمتهای اخیر استفاده کرد. ولی معاملهگران برای نتیجهگیری بهتر به دادههای بیشتری نیاز دارند.
انتخاب معاملهگران: نمودارهای شمعی (کندل استیک)
نمودارهای شمعی (Candlestick) بیشترین استفاده را در بین معاملهگران دارد.
نمودارهای شمعی دادههای زیادی را در اختیار ما قرار میدهند: هر کندل، قیمت آغازین، بالاترین، پایینترین و همچنین قیمت پایانی ارز را در دورهٔ زمانی مورد نظر نشان میدهد.
علاوه بر این، رنگ بدنهٔ کندل نشان میدهد که آیا قیمت پایانی بالاتر از قیمت آغازین (معمولاً یک نوار سبز رنگ که به آن نوار “روبهبالا” میگویند) بوده یا پایینتر (معمولاً با بدنهٔ قرمز که به آن “نوار روبهپایین” میگویند) از آن است.
نمودار شمعی متعلق به خانوادهٔ نمودارهای قیمتی OHLC است. OHLC نمودارهایی هستند که چهار قیمت در آنها نمایش داده میشود. این چهار قیمت عبارتند از:
قیمت بازشدن (OPEN)
قیمت بالا (HIGH)
قیمت پایین (LOW)
قیمت بسته شدن (CLOSE)
ولی باید بدانید که برای جلب نظر یک معاملهگر حرفهای چندین نوع/سبک نمودار دیگر نیز وجود دارد.
نوع دیگری از نمودارها، نمودار مستقل از زمان NTB است. با این حال ممکن است درک این نمودار برای افراد مبتدی دشوار باشد.
نمودارهای شمعی محتوی اطلاعات بسیار زیادی برای معاملهگران حرفهایست. از جمله اطلاعات موجود در این نمودارها میتوان به پهن یا باریک بودن کندل که تفاوت بین قیمت پایین و بالا را نشان میدهد، اشاره کرد.
معاملهگران براساس این الگوها تصمیمگیری میکنند. این نمودارها چند دستهاند: بهصورت گاوی (افزایش قیمت)، خرسی (کاهش قیمت) یا غیرقابل تعیین هستند.
برخی از پلتفرمهای محبوب که دارای این ویژگیها هستند عبارتند از : Bitcoinity، Bitcoin Wisdom، Zeroblock و TradeBlock.
پیشبینی قیمت بیت کوین را از کجا شروع کنیم؟
اکنون که با نحوهٔ خواندن نمودارهای قیمت بیت کوین آشنا شدهاید، بهتر است روند قیمت روزانه بیت کوین را دنبال کنید. بعدها بهخاطر خواهید آورد که این نقطه، نقطهٔ شروع شما در یادگیری هنر تحلیل تکنیکال قیمت بوده است.