صرافی کسب‌وکاری است که اجازهٔ قانونی تبدیل یک ارز به ارزهای دیگر برای مشتریانش را دارا می‌باشد.
صرافی‌ها پول‌های فیریکی (اسکناس‌ها و سکه‌ها) را تبدیل می‌کنند و این کار را معمولاً با یک دستگاه پول شمار انجام می دهند. صرافی تراکنش ها را در انواع شکل ها و مکان ها انجام می دهند. صرافی‌ها می‌توانند تک‌نفره باشند، دفتری کوچک با چند کارمند و یا زنجیره‌ای از اتاقک‌های سرویس‌های کوچک باشند که در فرودگاه‌ها نصب شده‌اند.
بانک‌های بزرگ بین‌المللی خود خدمات تبدیلات ارزی را در دستگاه‌های خودپرداز خود انجام می‌دهند. در مقیاس‌های بزرگ‌تر، از این تبدیل قیمتی تحت عنوان «بازگرداندن (به کشور مبدأ) – Repatriation » یاد می‌شود.
همچنین صرافی‌ها را می‌توان در کسب‌وکارهایی که این خدمات را به‌صورت آنلاین ارائه می‌دهند یافت. این خدمات ممکن است توسط یک بانک، یک کارگزاری فارکس (FOREX) و یا انواع دیگری از مؤسسات مالی ارائه شوند. صرافی‌ها از طریق اضافه کردن مبلغی تحت عنوان کارمزد و یا دریافت هزینه از مشتریان سود خود را کسب می‌نمایند.
از صرافی‌ها همچنین تحت عناوین Foreign Exchange Market و Bureau De Change نام برده می‌شود.
نکات مهم:
صرافی‌ها انواع مختلفی دارند و از یک مغازهٔ کوچک گرفته تا بانک‌های بزرگ را شامل می‌شوند. صرافی‌ها پول را از یک واحد ارزی به دیگری تبدیل می‌نمایند.
در برخی مواقع، عملیات تبدیل ارزها به یکدیگر به‌صورت آنلاین ساده‌تر و سریع‌تر انجام می‌گیرد.
نرخ کارمزد صرافی‌ها می‌تواند متفاوت از یک دیگر باشد. تا جایی که گاهی کارمزد خدمات یک کارت اعتباری از کارمزد عملیات صرافی کمتر می‌باشد.
صرافی‌ها چگونه کار می‌کنند؟
هر دو نوع آنلاین و فیزیکی صرافی‌ها به شما اجازه تبدیل ارز یک کشور به ارز کشوری دیگر را با انجام تراکنش‌های خرید و فروش (Buy and Sell Transactions) می‌دهند. برای مثال، شما دلار آمریکا (US Dollar) دارید و می‌خواهید آنها را به دلار استرالیا (Australian Dollar) تبدیل کنید.
شما دلارهای آمریکایی خود را همراه‌تان (یا در کارت بانکی‌تان) به صرافی آورده و با استفاده از آنها دلار استرالیا خریداری می‌نمایید. مقدار دلار استرالیایی‌ای که می‌توانید با استفاده از دلار آمریکایی خود خریداری نمایید بسته به نرخ لحظه‌ای (Spot Rate) متفاوت خواهد بود. این نرخ به‌صورت روزانه توسط شبکه‌ای از بانک‌ها که ارزها را معامله می‌کنند تعیین می‌شوند.
شما دلارهای آمریکایی خود را همراه‌تان (یا در کارت بانکی‌تان) به صرافی آورده و با استفاده از آنها دلار استرالیا خریداری می‌نمایید. مقدار دلار استرالیایی‌ای که می‌توانید با استفاده از دلار آمریکایی خود خریداری نمایید بسته به نرخ لحظه‌ای (Spot Rate) متفاوت خواهد بود. این نرخ به‌صورت روزانه توسط شبکه‌ای از بانک‌ها که ارزها را معامله می‌کنند تعیین می‌شوند.
علاوه بر نرخ گفته شده، صرافی (مرجع) نیز خود مقداری به این مبلغ می‌افزاید تا از تراکنش شما سود کسب نماید. برای مثال، در نظر بگیرید که نرخ لحظه‌ای مبادلهٔ دلار آمریکا (United states of America Dollar – USD) به دلار استرالیا (Australian Dollar – AUD) عدد 1.2500 تعیین شده است. یعنی شما به ازای هر یک دلار آمریکایی که خرج می‌کنید، می‌توانید 1.25 دلار استرالیا را به‌دست آورید. اما ممکن است صرافی این نرخ را از 1.25 به 1.20 تغییر دهد، حال شما به‌ازای هر دلار آمریکا 1.20 دلار استرالیا به‌دست خواهید آورد. با این تغییر نرخ فرضی، صرافی به‌ازای هر دلار مبلغی برابر با 5 سنت (0.05 دلار) سود کسب نموده است.
با توجه به اینکه صرافی‌ها دقیقاً به نرخ لحظه‌ای توجهی نمی‌کنند و هزینهٔ کارمزدشان با توجه به سودی که می‌خواهند کسب کنند متفاوت است، مشتریان ترجیح می‌دهند تا هزینهٔ کارمزد استفاده از یک دستگاه ATM و یا کارمزدهای کارت‌های اعتباری (Credit Cards) را در مقصد بپردازند و در مبدأ به سراغ صرافی‌ها نروند.
به مسافران توصیه می‌شود که مقدار پول مورد نیازشان طی سفر را تخمین زده و سپس هزینهٔ مقدار پولی که باید با استفاده از این روش‌ها تبدیل کنند را می‌شود با یکدیگر مقایسه کنند.
فرودگاه‌ها نیز جایی برای مشاهده صرافی‌ها می‌باشند. در فرودگاه‌ها می‌توانید مسافرانی را ببینید که پول‌هایشان را به واحد پولی مقصدشان تبدیل می‌کنند و یا باقی‌ماندهٔ پول‌شان را به واحد پولی کشور خود، پیش از بازگشت به آنجا تبدیل می‌نمایند.
با توجه به اینکه پس از فرودگاه‌ها دیگر هیچ صرافی‌ای تا رسیدن به مقصد وجود ندارد، نرخ‌های کارمزد در آنجا با دیگر مکان‌ها متفاوت بوده و گران‌تر از صرافی‌های شهر و یا بانک‌های دارای خدمات صرافی می‌باشد.
سفر کردن بدون پول (Cashless) نیز اخیراً جاافتاده است زیرا برخی از بانک‌ها کارت‌هایی را ارائه می‌دهند که می‌توان از چند ارز مختلف در آنها با هزینهٔ کارمزد پایین و یا صفر استفاده نمود. به‌علاوه، شعبه‌های ATM بانک‌های بین‌المللی نیز در این زمینه کمک‌کننده خواهند بود. برای مثال، ATMهای گروه بانکداری HSBC در نیویورک، لندن و بیشتر شهر های بزرگ آسیایی در خدمت مشتریان خود می‌باشند.
نکته: وقتی به خارح از کشور خود سفر می‌کنید، به هزینه‌های خاص کشور مقصد توجه نمایید. برای مثال، مسافران آمریکایی‌ای که به کوبا سفر می‌کنند بهتر است دلارهای آمریکایی خود را به یوروی اتحادیه اروپا (Euro – EUR) و یا دلار کانادا (Canadian Dollar – CAD) تبدیل نمایند. زیرا استفاده از دلار آمریکا در کوبا برای خرید پِزوی تبدیل‌پذیر کوبایی (Cuban Convertible Peso – CUC) (واحد پول کشور کوبا) ۱۰ سنت به‌ازای هر دلار کارمزد دارد.
حتما به نکات ارائه شده در متن برای تبدیل پول‌هایتان در مقصد توجه فرمایید و در آخر هر گونه سوال و نظری در مورد تبدیل پول‌هایتان در صرافی‌ها دارید در قسمت نظرات بیان کنید.
تقاضا (Demand) یک اصل اقتصادی است و نشان‌دهندهٔ تمایل مشتری به خرید کالا و خدمات و پرداخت پول در ازای استفاده از آن کالاها و خدمات می‌باشد. با ثابت در نظر گرفتن بقیهٔ فاکتورهای موجود، افزایش قیمت کالا و خدمات باعث کاهش میزان تقاضای آن کالا و خدمات می‌شود و بالعکس. یعنی کاهش در قیمت کالا و خدمات موجب افزایش تقاضا برای آنها خواهد شد. تقاضای بازار (Market Demand) برابر با مجموعه تقاضاهای تمامی مشتریان آن بازار برای یک نوع کالا یا خدمات در طی بازهٔ زمانی مشخص می‌باشد. تقاضای کل (Aggregate Demand) برابر با میزان کل تقاضا برای تمامی کالاها و خدمات در یک اقتصاد می‌باشد. معمولاً به استراتژی‌های زیادی برای کنترل میزان تقاضا در بازار نیاز است.
نکات مهم:
تقاضا نشان‌دهندهٔ تمایل مشتریان به پرداخت پول در ازای کالاها و خدمات می‌باشد.
تقاضا (Demand) هم می‌تواند به معنای تقاضای بازار (Market Demand) برای کالایی خاص باشد و هم می‌تواند به‌معنای تقاضای کل (Aggregate Demand) به معنای تقاضایی برای کل کالاها و خدمات جامعه باشد.
تقاضا به همراه عرضه (Supply) قیمت واقعی کالاها و حجم کالاهای مهم در بازار را تعیین می‌نمایند.
کسب‌وکارها معمولاً میزان قابل توجهی پول را برای یافتن میزان تقاضای جامعه برای کالاها و خدماتشان هزینه می‌کنند. آنها چه مقدار از کالاها / خدماتشان را می‌توانند با هر قیمتی بفروشند؟ برآورد اشتباه به دو حالت می‌انجامد. 1. سود زیادی که به دلیل برآورد کم (Underestimate) از تقاضای بازار از دست شرکت رفته است و 2. زیانی که به شرکت به دلیل برآورد بیش از حد (Overestimate) از تقاضای بازار وارد شده است. تقاضا به مانند سوخت یک اقتصاد است، بدون تقاضا، کسب‌وکارها هیچ تولیدی نخواهند داشت.
تقاضا به‌شدت به عرضه وابسته است. زمانی که مشتریان به‌دنبال پرداخت کمترین پول به‌ازای دریافت کالاها و خدمات هستند، عرضه‌کنندگان به دنبال حداکثرسازی سود خود (Maximizing the profit) می‌باشند. اگر عرضه‌کننده‌ای قیمت کالاهایش را بسیار زیاد کند، تقاضا برای آن کالا کم شده و عرضه‌کنندهٔ مذکور نمی‌تواند به‌اندازهٔ کافی از کالای تولیدی‌اش را بفروشد تا بتواند کسب سود کند. همچنین در حالت عکس اگر عرضه‌کننده‌ای قیمت بسیار پایینی برای فروش کالاهایش در نظر بگیرد، میزان تقاضا بالا می‌رود اما قیمت پایین‌تر کالای عرضه‌شده ممکن است هزینه‌های صرف‌شده برای تولید آن را پوشش ندهد و بدین ترتیب عرضه‌کننده هیچ سودی را تجربه نمی‌کند (و یا سود اندکی نصیبش می‌شود.). از برخی فاکتورهای مؤثر در میزان تقاضای بازار می‌توان به تمایل (بازار) نسبت به یک کالا یا خدمات، در دسترس بودن کالاها و خدمات رقیب، امکان سرمایه‌گذاری در بازار و همچنین اطمینان از موجود بودن کالاها یا خدمات اشاره کرد.
منحنی‌های عرضه و تقاضا (Supply and Demand Curves)
فاکتورهای عرضه و تقاضا برای هر کالا یا خدمات، ویژه و به‌خصوص می‌باشند. این فاکتورها معمولاً به‌صورت منحنی‌های نموداری جمع بسته شده و به نمایش گذاشته می‌شوند. در چنین نمودارهایی، محور عمودی بیانگر قیمت محصول و محور افقی بیانگر میزان کالای تقاضا شده و یا میزان کالای عر ضه‌شده می‌باشد. یک منحنی تقاضا شیبی رو به پایین (منفی) دارد، یعنی از سمت چپ نمودار به سمت راست، خط منحنی به سمت پایین حرکت می‌کند. به این معنی که با افزایش قیمت‌ها، مشتری‌ها مقدار کمتری از آن کالا یا خدمات را درخواست خواهند داد. در یک منحنی عرضه، شاهد شیب رو به بالا (صعودی) هستیم. بدین معنی که با افزایش قیمت‌ها، توزیع‌کنندگان مقدار بیشتری از کالا را فراهم خواهند کرد.
تعادل در بازار (Market Equilibrium)
نقطه‌ای که دو منحنی عرضه و تقاضا با یکدیگر تلاقی دارند نشان‌دهندهٔ نقطهٔ تعادل (Equilibrium Point) در بازار می‌باشد. محور عمودی در این حالت بیانگر میزان عرضه / تقاضای تعادلی و محور افقی نیز بیانگر قیمت تعادلی (Equilibrium Price) در بازار می‌باشد. افزایش در تقاضا (مرجع) باعث انتقال منحنی تقاضا به سمت راست می‌شود. سپس دو نمودار عرضه و تقاضای جدید در نقطه‌ای بالاتر از نقطهٔ تعادلی پیشین با یکدیگر برخورد می‌نمایند. در حالت جدید مصرف‌کنندگان مجبورند تا قیمت بیشتری را برای خرید محصولات یا بهره‌گیری از خدمات بپردازند. قیمت تعادلی معمولاً در حالتی شناور برای بیشتر کالاها و خدمات ثابت می‌ماند زیرا فاکتورهای اثرگذار بر مقدار عرضه و تقاضا همواره در حال تغییر می‌باشند. بازارهای رقابتی و آزاد تمایل به هل دادن قیمت‌ها به سمت سطح تعادلی بازار دارند.
بازار هر یک از کالاها در یک اقتصاد با موقعیت‌های گوناگونی روبه‌رو می‌شوند که این موقعیت‌ها در نوع و درجه سختی از یک دیگر متفاوت می‌باشند. در اقتصاد کلان، ما می‌توانیم به تقاضای کل (Aggregate Demand) در بازار نگاه کنیم. تقاضای کل به تعداد کل تقاضاهای تمامی مشتریان برای همهٔ کالاها و خدمات ارائه‌شده در یک اقتصاد و در تمامی بازار ها اشاره دارد. از آنجایی که تقاضای کل، کل کالاهای موجود در یک اقتصاد را دربرمی‌گیرد؛ دیگر نسبت به رقابت و یا تعویض کالاها در بازار و یا تغییرات ترجیح مصرف‌کنندگان بازار نسبت به کالاهای مختلف حساس نمی‌باشد و مانند تقاضا در بازار کالای منفرد عمل می‌کند.
سیاست‌های اقتصادی کلان و تقاضا
قانون‌گذاران مالی و پولی، مانند فدرال رزرو (Federal Reserve – بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا) بخش اعظمی از سیاست‌های اقتصادی کلان خود را در راه مدیریت تقاضای کل (Aggregate Demand) می‌کنند. اگر فدرال رزرو بخواهد که از میزان تقاضا بکاهد، قیمت‌ها را با محدود کردن رشد عرضهٔ پول در بازار و کاهش میزان اعتبارات (Credit) بازار به همراه افزایش در نرخ بهره (Interest rate) افزایش می‌دهد. در حالت عکس، فدرال رزرو می‌تواند با پایین آوردن نرخ بهره و افزایش عرضهٔ پول در سیستم اقتصادی، منجر به افزایش میزان تقاضا در بازار شود. در این حالت، مردم و کسب‌وکارها پول بیشتری برای خرج کردن دارند و در نتیجه تقاضا در جامعه رشد می‌یابد. اما در حالات به‌خصوصی، حتی سیاست‌های فدرال رزرو (و یا هر نهاد تنظیم‌کنندهٔ پولی در هر کشوری) نیز نمی‌تواند بر میزان تقاضا تأثیرگذار باشد. زمانی که نرخ بیکاری (Unemployment Rate) در جامعه بالا باشد، ممکن است مردم با وجود دسترسی راحت‌تر به پول، کاهش نرخ بهره و در نظر گرفتن اعتبارات ارزان‌تر نیز نتوانند از عهده مخارج برآیند.
استیبل کوین (رمز ارز پایدار) نوعی نسبتاً جدید از رمز ارزها می‌باشد که با دارایی‌های رزرو به‌عنوان پشتوانه، درصدد پایدار نگه‌داشتن قیمت می‌باشد. استیبل کوین ها می‌توانند بهترین قابلیت‌های رمز ارزها و پول‌های سنتی – پردازش لحظه‌ای و امنیت بالا و ناشناس بودن رمز ارزها، و بدون نوسان بودن پول‌های سنتی – را ارائه دهند.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد رمز ارز ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمز ارز چیست؟» را مطالعه نمایید.
نکات مهم:
استیبل کوین ها رمز ارزهایی هستند که در تلاشند ارزش خود را به یک مرجع خارجی مرتبط کنند.
استیبل کوین ها ممکن است ارزش خود را به ارزهایی مثل دلار آمریکا یا کالاهایی شبیه طلا قفل کنند.
استیبل کوین ها پایداری قیمت خود را یا با پشتوانه‌ای از آن دارایی‌ها تأمین می‌کنند یا از مکانیزم الگوریتمی خرید و فروش دارایی مرجع یا مشتقات آن استفاده می‌کنند.
اگرچه بیت کوین محبوب‌ترین رمز ارز می‌باشد، نوسان بالای قیمت آن باعث شده خیلی از سرمایه‌گذاران از آن دوری کنند. به‌عنوان مثال قیمت بیت کوین بین نوامبر و دسامیر 2017 از 5,900 دلار به 19,700 دلار رسید و سپس در فوریه 2018 با از دست دادن حدود 2/3 ارزش خود به 6,900 دلار رسید. حتی نوسانات در بازه‌های زمانی کوچک مثلاً یک ساعته هم بسیار بالاست، به‌عنوان مثال نوسان‌های قیمت 10 درصدی در چند ساعت در بازار رمز ارزها معمولی است.
این نوسانات بالا، از جذابیت قیمت بیت کوین و سایر رمز ارزهای معروف برای استفاده عموم قیمت می‌کاهد. اساساً یک ارز باید محیطی برای تبادل ایجاد کند و وسیله‌ای برای حفظ ارزش باشد و ارزشش باید در بازهٔ زمانی بلندی تقریباً ثابت بماند. اگر کاربران در یک سیستم ارزی از قدرت خریدشان در روزهای بعد مطمئن نباشند، از آن سیستم دوری خواهند کرد.
به‌طور ایده‌آل یک رمز ارز باید قدرت خرید را حفظ کند و حداقل تورم را داشته باشد که کاربران بیشتر ترقیب شوند آن را خرج کنند تا اینکه آن را ذخیره کنند. استیبل کوین ها راه‌حلی برای رسیدن به رفتار ایده‌آل پیشنهاد داده‌اند.
دو دلیل اصلی ثبات قیمت پول‌های سنتی، ذخایر پشتیبان این پول‌ها و کنترل دقیق و سریع بانک‌های مرکزی برای ثبات ارزش آنها می‌باشد. چون پول‌های سنتی به یک دارایی مانند طلا یا منابع بازار فارکس متصل هستند که به‌عنوان ضمانت عمل می‌کنند، ارزش آنها از نوسانات شدید به دور می‌باشد.
حتی در مواقعی که یک ارز سنتی نوسان شدیدی نشان می‌دهد، بانک مرکزی کنترل کنندهٔ آن ارز به سرعت وارد عمل می‌شود و با برقراری تعادل بین عرضه و تقاضا به تثبیت قیمت آن ارز کمک می‌کند. بسیاری از رمز ارزها از هر دو این حمایت‌ها بی‌بهره‌اند – هیچ ذخیره‌ای برای پشتیبانی از ارزش آنها وجود ندارد و هیچ حمایت مرکزی‌ای هم برای این رمز ارزها وجود ندارد.
استیبل کوین ها (مرجع) در تلاشند این خلأ بین ارزهای سنتی و رمز ارزها را پُر کنند. سه نوع استیبل کوین وجود دارد که تفاوت در مکانیزم کاری آنها می‌باشد.
استیبل کوین هایی که با پول‌های سنتی حمایت می‌شوند، ذخیره‌ای از پول‌های سنتی مثلاً دلار آمریکا ایجاد می‌کنند که پشتوانه آن رمز ارز باشد. پشتوانه‌های دیگر می‌تواند شامل فلزات گران‌بها مثل طلا یا نقره، همچنین کالاهای اساسی مانند نفت باشد. در حال حاضر، بیشتر استیبل کوین ها پشتوانهٔ دلاری دارند.
ذخایر پشتیبان تحت نظر ناظران مستقل نگهداری می‌شوند و وضعیت آنها به‌طور منظم برای تطابق با تعهدات انجام‌شده، بررسی می‌شود. تِتِر (USDT) و TrueUSD رمز ارزهای معرفی هستند که ارزشی برابر یک دلار آمریکا دارند و با ذخایر دلار پشتیبانی وضعیت می‌شوند.
استیبل کوین هایی که با سایر رمز ارزها حمایت می‌شوند
این استیبل کوین ها با ذخیره‌ای از سایر رمز ارزها حمایت می‌شوند. چون رمز ارزهایی که به‌عنوان پشتوانه ذخیره شده‌اند، خودشان ممکن است نوسان بالای قیمت داشته باشند، برای این نوع استیبل کوین ها ذخایر بیشتری از رمز ارزها در نظر گرفته می‌شود – یعنی برای عرضه مثلاً 100 واحد استیبل کوین معادل بیشتری از رمز ارز ذخیره، به‌عنوان پشتیبان ذخیره می‌گردد.
به‌عنوان مثال، برای عرضهٔ مقداری معادل 1,000 دلار از یک استیبل کوین که با رمز ارز اِتِر پشتیبانی می‌شود، ممکن است مقداری معادل 2,000 دلار، اِتِر ذخیره شود. در این‌صورت حتی اگر ارزش اتر به اندازه 50% هم کاهش یابد، قابلیت تسویهٔ استیبل کوین ها وجود دارد. در این روش با نظارت‌های دقیق‌تر و بیشتر می‌توان به پایداری قیمت استیبل کوین افزود. استیبل کوین DAI که با شبکهٔ اتریوم کار می‌کند، از سبدی از رمز ارزها به‌عنوان ذخیره استفاده می‌کند.
استیبل کوین های بدون پشتیبان (الگوریتمی)
استیبل کوین های بدون پشتیبان هیچ ذخیره‌ای ندارند اما مکانیزم کاری‌ای شبیه بانک‌های مرکزی دارند که قیمت را پایدار نگه دارند. به‌عنوان مثال بیس‌کوین که سعی دارد قیمتی برابر یک دلار داشته باشد از یک مکانیزم اجماع برای افزایش یا کاهش کوین ها براساس نیاز بازار استفاده می‌کند.
این اقدامات شبیه چاپ کردن یا جمع کردن پول توسط بانک‌های مرکزی برای حفظ ارزش پول می‌باشد. این ایده را می‌توان با اجرای یک قرارداد هوشمند روی یک پلتفورم غیرمتمرکز، محقق کرد.
به انتهای مقاله «استیبل کوین چیست؟» رسیدیم، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قراردادهای هوشمند می‌توانید از مطلب آموزشی «قرارداد هوشمند چیست؟» دیدن نمایید.
آیا وال‌استریت می‌تواند اکوسیستم رمزارزها را نابود کند؟
افراد خوش‌بین به اکوسیستم رمزارزها معتقدند که با هجوم مؤسسات سرمایه‌گذاری به بازار رمز ارزها، این بازار دوباره به دوران اوج خود باز خواهد گشت. این افراد گمان می‌کنند که وال‌استریت هم سرمایه‌گذار مشتاقی در زمینهٔ رمز ارزها می‌باشد و آماده است که با تزریق پول به این بازار و رونق دوبارهٔ آن سودهای خوبی کسب کند. اما این خوشبینی دو مشکل اساسی دارد: اول اینکه وال‌استریت همین حالا نیز به‌شدت در بازار رمز ارزها درگیر است، و دوم اینکه، وال استریت به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهد با تزریق پول خود در بازار وحشی رمزارزها باعث بالا رفتن قیمت در این بازار شود.
مؤسسات مالی فرصت خوبی برای سود کردن در اکوسیستم رمزارزها دارند – اما با گسترش رمز ارزها، این بازار به فضای جدیدی تبدیل خواهد شد. به‌طور ناخواسته یا به‌طور برنامه‌ریزی شده وال‌استریت در حال نابود کردن اکوسیستم رمزارزها (مرجع) می‌باشد.
به ارث گذاشتن پورتفوی سرمایه‌گذاری همیشه موضوعی پیچیده بوده است، اما در دورهٔ رمزارزها بر این پیچیدگی اضافه شده است. هرکس می‌تواند وصیت کند که انتقال دارایی‌هایی مانند سهام به وارثان به‌راحتی انجام شود. در حال حاضر قوانین و مقرراتی در زمینهٔ انتقال دارایی‌های دیجیتال وجود دارد که باید برای انتقال ایمن دارایی‌ها به وارثان مورد بررسی قرار گیرد.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد رمز ارز ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمز ارز چیست؟» را مطالعه نمایید.
در ادامه به بررسی دقیق‌تر انتقال دارایی‌های دیجیتال به وارثان می‌پردازیم. در بعضی موارد قوانین تغییری نکرده است. اما در برخی قوانین نکات جدیدی وجود دارد که سرمایه‌گذاران سنتی هنوز از آن خبر ندارند و در زمینهٔ دارایی‌های دیجیتال باید به آنها توجه کنند.
دانش و دسترسی بسیار کلیدی هستند
شاید ساده‌ترین و مهم‌ترین موضوع در انتقال رمزارزها به وارثان این باشد که وارث شما بداند که شما چه رمزارزی دارید و چگونه باید به آنها دسترسی داشته باشد. بنابر گزارشی از وب‌سایت فوربز، دسترسی به این رمزارزش‌ها ممکن است سخت‌ترین قسمت کل این پروسه باشد.
سرمایه‌گذاران رمزارزها از بازگو کردن محل ذخیرهٔ کلیدهای دیجیتال و کدهای دسترسی خود به‌شدت طفره می‌روند و این موارد را به هیچ‌کس نمی‌گویند. این رفتار غیرمنطقی هم نیست، چون با داشتن این اطلاعات هرکس می‌تواند دسترسی کاملی به والت دیجیتال داشته باشد. از طرف دیگر، اگر صاحب رمزارزها خیلی پیچیده رفتار کند، ممکن است کدها را گم کند و دسترسی‌اش به آن توکن‌ها را برای همیشه از دست بدهد.
پم مورگان، متخصص ارث و میراث، یک روش قدیمی را پیشنهاد می‌دهد: “من علاقهٔ زیادی به قلم و کاغذ برای لیست کردن اطلاعات لازم برای دسترسی به رمزارزها دارم” که به‌راحتی می‌تواند در دسترس وارثان قرار گیرد. مورگان ادامه می‌دهد: “تشریح انواع دارایی‌ها، مکان‌های مهم و کنترل‌های دسترسی به آنها، به وارثان بسیار مهم است. کنترل‌های دسترسی عبارتند از پین کدها، پسوردها، امضاهای چندگانه و قفل‌های زمان‌دار که قبل از زمان خاصی باز نمی‌شوند.”
قانون در این باره چه می‌گوید؟
اگرچه با توضیح محل نگهداری دارایی‌های دیجیتال و نحوهٔ دسترسی به آنها کار را برای وارثان بسیار هموار کرده‌اید، اما ممکن است مشکلات قانونی برای آنها پیش آید. بهتر است که سرمایه‌گذار، برای انتقال دارایی‌های دیجیتال به وارثان هم دسترسی به دارایی دیجیتال را در نظر بگیرد و هم اثرات قانونی آن را. بدون در نظر گرفتن مسائل قانونی، سرمایه‌گذار ممکن است وارثان خود را درگیر یک پروسه حقوقی طولانی کند. از طرف دیگر، مورگان تصدیق می‌کند که “بدون کلیدهای دسترسی به رمزارزها، حکم دادگاه بی‌فایده است.”
مورگان پیشنهاد می‌کند که حداقل دو نسخه کپی از دارایی‌ها تهیه کنید و در مکان‌های مختلف ذخیره کنید. این لیست‌ها ممکن است برای یک سرمایه‌گذار بسیار فعال، هر هفته نیاز به آپدیت شدن داشته باشد. از طرف دیگر، مایکل گولدبرگ، وکیلی در شیکاگو، متخصصی دیگر در زمینهٔ ارث و میراث پیشنهاد می‌کند که معامله‌گرانی که فعالیت کمتری دارند، تغییرات کمتری در لیست دارایی‌های خود ایجاد کنند. به‌عنوان مثال او پیشنهاد می‌کند که این‌گونه تریدرها هر سال یک بار لیست دارایی‌های خود را آپدیت کنند.
با درنظر گرفتن موارد قانونی، بسیاری از ایالت‌ها در آمریکا، به وارثان این اجازه را می‌دهند که با دارایی‌های دیجیتال، مانند داراریی‌های معمولی برخورد شود. این موضوع می‌تواند به وارثان کمک کند که رمزارزها را در صورت نیاز به سرعت بفروشند تا از کاهش ارزش احتمالی آنها جلوگیری شود. با توجه به اینکه، قانون‌گذاران هم به سرعت در حال به روز کردن قوانین در این زمینه هستند، ممکن است تغییرات زیادی در این حوزه ایجاد شود. تامارا کوری، رئیس کالج ملی قضات ارث و میراث، پیشنهاد داده است که قضات باید بیشتر دربارهٔ رمزارزها آگاهی کسب کنند. “هر روزه کیس‌های متعددی در زمینهٔ رمزارزها به دادگاه‌ها وارد می‌شوند. قاضی‌ها باید در این زمینه آموزش ببینند و هنگام برخورد با این دارایی‌ها تصمیمات دقیق‌تری اتخاذ کنند.”
به انتهای مقاله « چگونه رمزارزهای خود را به ارث بگذاریم؟» رسیدیم، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه ذخیره بیت کوین می‌توانید از مطلب آموزشی «چگونه بیت کوین خود را ذخیره کنیم؟» دیدن نمایید.
کانال صعودی یک حرکت قیمت (پرایس اکشنی) بین دو خط موازی صعودی می‌باشد. قله‌ها و دره‌های بالارونده مشخصهٔ این الگوی قیمتی می‌باشد. تحلیلگران تکنیکال، کانال صعودی را با به هم وصل کردن دره‌های روند صعودی و رسم خط روند صعودی که می‌شود کف کانال و سپس متصل کردن قله‌های این روند صعودی که می‌شود سقف کانال، می‌سازند. معکوس الگوی کانال صعودی، کانال نزولی می‌باشد.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد کانال قیمتی ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «کانال قیمتی در تحلیل تکنیکال چیست؟» را مطالعه نمایید.
نکات مهم:
در تحلیل تکنیکال از کانال صعودی برای نشان دادن یک روند صعودی در قیمت استفاده می‌شود.
کانال صعودی دو خط صعودی است که بالا و پایین نمودار قیمت کشیده می‌شود و نشان‌دهندهٔ سطوح حمایت و مقاومت می‌باشد.
کانال‌ها در تحلیل تکنیکال معمولاً برای تأیید روندها، تعیین نقاط شکست و بازگشت‌ها به‌کار می‌روند.
در یک کانال صعودی، قیمت همیشه داخل این دو خط موازی نمی‌ماند و نواحی حمایت و مقاومتی خارج از این خطوط شکل می‌گیرند که معامله‌گرها می‌توانند از این حمایت‌ها و مقاومت‌ها برای قرار دادن استاپ لاس و تارگت سود استفاده کنند. شکست خط سقف کانال صعودی می‌تواند نشانهٔ ادامهٔ روند صعودی باشد و شکست خط کف کانال به پایین می‌تواند نشانهٔ تغییر روند باشد.
کانال بالاروندهٔ یک روند صعودی واضح را نشان می‌دهد. تریدرها می‌توانند بین سطوح حمایت و مقاومت این کانال سوئینگ ترید کنند یا اینکه در جهت شکست‌های به بالا یا به پایین وارد معامله شوند.
ترید با کانال صعودی
حمایت و مقاومت: معامله‌گرها می‌توانند وقتی قیمت به کف کانال می‌رسد پوزیشن لانگ باز کنند و پوزیشن لانگ خود را وقتی قیمت به سقف کانال رسید ببندند. استاپ لاس باید کمی زیر خط کف کانال، در نقطه‌ای که پوزیشن لانگ بازمی‌شود قرار گیرد تا در صورت عکس شدن روند از ضرر زیاد جلوگیری کند. معامله‌گرهایی که این استراتژی را استفاده می‌کنند باید مطمئن بشوند که فاصلهٔ بین کف و سقف کانال به‌اندازهٔ کافی باشد و نسبت سود به ضرر ارزش این معامله را داشته باشد. به‌عنوان مثال، اگر یک تریدر یک استاپ 5 دلاری قرار داده (یعنی در صورت باطل شدن فرضیات، 5 دلار ضرر خواهد کرد)، عرض کانال صعودی باید حداقل 10 دلار باشد تا نسبت ضرر به سود 1 به 2 را بدهد.
شکست سقف کانال به بالا: تریدرها می‌توانند وقتی قیمت سقف کانال رو به بال شکست وارد پوزیشن لانگ شوند. منطقی است که از اندیکاتورهای دیگر باری تأیید شکست استفاده کنیم. به‌عنوان مثال، معامله‌گر می‌تواند آن شکست سقف کانالی را برای گرفتن پوزیشن لانگ مدنظر قرار دهد که با افزایش شدید در حجم همراه باشد و اینکه مقاومت جدی‌ای در تایم فریم بالا برای بالا رفتن قیمت وجود نداشته باشد.
شکست کف کانال به پایین: قبل از اینکه تریدر وقتی کف کانال صعودی به پایین شکست پوزیشن شرت باز کند، باید دنبال نشانه‌های ضعیف بودن روند باشد. اگر قیمت بارها در رسیدن به سقف کانال ناکام باشد، یک هشدار اولیه برای ضعیف بودن روند صعودی است. معامله‌گر همچنین باید دنبال واگرایی بین اندیکاتوری مثل rsi و قیمت باشد. به‌عنوان مثال اگر قیمت در حال ساخت قله‌های بالارونده است اما rsi در حال ایجاد قله‌های پایین‌رونده می‌باشد، این می‌تواند نشانهٔ ضعیف شدن ممنتم صعودی باشد و اینکه این صعود ممکن است متوقف شود.
کانال‌های پاکت نامه (Envelope Channels)
کانال‌های انولاپ، کانال‌های معروف دیگری هستند که می‌توانند به‌عنوان کانال‌های صعودی (مرجع) و نزولی مورد استفاده قرار گیرند. کانال‌های انولاپ معمولاً برای بررسی و تحلیل حرکات قیمتی در بازه‌های طولانی‌تر استفاده می‌شوند. خطوط روند می‌توانند براساس میانگین‌های متحرک یا قله‌ها و دره‌ها در بازه‌های مشخص ایجاد شوند.
در معامله با کانال‌های انولاپ می‌توان استراتژی مشابهی با استراتژی معاملاتی کانال‌های صعودی و نزولی در پیش گرفت. استفاده از کانال‌های انولاپ می‌تواند بازه‌های زمانی طولانی‌تری را دربر بگیرد که شامل صعودها و نزول‌هایی باشد. اما کانال‌های صعوی و نزولی بیشتر برای پیش‌بینی تغییرات قیمتی بعد از معکوس شدن روند استفاده می‌شوند.
موسسات سرمایه‌گذاری چگونه به پایداری رمزارزها کمک خواهند کرد؟
وقتی رمزارزها در ابتدا توجه سرمایه‌گذاران را جلب کردند، بیشتر سرمایه‌گذارانی جذب رمزارزها شدند که علاقه‌مند به تکنولوژی بودند و می‌خواستند کمی هم ریسک کنند. مثلاً در سال 2016 اکوسیستم رمزارزها یک صنعت تست‌نشده با هزاران سؤال بی‌پاسخ، مانند نحوهٔ برخورد حکومت‌ها، وضعیت رشد این صنعت و … بود که در آن زمان واقعاً صنعت پُرریسکی بوده است.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد رمز ارز ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمز ارز چیست؟» را مطالعه نمایید.
افراد خوش‌بین به رمزارزها، امیدوار هستند که جهشی مانند جهش قیمت اواخر 2017 در به کارگیری رمزارزها رخ دهد، اما هیچ‌کس مطمئن نیست که این موضوع عملی خواهد شد. مطمئناً اکوسیستم پُرریسک رمزارزها برای موسسات سرمایه‌گذاری که باید به فکر راضی نگه‌داشتن مشتریان خود باشند، جذابیت نداشته است. در عوض صنعت رمزارزها برای سرمایه‌گذاران خرد که می‌خواهند در معاملاتی با ریسک بالا سودهای بالایی به‌دست آورند، جذاب می‌باشد.
با گذر چندین سال از آن دوران پُرریسک، وضعیت در این اکوسیستم تغییر کرده است. ثبات رمزارزها بیشتر شده است و بعضی سرمایه‌گذاران این ایده که توکن‌های دیجیتال به‌کلی و به‌سرعت روش کار در دنیای مالی را تغییر خواهند داد را کنار گذاشته‌اند. در همین حال، سرمایه‌گذاران حقوقی بیشتر و بیشتر در حال ورود به این حوزه هستند و به احتمال زیاد به توسعه بیشتر اکوسیستم رمزارزها کمک خواهند کرد. در ادامه به بررسی دقیق‌تر اینکه موسسات مالی چگونه به دنیای رمزارزها وارد شدند و چرا به این حوزه علاقه‌مند شدند می‌پردازیم.
موسسات سرمایه‌گذاری بازار رمزارزها را در دست می‌گیرند
براساس گزارش بلومبرگ، بابی چو، مدیر بخش معاملهٔ شرکت سرمایه‌گذاری در حوزهٔ رمزارزش‌ها می‌گوید: “موسسات سرمایه‌گذاری از نظر حجم سرمایه از افراد با سرمایه‌های درشت پیشی گرفته‌اند.”
هم‌زمان با علاقه‌مندی موسسات سرمایه‌گذاری به حوزهٔ رمزارزها، محصولات، خدمات و روش‌های جدید برای انجام تراکنش‌ها ایجاد شده‌اند. در گزارش بلومبرگ اشاره شده که ماینرها روش‌های تراکنش خود را حرفه‌ای‌تر کرده‌اند و به‌طور منظم‌تری کوین‌های خود را می‌فروشند، درحالی که قبلاً برای فروش کوین‌ها منتظر می‌ماندند تا یک قله در بازار ایجاد شود و بعد مقداری از کوین‌های خود را در صرافی‌ها می‌فروختند.
همهٔ این پیشرفت‌ها نشان می‌دهد که بازار خرید و فروش مستقیم در اکوسیستم رمزارزها در حال گسترش می‌باشد. در آوریل 2018 گردش مالی بازار رمزارزها به‌طور میانگین 30 میلیارد دلار در روز بود. درحالی که حدود 15 میلیارد دلار خرید و فروش در صرافی‌ها انجام می‌شده است. در همان زمان حجم مبادلات صرافی‌ها نسبت به دوران اوج رمزارزها، در مقایسه با بازار خرید و فروش مستقیم، در حال کاهش بوده است.
چه تغییری در بازار رمزارزها ایجاد شده که موسسات سرمایه‌گذاری به این بازار علاقه‌مند شده‌اند؟
چرا خیلی از این موسسات سرمایه‌گذاری که قبلاً تمایلی به ورود به بازار رمزارزها را نداشتند، به‌سرعت تصمیم به ورود به این حوزه را گرفتند؟ شاید پاسخ مقدار زیادی به نوسانات وابسته باشد. بازار رمزارزها خیلی از نوسانات شدید چند سال پیش فاصله گرفته است. آقای چو معتقد است که در دورهٔ کنونی بازار رمزارزها در محدودهٔ کوچکی در حال نوسان می‌باشد و این نوسانات کم برای موسسات مالی جذابیت بیشتری دارد.
تراکنش‌های خصوصی برای موسسات مالی مناسب‌تر می‌باشند، چون اگر تراکنش‌هایی با حجم بالا در صرافی‌ها انجام شوند، تأثیر شدیدی بر قیمت توکن‌ها خواهند گذاشت. معاملات خصوصی این امکان را فراهم می‌کند که دو طرف معامله قبل از انجام معامله بر سر قیمت به توافق برسند و کمی از ریسک و عدم قطعیت موجود در معامله بکاهند. این نوع معاملات، کار موسسات سرمایه‌گذاری که تمایل به معاملات با حجم بالا دارند را تسهیل می‌کند. همان طور که قبلاً هم اشاره شد، انجام معاملات با حجم بالا در صرافی‌ها دشوار است و نوسانات شدیدی در قیمت ایجاد می‌کند.
در اواسط 2018 با کاهش محبوبیت رمزارزها بین سرمایه‌گذاران خرد، موسسات سرمایه‌گذاری وارد میدان شدند و در بازار رمزارزها سرمایه‌گذاری کردند. ادامه این روند می‌تواند نقش تعیین‌کنند‌ه‌ای در ادامه گسترش اکوسیستم رمزارزها داشته باشد.
چین مدت زیادی است که نقش بسیار پُررنگی در دنیای رمزارزها دارد. چین با سرمایه‌گذاری‌های انجام شده برای تولید انرژی الکتریکی ارزان، یکی از مراکز اصلی استخراج رمزارزها بوده است. چین، همچنین، یکی از بازارهای اصلی انواع رمزارزها می‌باشد. این دو دلیل مهم، نقش برجستهٔ چین در صنعت رمزارزها را در سال‌های گذشته نشان می‌دهد.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد رمز ارز ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمز ارز چیست؟» را مطالعه نمایید.
حالا که بازار رمزارزها کمی راکد شده است و آن شور و شوق چند سال پیش را ندارد، تحلیلگران انگشت اتهام به سمت چین گرفته‌اند و او را مقصر مقداری از این رکود می‌دانند.گزارشی در روزنامه انگلیسی Express نشان می‌دهد که بانک مرکزی چین افت شدید معاملات بیت کوین با یوآن چین را تأیید کرده است. چگونه شرایط در چین کل بازار رمزارز را در جهان تحت تأثیر قرار می دهد؟
براساس گزارش روزنامه Express، در سپتامبر 2017، بازار رمزارزها در چین 90% کل بازار رمزارزها در جهان را شامل می‌شد. کمتر از یک‌سال بعد، سهم چین از بازار رمزارزها به تنها 1% کاهش یافت. توضیح دقیقی برای این کاهش وجود داشت: دولت چین در فوریه 2018 به‌طور کل معاملهٔ رمزارزها را ممنوع کرد. در همین زمان، بانک PBOC چین اعلام کرد، “دسترسی به تمام صرافی‌ها و وب‌سایت‌های عرضه اولیه کوین (ICO) را مسدود خواهد کرد.”
عوامل دیگری نیز ممکن است این کاهش معاملات را ایجاد کرده باشد، که برخی از آنها قبل از این ممنوعیت‌ها نیز وجود داشته‌اند. گزارش نشان می‌دهد که وقتی در اواخر سال 2017 رشد چشمگیری در بازار رمزارزها رخ داد “کارشناسان در چین می‌ترسیدند که کنترل بازار رمزها را از دست بدهند.” بانک PBOC اجازه خروج با ریسک صفر را به حدود 90 صرافی رمزارز و تقریباً به همین تعداد پلتفورم معامله ICO را داده است.
ژانگ ئی فِنگ، کارشناس بلاک چین شرکت .Zhongchao Credit Card Industry Development Co، گفته است: “اقدام به‌موقع سیستم بانکی چین اثرات شدید تغییرات قیمت ارزهای مجازی را دفع کرد و سیستم‌های بانکی سایر کشورها نیز این الگو را در پیش گرفتند.”
چین راه را برای نظارت سیستم‌های بانکی بر بازار رمزارزها هموار ساخت
در واقع، چین یکی از اولین کشورهایی بود که قوانین سفت و سختی بر بازار رمزارزها وضع کرد. در حال حاضر، چین هنوز یکی از کشورهای سخت‌گیر در بازار رمزارها می‌باشد. اما اگرچه سایر کشورها، شامل آمریکا، هنوز معامله در بازار رمزارزها و ICOها را ممنوع نکرده‌اند، بدون شک همه تحت تأثیر رفتار چین قرار گرفته‌اند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قانونی بودن بیت کوین در کشورهای مختلف می‌توانید از مطلب آموزشی «آیا بیت کوین قانونی است؟» دیدن نمایید.
نقش بازار چین در دنیای رمزارزها، به‌وضوح از وقایعی که بین سپتامبر 2017 تا فوریه 2018 (وقتی که ممنوعیت‌ها ایجاد شد) در دنیای رمزارزها اتفاق افتاد کاملاً مشهود است. وب‌سایت CryptoDaily این ایده را مطرح کرده که رشد علاقهٔ سرمایه‌گذاران چینی در این بازه زمانی “باعث رشد چشم‌گیر بیت کوین شد.” در نتیجه این رشد شدید قیمت چینی‌های بیشتر و بیشتری به رمزارزها علاقه‌مند شدند.
با علاقهٔ شدید سرمایه‌گذاران چینی به رمزارزها، مسئولین احساس خطر کردند که ممکن است نفوذ بیت کوین از کنترل خارج شود و یوآن را کنار بزند. اما پاسخ مسئولین چه بود؟ ایجاد ممنوعیت برای کاهش علاقه و بازگشت به حالت قبلی. در این گیرودار “حباب” قیمت بیت کوین ترکید و قیمت بیت کوین در اوایل 2018، سقوط 60% را تجربه کرد.
نقش چین در دنیای رمزارزها بیش از اینهاست. به‌عنوان مثال معلوم نیست که آیا 90% کل معاملات بیت کوین دنیا در چین بوده یا فقط 90% معاملات BTC-RMB (بیت کوین و یوآن).
شکست بازار به زمانی اشاره دارد که قیمت یک دارایی به بالای یک محدودهٔ مقاومتی یا به پایینِ یک محدودهٔ حمایتی حرکت می‌کند. شکست‌ها نشانگر این هستند که قیمت، پتانسیلِ ایجادِ روند در جهتِ شکستِ انجام‌شده را دارد. برای مثال، شکست یک الگوی قیمتی به سمت بالا می‌تواند این نشانه را به ما بدهد که قیمت باز هم به سمت بالا حرکت خواهد نمود. شکست‌هایی که با حجم معاملاتی بالا رخ می‌دهند نشان می‌دهند که قیمت، با احتمال بیشتری در همان جهت شکست به حرکت خود ادامه خواهد داد.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد تحلیل تکنیکال ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «تحلیل تکنیکال چیست؟» را مطالعه نمایید.
نکات کلیدی:
شکست زمانی رخ می‌دهد که قیمت به سمت پایین یک حمایت یا بالای یک مقاومت حرکت کند.
شکست‌های رخ‌داده می‌توانند برداشتی کاملاً ذهنی باشند زیرا همهٔ معامله‌گران به‌درستی توانایی تشخیص و استفاده از محدوده‌های حمایت و مقاومتی را ندارند.
شکست‌ها موقعیت‌های معاملاتی احتمالی را ایجاد می‌کنند. یک شکست به سمت بالا به معامله‌گران سیگنال احتمالی برای قرار گرفتن در موقعیت خرید و جبران کردن معاملات فروش ضررده خود می‌دهد. یک شکست به سمت پایین نیز به معامله‌گران سیگنالی برای قرار گرفتن در معاملات فروش و جبران کردن معاملات خرید ضررده می‌دهد.
شکست‌هایی که با حجم معاملاتی بالاتر از بازار رخ می‌دهند خود به مانند یک تأییدیه برای احتمال ادامه دادن قیمت به حرکت در همان جهت شکست می‌باشند.
شکست‌هایی که با حجم معاملاتی پایین رخ می‌دهند به احتمال زیاد نتوانند در جهت شکست حرکت کنند. یعنی این احتمال کاملاً وجود دارد که قیمت دوباره به زیر محدودهٔ مقاومتی یا بالای محدودهٔ حمایتی بازگردد.
شکست زمانی رُخ می‌دهد که قیمت خود را برای مدتی در پایین یک محدودهٔ حمایتی یا بالای یک محدودهٔ مقاومتی ثابت کرده باشد. سطوح حمایت و مقاومت مانند خط‌هایی روی شن می‌مانند که معامله‌گران در آنها نقاط ورود خود و البته سطوح جلوگیری از ضرر (Stop loss) خود را قرار داده‌اند. زمانی که قیمت به زیر قیمت مدنظر ما سقوط می‌کند دستور معلق ما تبدیل به یک دستور اجرایی در بازار شده و معاملهٔ ما بسته می‌شود تا از ضررهای بیشتر جلوگیری کند.
حد ضرر یا Stop loss – SL، دستوری بسیار کاربردی برای جلوگیری از ضرر بیش از اندازه در بازار است. برای مثال یک معامله‌گر حد ضرر خود را در محدوده‌ای 10 درصد زیر قیمت فعلی بازار قرار داده است. در صورتی که قیمت به زیر این محدوده نزول کند، استاپ شخص به‌صورت اتوماتیک زده می‌شود و پوزیشن باز او بسته می‌شود. چه او در حال استفاده از سیستم باشد و چه نباشد زیرا دستور حد ضرر یک دستور اتوماتیک و معلق است. با وجود اینکه بیشتر معامله‌گران از دستور حد ضرر در معاملات خرید خود استفاده می‌کنند، اما این دستور می‌توانند در معاملات فروش نیز بسیار کاربردی باشند. البته در این حالت، حد ضرر در محدوده‌ای بالای قیمت فعلی قرار می‌گیرد و هرگاه از آن محدوده عبور کرد، معامله خودکار بسته می‌شود.
این سراسیمگی در فعالیت بازار در حین شکست (مرجع) در اغلب مواقع موجبِ رُخ دادنِ حجمِ معاملاتی بالاتری نسبت به حالت عادی در بازار می‌شود که این نشان می‌دهد که معامله‌گران خود به انجام این شکست تمایل بالایی دارند. حجم معاملاتی بالاتر از حد عادی خود یک تأییدیه بر انجام شکست در بازار است. اگر حجم معاملاتی پایین باشد، به احتمال زیاد بسیاری از معامله‌گران این سطح یا این شکست را نادیده گرفته‌اند. یا هنوز قانع نشده‌اند تا در وضعیت کنونی بازار معامله‌ای انجام دهند. شکست‌هایی با حجم معاملاتی پایین احتمال بیشتری برای خطا دادن و بازگشت به سطح قبلی خود دارند. در این حالت، احتمالاً در یک شکست مقاومتی (شکست به بالا)، قیمت به سطح زیر مقاومت و در یک شکست حمایتی (شکست به پایین)، قیمت به بالای محدودهٔ حمایتی باز خواهد گشت.
در زمان شکست بازار چه کار باید بکنیم؟
در زمان شکست، معمولاً بازار برای مدتی به حالت خنثی یا رِنج وارد می‌شود، که این حالت می‌تواند با تشکیل الگوهای قیمتی نیز همراه شود. این الگوها شامل الگوی مثلث، پرچم‌ها، گُوِه‌ها و الگوی سر و شانه می‌شوند. (حالت رِنج – Range Market، حالتی است که در آن قیمت به‌صورت افقی و بدون جهت در یک کانال قیمتی حرکت می‌کند.) این الگوها زمانی شکل می‌گیرند که قیمت در مسیرهای خاصی حرکت می‌کنند که این مسیرها به‌خوبی سطوح حمایتی و مقاومتی را به ما نشان می‌دهند. معامله‌گران نیز این الگوها را برای یافتن سطوح شکست زیر نظر قرار می‌دهند. آنها می‌توانند در صورت شکست روبه‌بالا وارد معاملهٔ خرید شوند یا با شکست روبه‌پایین، وارد معاملهٔ فروش شوند یا پوزیشن‌های خرید خود را ببندند.
حتی پس از شکست با حجم معاملاتی بالا نیز، قیمت معمولاً (و نه همیشه) به سمت سطح حمایت یا مقاومتی سابق خود برمی‌گردد و دوباره آن را لمس می‌کند. این اتفاق برای آن می‌افتند که معامله‌گران کوتاه‌مدت، پس از شکست سطح مدنظر و جهت دریافت سود خود، شروع به فروش می‌کنند و این باعث اُفت قیمتی می‌شود. اگر این شکست خود دچار خطا شود (یا به اصطلاح Breakout Failure صورت گیرد)، قیمت به محدودهٔ پیشین خود در زیر مقاومت یا بالای حمایت برمی‌گردد. اگر حالت فوق رُخ نداده باشد، قیمت به حرکت خود در جهت شکست ادامه خواهد داد.
معامله‌گرانی که از سطوح شکستی برای ورود به معاملات استفاده می‌کنند معمولاً از دستور حد ضرر نیز جهت جلوگیری از ضرر احتمالی بهره می‌برند تا در صورت ناکامی قیمت در ماندن در سطح شکستی خود، از ضرر احتمالی پیشگیری کرده باشند. در زمانی که روند روبه‌بالا است و شکست به سمت بالا رخ داده، حد ضرر را دقیقاً در ناحیهٔ نزدیک و پایین خط حمایت جدید (همان خط مقاومت سابق) قرار می‌دهند. در زمانی که شکست به سمت پایین رخ می‌دهد، حد ضرر را در نزدیکی و کمی بالاتر از خط مقاومت فعلی (همان خط حمایت سابق) قرار می‌دهند.
در نمودار فوق شاهد یک شکست سطح مقاومتی در الگوی مثلث هستیم. شکستی که با حجمی بالا رخ داده است. منبع: Investopedia
نمودار بالا نشانگر افزایش حجم معاملاتی به مقدار زیاد است که با سودهایی بالا همراه شده است. درست در زمانی که قیمت خط مقاومت سقف الگوی مثلث را شکسته است. شکست ایجادشده آن‌قدر قوی بود که حرکت قیمت به بالا با شکاف (Gap) همراه بوده است. قیمت حرکت خود را به سمت بالا ادامه داده و برخلاف حالات معمول به سطح قبلی خود بازگشتی نداشته و این نشان‌دهندهٔ یک شکست قدرتمند است.
معامله‌گران می‌توانستند از این شکست برای ورود به موقعیت خرید یا خروج از معاملات فروش خود استفاده کنند. در صورت ورود به معاملات خرید، حد ضرر باید دقیقاً زیر خط مقاومتی سقف الگوی مثلث قرار گیرد. البته با وجود اینکه قیمت روز بعد با گَپ باز شده، این حد ضرر خیلی هم ایده‌آل نمی‌باشد. هرچه قیمت به سمت بالا حرکت کند، باید حد ضرر نیز روبه‌بالا حرکت کند. این بالا بردن سطح حد ضرر می‌تواند کاهش ریسک ضرر یا ذخیره کردن سود باشد.
تفاوت بین شکست با بالاترین یا پایین‌ترین نقطهٔ قیمتی 52 هفته‌ای
یک شکست قیمتی می‌تواند باعث ورود قیمت به بالاترین یا پایین‌ترین سطح خود در 52 هفتهٔ اخیر شود. البته اگر این شکست در نزدیکی بالاترین یا پایین‌ترین نقطهٔ قبلی خود انجام شده باشد. هرچند باید در نظر گرفت که همهٔ این شکست‌های سطوح قیمتی 52 هفته‌ای لزوماً پس از شکست اخیر قیمت رخ نمی‌دهد. بالاترین یا پایین‌ترین سطح قیمتی 52 هفته‌ای، نشان‌دهندهٔ بالاترین یا پایین‌ترین سطح قیمتی در یک سال اخیر می‌باشد. شکست این سطح قیمتی برای برخی معامله‌گران به‌شکل یک اندیکاتور تکنیکال عمل کرده و به آنها مطالب زیادی در مورد آیندهٔ بازار و جهت آن می‌گوید.
محدودیت‌های استفاده از شکست‌ها
دو مشکل اصلی در رابطه با استفاده از نقاط شکست وجود دارد. اصلی‌ترین مشکل، شکست‌های کاذب است. در این حالت قیمت به بالای مقاومت یا پایین حمایت حرکت کرده و باعث ورود معامله‌گران می‌شود. قیمت پس از آن مسیر خود را تغییر داده و دیگر در جهت شکست حرکت نمی‌کند. این اتفاق می‌تواند بارها پیش از رخ دادن یک شکست واقعی رخ دهد.
سطوح حمایتی و مقاومتی نیز سطوحی استنباطی و ذهنی هستند. همهٔ معامله‌گران به نواحی حمایتی و مقاومتی، یکسان توجه نشان نمی‌دهند. به‌همین دلیل است که تحت نظر گرفتن حجم‌های معاملاتی بازار می‌تواند کمک بسیار بزرگی برای تشخیص شکست باشد. نبود حجم معاملاتی بالا یا وجود حجم معاملاتی کم، نشان می‌دهد که معامله‌گران بزرگ بازار هنوز تصمیمی برای شرکت در معاملات ندارند.
رمز ارز یک ارز رمز نگاری شده است که توسط یک رشته رمزنگاری مورد حفاظت قرار می‌گیرند. این حفاظت جلوی تقریباً هرگونه جعل یا دو بار خرج کردن را می‌گیرد.
بسیاری از رمز ارزها از شبکه‌های غیرمتمرکزی مبنی بر تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌کنند. این تکنولوژی مانند دفتر کلی است که در کامپیوترهای پخش‌شده در شبکه اجرا می‌شود.
یکی از شاخصه‌های سیستم بلاک چین آن است که تابع هیچ یک از قدرت‌های مرکزی (دولت‌ها) نیست، که آنها را از دخالت‌های دولتی و دست‌کاری محفوظ نگه می‌دارد.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در موردنقش رمزنگاری در صنعت رمز ارزها ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمزنگاری چه نقشی در صنعت رمز ارزها ایفا می‌کند؟» را مطالعه نمایید.
نکات مهم رمز ارز:
یک رمز ارز نوع جدیدی از دارایی‌های دیجیتال است که مبنی بر شبکه‌ای شامل تعداد زیادی کامپیوتر می‌باشد. ساختار غیرمتمرکز نیز به آنان این اجازه را می‌دهد تا خارج از کنترل دولت‌ها و قدرت‌های مرکزی به فعالیت خود ادامه دهند.
واژهٔ “رمز ارز” از تکنیک‌های رمزگذاری‌ای مشتق شده که شبکه توسط آنها تحت حفاظت قرار می‌گیرد.
بلاک چین‌ها، روشی سازمانی برای اطمینان از درستی اطلاعات معاملات می‌باشد. این تکنولوژی یکی از اصلی‌ترین اجزاء تشکیل‌دهندهٔ رمز ارزها می‌باشد.
بسیاری از متخصصان باور دارند که بلاک چین و تکنولوژی‌های مربوطه منجر به ایجاد اختلال در بسیاری از صنایع از جمله صنایع مالی و قانونی خواهند شد.
رمز ارزها از چند جهت مورد انتقاد قرار می‌گیرند، که شامل استفاده از آنها برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی، نوسان در نرخ مبادله‌ای و آسیب‌پذیری آنها نسبت به زیرساخت‌های موجودشان است. هرچند آنها برای قابلیت انتقال بالا، تقسیم‌پذیری، مقاومت در برابر تورم و شفافیتشان مورد تحسین نیز قرار گرفته‌اند.
رمز ارزها سیستم‌هایی هستند که اجازهٔ انجام پرداخت‌های امن و آنلاین را با استفاده از توکن‌های مجازی معینی می‌دهند. توکن‌هایی که توسط دفتر کل و سیستم مرکزی بلاک چین نمایش داده می‌شوند.
واژه “کریپتو” اشاره به الگوریتم‌های رمزگذاری متعددی و تکنیک‌های نهفته‌ای دارد که برای محافظت از ورودی‌های سیستم استفاده می‌شوند. از این سیستم‌ها می‌توان به سیستم رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت کلیدهای عمومی – خصوصی و عملکردهای وابسته به هَش اشاره کرد.
اولین رمز ارز مبنی بر سیستم بلاک چین بیت کوین بود، که هنوز هم به‌عنوان پُرکاربردترین، محبوب‌ترین و باارزش‌ترین رمز ارز شناخته می‌شود.
امروزه، هزاران رمز ارز جایگزین با عملکردها و خصوصیات متفاوت وجود دارند. برخی از آنها نسخهٔ کلون شده یا فورک شده بیت کوین هستند، در حالی که گروهی از آنها نیز رمز ارزهای کاملاً جدیدی هستند که از پایه به‌صورت مستقل ساخته شده‌اند.
اولین رمز ارز مبنی بر سیستم بلاک چین بیت کوین بود، که هنوز هم به‌عنوان پُرکاربردترین، محبوب‌ترین و باارزش‌ترین رمز ارز شناخته می‌شود. امروزه، هزاران رمز ارزِ جایگزین با عملکردها و خصوصیات متفاوت وجود دارند. برخی از آنها نسخهٔ کلون شده یا فورک شده بیت کوین هستند، در حالی که گروهی از آنها نیز رمز ارزهای کاملاً جدیدی هستند که از پایه به‌صورت مستقل ساخته شده‌اند.
بیت کوین در سال 2009 توسط یک شخص یا یک گروه با نام مستعار “ساتوشی ناکاموتو” عرضه شد. تا ماه نوامبر سال 2019، بیش از 18 میلیون بیت کوین در بازار مورد معامله قرار گرفته و ارزش کلی بازار این رمز ارز در حدود 146 میلیارد دلار تخمین زده شده است.
از برخی از رمز ارزهای رقیب که تحت تأثیر موفقیت‌های بیت کوین به‌وجود آمده‌اند می‌توان به لایت کوین (Litecoin)، پیِر کوین (Peercoin)، نِیم کوین (Namecoin)، اتریوم (Ethereum)، کاردانو (Cardano) و ایاس (EOS) اشاره نمود.
همهٔ رمز ارزهای دیگر به‌جز بیت کوین را “آلت کوین (Altcoin)” می‌نامند. امروزه، مجموع ارزش بازار رمز ارزها به عددی در حدود 214 میلیارد دلار می‌رسد، بیت کوین در حال حاضر بیش از 68 درصد از ارزش کل این بازار را در اختیار خود دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد توکن‌ها می‌توانید از مطلب آموزشی «آلت کوین Altcoin چیست؟» دیدن نمایید.
نکته مهم: بعضی از سیستم‌های رمزنگاریِ استفاده شده در دنیای رمز ارز ها در واقع برای استفاده‌های نظامی طراحی شده بودند. زمانی، دولت قصد داشت تا بر رمز ارزها محدودیت‌هایی مشابه تسلیحات را اعمال کند، اما حق استفاده آزاد از رمز ارزها به‌وسیلهٔ شهروندان توسط قانون آزادی بیان حفظ شد.
ملاحظات ویژه
دلیل اصلی میل به استفاده و کارایی بیت کوین و سایر رمز ارزها استفاده آنها از تکنولوژی بلاک چین است. این سیستم مانند دفتر کل آنلاینی است که تمامی اطلاعات معاملات رخ داده تا به امروز را در خود ذخیره می‌کند.
بدین ترتیب با این دفتر کلِ امن، یک ساختار اطلاعاتی‌ای شکل گرفته که در تمامی کامپیوترها یا به‌بیانی بهتر در تمامی “گره‌های شبکه” یک کپی از آن نگهداری می‌شود.
هر بلوک جدیدی که تولید می‌شود ابتدا باید توسط هر گره مورد بازبینی قرار بگیرد تا تأیید شود. این مسئله خود امکان جعل کردن سوابق معاملاتی را به صفر کاهش می‌دهد.
بسیاری از متخصصان به سیستم بلاک چین به‌عنوان سیستمی با پتانسیل بالا جهت استفاده از فرآیندهای آنلاینی مانند رأی‌گیری و سرشماری می‌دانند و شرکت‌های بزرگ صنعت مالی مانند جِی‌پی مورگان (JP Morgan chase) نیز به پتانسیل این سیستم در کاهش دادن کارمزدهای تراکنش‌های مالی با ساده‌تر کردن پروسهٔ مورد نیاز پی برده‌اند.
با این حال، از آنجایی که رمز ارزها مجازی بوده و در هیچ دیتابیس فیزیکی‌ای ذخیره نمی‌شوند، یک حساب دیجیتالی در صورت وارد شدن آسیب به هارد درایو، با نداشتن بک آپی از کلید شخصی می‌تواند نابود شود و به‌خاطر خصوصیت این سیستم که در آن هیچ قدرت مرکزی، دولت یا شرکتی دسترسی به اطلاعات شما و وجوه مالی شما ندارند، امکان بازگشت وجه شما نیز وجود ندارد.
مزایا و معایب رمز ارزها
رمز ارزها این وعده را داده‌اند که انتقال وجوه مالی بین دو طرف را بدون وجود هیچ طرف سوم قابل اعتماد مانند بانک یا شرکت‌های کارت‌های اعتباری انجام دهند.
این انتقال‌ها توسط کلیدهای عمومی و خصوصی به‌علاوهٔ سیستم‌های مشوقی مانند سیستم “اثبات کار – Proof of Work – PoW” و یا سیستم “تأییدیه بر مبنی سهام – Proof of Stakes – PoS” مورد تأیید قرار می‌گیرند.
رمز ارزها این وعده را داده‌اند که انتقال وجوه مالی بین دو طرف را بدون وجود هیچ طرف سوم قابل اعتماد مانند بانک یا شرکت‌های کارت‌های اعتباری انجام دهند.
(سیستم تأییدیه بر مبنای سهام، روشی است که در آن هر شخص بر مبنای تعداد کوین‌هایی که تحت مالکیت خود دارد، می‌تواند دست به استخراج و یا اعتبارسنجی معاملات بزند. این بدین معنی است که هر چه ماینری صاحب تعداد بیت کوین و یا آلت کوین‌های بیشتری باشد؛ قدرت بیشتری را نیز خواهد داشت.)
در سیستم‌های رمز ارزی مدرن، کیف پول یک شخص، یا آدرس حساب کاربری او، دارای یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی است که این کلید خصوصی تنها برای صاحب این حساب به‌نمایش گذاشته می‌شود.
انتقال وجوه مالی با حداقل هزینه‌های پردازش انجام می‌شود و به کاربران این اجازه را می‌دهد که از کارمزدهای بالایی که توسط بانک‌ها و مؤسسات مالی جهت انجام Wire Transfers طلب می‌شوند دوری کنند. (به هرگونه انتقال الکترونیکی وجوه مالی از طریق یک شبکه که توسط صدها بانک و آژانس‌های مربوطه در سراسر جهان اداره می‌شوند Wire transfer اطلاق می‌گردد.)
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کیف پول‌ها می‌توانید از مطلب آموزشی «کیف پول دیجیتال چیست؟» دیدن نمایید.
معایب رمز ارز
سیستم نیمه‌ناشناس طبیعت دنیای معاملات رمز ارزها می‌باشد که آن را به محیطی عالی برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و فرارهای مالیاتی بدل می‌کند.
هرچند مدافعان رمز ارزها معمولاً به حریم شخصی خود و ناشناس ماندن‌شان بسیار اهمیت می‌دهند و این ویژگی ناشناس بودن را به‌مانند حفاظی مناسب برای فعّالان سیاسی و اجتماعی در کشورهایی با حکومت‌های سرکوبگر می‌دانند. برخی از رمز ارزها نیز امن‌تر از دیگر رمز ارزها می‌باشند.
سیستم نیمه‌ناشناس طبیعت دنیای معاملات رمز ارزها می‌باشد که آن را به محیطی عالی برای انجام فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و فرارهای مالیاتی بدل می‌کند.
برای مثال بیت کوین یک انتخاب ضعیف برای انجام دادن فعالیت‌های غیرقانونی آنلاین می‌باشد، زیرا که آنالیز و رصدهای قانونی صورت گرفته بر روی بلاک چین بیت کوین به قدرت‌ها این اجازه را داده تا مجرمان را دستگیر و تحت پیگیرد قانونی قرار دهد.
از رمز ارزهایی با امنیت بالاتر از بیت کوین می‌توان به دَش (Dash)، مورِنو (Moreno) و یا Z-Cash اشاره کرد که ردیابی در این رمز ارزها کاری بسیار دشوارتر می‌باشد.
از آنجایی که قیمت رمز ارزها در بازار با قانون مشهور عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، نرخ تبدیل این ارزهای دیجیتالی به دیگر ارزها می‌تواند بسیار نوسانی باشد، زیرا طراحی بسیاری از این رمز ارزها باعث ایجاد محدودیت در تعداد آنها شده است.
بیت کوین تعدادی از این افزایش و سقوط شدید قیمتی را تجربه نموده است. در ماه دسامبر سال 2017 بیت کوین تا 19000 دلار پیش رفت و تنها در چند ماه بعد سقوطی آزاد به‌محدودهٔ 7000 دلاری را تجربه کرد. بنابراین برخی از اقتصاددانان، رمز ارزها را دارای عمری کوتاه مدت می‌دانند که فعلاً دارای حباب قیمتی می‌باشند.
این نگرانی نیز وجود دارد که ارزش رمز ارزهایی مانند بیت کوین هیچ ریشه‌ای در کالاها ندارند. هرچند برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که هزینه‌های تولید یک بیت کوین – که نیازمند حجم عظیمی از انرژی می‌باشد – مستقیماً مرتبط با قیمت آن در بازار می‌باشد.
بلاک چین‌های رمز ارزها بسیار امن می‌باشند، اما دیگر جنبه‌های اکوسیستم رمز ارزها که شامل صرافی‌های آنلاین و کیف پول‌ها می‌شود، چندان هم در برابر تهدید حملات هکرها امن نیستند.
در سابقهٔ 11 سالهٔ بیت کوین، بسیاری از صرافی‌های آنلاین تحت حملات هکرها و دزدی قرار گرفته‌اند، در برخی مواقع کوین‌هایی به ارزش “میلیون‌ها دلار” از این صرافی‌ها دزدیده شده است.
با این وجود بسیاری از رصدگران بازار، پتانسیل و فایده‌های زیادی در رمز ارزها می‌بینند. که از آنها می‌توان به محافظت از ارزش مال در برابر تورم و یا آسان‌تر کردن انتقال وجوه، آسان بودن حمل و نقل آنها و تقسیم راحت‌تر آنها نسبت به فلزات گران‌بها (سکه‌های باارزش کمتر) و البته، عدم تأثیرپذیری آنها از بانک‌های مرکزی و یا دولت‌ها اشاره کرد.
اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در این حوزه هستید می‌توانید از نقشه راهنمای دیجی کوینر به نام «درخت یادگیری» دیدن نمایید که از نقطه ابتدایی تا انتهای مسیر را ریل گذاری کرده است.
شما با مطالعه درخت یادگیری تا حد مطلوبی دانش خود را افزایش داده‌اید اما برای حرفه ای شدن و انجام معاملات در این بازار نیاز به یک راهنمای مجرب و با تجربه دارید. مجموعه دیجی کوینر بر آن است که با برگزاری کلاس‌های آموزشی تجریبات چند ساله خود را در اختیار هم وطنان عزیز قرار دهد تا در این بحران اقتصادی بتوانند در آمد دلاری کسب نمایند. (تاریخ برگزاری کلاس‌ها متعاقبا از طریق وب‌سایت اعلام خواهد شد.)
